در نخستین لحظه هایی که خبر دردناک و تأسفبار کشتار مجاهدین در عراق اطلاع یافتم این یادداشت را در فیسبوک نوشتم و خانمی به اعتراض حرف هایی زد و گفتگوی کوتاهی انجام گرفت که با اجازه در اینجا می آورم. باشد تا آنها که واقعا می توانند در باره حقیقت این امر چنان که هست روشنگری کنند تا ما نیز به سهم خود از انصاف در داوری به دور نمانیم.

م.س

از میراث خواران صدام انتظار مهمان نوازی نبایدداشت.درکشتاراخیر مجاهدان لابدچراغ سبز آمریکا واروپانقش داشته است اماخونسردی و نادانی رهبرانی که نسبت بجان اعضاءوهواداران خوددراین اردوگاه نظامی احساس مسئولیت نمی کنندنیز بی تقصیرنیست.و اگرجزاین بودتاکنون آنها را ازآن قتلگاه بیرون برده بودندو درگوشه ای ازین جهان مأواداده بودند.درد کجاست؟به که بایدگفت؟آیا این کافی ست که به حکومت فعلی عراق فحش

ف.ن

آقای جلالی اعضای مجاهدین نمی توانند از اشرف خارج بشوند. کشورهای اروپای گفتهاند نمی پذیرشان. تنها کشوری که مجاهدین را می پذیرد ایران می باشد که خوب می دانیم به چه دلیل حال بسیار خوب است که در این لحظات نمک روی زخم افراد این سازمان نپاشیم.

م.س

زخم را آنهایی دارند که کشته شده اند یا درحال کشته شدنند نه آنها که در اروپا یا آمریکا خودشان گوشه امن گزیده اند و دیگران را به شهادت طلبی ترغیب می کنند. دنیا تنگ نیست و این ایرانی های مقیم اشرفیه می توانند تحت نظارت سازمان ملل به صورت فردی به جایی انتقال داده شوند. این موضوع مال دیروز و امروز نیست . من نمی دانم چه سیاستی دارند آنهایی که برای سرنوشت این ایرانیان در عراق تصمیم می گیرند؟ چرا می خواهند به هر قیمتی این افراد را در عراق نگا بدارند؟ ایا همان توهمات افراطی ایدئولوژیک شیعی نیست که می خواهد شهید بسازد و الگوبرداری از کربلای حسینی بکند؟ چرا؟ برای که؟ عده ای بی گناه در عراق شهید بشوند که چه کسی نفع ببرد؟ من مانده ام در کار تصمیم گیرندگان این سازمان.نمک هم به زخم نمی زنم . و دل شخص خودم هم به عنوان ایرانی ازین وقایعی که هر از چندگاه در عراق پیش می آید به درد می آید و این چه حرفی ست که سالهاست یک سیاست غلط و خطرناکی را در عراق پیش می برند و هنگامی که فاجعه اتفاق می افتد می گویند نمک به زخم نزن. تو چرا وضعیت زخم خوردن و زخمی شدن ایرانیان را در عراق تغییر نمی دهی؟ چه کوششی کرده اند رهبران مجاهدین برای خروج نیروهایشان ازین قتلگاه؟

م.س

سوء تفاهم نشود من قویا حمله جنایتکارانه حکومت دست نشاندهء عراق را به هم میهنانم در اشرفیه محکوم می کنم و ضمن آن این اعتراض را به رهبرانی دارم که برای جان هواداران خود ارزش چندانی قائل نمی شوند و آنچه را که می باید و از مدتها پیش می بایست در دفاع از آنها و در دفع خطر از جان آنها بکنند ، نمی کنند.

ف. ن

آقای محترم آنها که در حال کشته شدن هستند با میل شخصی خود در اشرف هستند. این افراد بیشترشان تحصیلکردها ی کشورهای اروپایی و یا آمریکای هستند که در یک تصمیم شخصی به این مبارزه پیوستند . بنده هم نه از مجاهدین هستم و نه از هیچ گروه و دسته دیگری که ایران را به این روز در آورده است. اما این را خوب می دانم که هیچ فردی به اراده دیگری کاری را انجام نمی دهد بلکه این تنها خواست و ارداه خود اوست چرامن اینگونه فکر می کنم زیرا به خواست افراد احترام می گذارم و کرامت انسانی را محترم می شناسم. دوم اینکه تا آنجا که من از دوستان مجاهدم فهمیدم و در گزارشات این سازمان به طور مفصل از آنها یاد شده است بسیاری از این افراد حتی پاس پناهندگی کشورهای اروپای را نیز دارند اما متاسفانه دولتهای اروپای به دلیل معاملات ننگین خود با رژیم و باج دادن به ملاها تا به امروز از آمدن این افراد به اروپا جلوگیری کردهاند. لطفا شما نیز اگر می توانید یا با افرا د مجاهد و یا اینکه در کنفرانسهای مطبوعاتی آنان رجوع کنید و از آنها بخواهید که به شما در این مورد اطلاعات کافی بدهند چرا که به نظرم شما دارای اطلاعات کافی در این مورد نیستید.

م.س

خانم محترم به میل خودشان یا بیرون از میل خودشان مسئولیت آنها که سیاست ماندن یا ترک اشرفیه را طرحریزی می کنند به هیچ وجه قابل انکار نیست.

م.س

از میراث خواران صدام انتظار مهمان نوازی نبایدداشت.درکشتاراخیر مجاهدان لابدچراغ سبز آمریکا واروپانقش داشته است اماخونسردی و نادانی رهبرانی که نسبت بجان اعضاءوهواداران خوددراین اردوگاه نظامی احساس مسئولیت نمی کنندنیز بی تقصیرنیست.و اگرجزاین بودتاکنون آنها را ازآن قتلگاه بیرون برده بودندو درگوشه ای ازین جهان مأواداده بودند.درد کجاست؟به که بایدگفت؟آیا این کافی ست که به حکومت فعلی عراق فحش

ف.ن

آقای جلالی اعضای مجاهدین نمی توانند از اشرف خارج بشوند. کشورهای اروپای گفتهاند نمی پذیرشان. تنها کشوری که مجاهدین را می پذیرد ایران می باشد که خوب می دانیم به چه دلیل حال بسیار خوب است که در این لحظات نمک روی زخم افراد این سازمان نپاشیم.

م.س

زخم را آنهایی دارند که کشته شده اند یا درحال کشته شدنند نه آنها که در اروپا یا آمریکا خودشان گوشه امن گزیده اند و دیگران را به شهادت طلبی ترغیب می کنند. دنیا تنگ نیست و این ایرانی های مقیم اشرفیه می توانند تحت نظارت سازمان ملل به صورت فردی به جایی انتقال داده شوند. این موضوع مال دیروز و امروز نیست . من نمی دانم چه سیاستی دارند آنهایی که برای سرنوشت این ایرانیان در عراق تصمیم می گیرند؟ چرا می خواهند به هر قیمتی این افراد را در عراق نگا بدارند؟ ایا همان توهمات افراطی ایدئولوژیک شیعی نیست که می خواهد شهید بسازد و الگوبرداری از کربلای حسینی بکند؟ چرا؟ برای که؟ عده ای بی گناه در عراق شهید بشوند که چه کسی نفع ببرد؟ من مانده ام در کار تصمیم گیرندگان این سازمان.نمک هم به زخم نمی زنم . و دل شخص خودم هم به عنوان ایرانی ازین وقایعی که هر از چندگاه در عراق پیش می آید به درد می آید و این چه حرفی ست که سالهاست یک سیاست غلط و خطرناکی را در عراق پیش می برند و هنگامی که فاجعه اتفاق می افتد می گویند نمک به زخم نزن. تو چرا وضعیت زخم خوردن و زخمی شدن ایرانیان را در عراق تغییر نمی دهی؟ چه کوششی کرده اند رهبران مجاهدین برای خروج نیروهایشان ازین قتلگاه؟

م.س

سوء تفاهم نشود من قویا حمله جنایتکارانه حکومت دست نشاندهء عراق را به هم میهنانم در اشرفیه محکوم می کنم و ضمن آن این اعتراض را به رهبرانی دارم که برای جان هواداران خود ارزش چندانی قائل نمی شوند و آنچه را که می باید و از مدتها پیش می بایست در دفاع از آنها و در دفع خطر از جان آنها بکنند ، نمی کنند.

ف. ن

آقای محترم آنها که در حال کشته شدن هستند با میل شخصی خود در اشرف هستند. این افراد بیشترشان تحصیلکردها ی کشورهای اروپایی و یا آمریکای هستند که در یک تصمیم شخصی به این مبارزه پیوستند . بنده هم نه از مجاهدین هستم و نه از هیچ گروه و دسته دیگری که ایران را به این روز در آورده است. اما این را خوب می دانم که هیچ فردی به اراده دیگری کاری را انجام نمی دهد بلکه این تنها خواست و ارداه خود اوست چرامن اینگونه فکر می کنم زیرا به خواست افراد احترام می گذارم و کرامت انسانی را محترم می شناسم. دوم اینکه تا آنجا که من از دوستان مجاهدم فهمیدم و در گزارشات این سازمان به طور مفصل از آنها یاد شده است بسیاری از این افراد حتی پاس پناهندگی کشورهای اروپای را نیز دارند اما متاسفانه دولتهای اروپای به دلیل معاملات ننگین خود با رژیم و باج دادن به ملاها تا به امروز از آمدن این افراد به اروپا جلوگیری کردهاند. لطفا شما نیز اگر می توانید یا با افرا د مجاهد و یا اینکه در کنفرانسهای مطبوعاتی آنان رجوع کنید و از آنها بخواهید که به شما در این مورد اطلاعات کافی بدهند چرا که به نظرم شما دارای اطلاعات کافی در این مورد نیستید.

م.س

خانم محترم به میل خودشان یا بیرون از میل خودشان مسئولیت آنها که سیاست ماندن یا ترک اشرفیه را طرحریزی می کنند به هیچ وجه قابل انکار نیست.