یک شبه نظامی کرد عراقی تبار مدعی شده است که گروه داعش سال گذشته در  موصل جسد یک اسیر کرد پیشمرگه را به مادرش که برای یافتن او از روستایی نزدیک به موصل رفته بود، خورانده است.

به گزارش عصر ایران به نقل از روزنامه حریت ترکیه " یاسر عبدالله" یک شهروند انگلیسی کرد تبار که از 6 ماه پیش برای جنگ با داعش در قالب گروه های پیشمرگه کرد   به عراق رفته است در مصاحبه با روزنامه سان این مطلب را مطرح کرده است.

عبدالله به روزنامه سان گفت:" سال گذشته (میلادی) یک مادر کرد برای پیدا کردن فرزند اسیرش به قرار گاه داعش در شهر موصل رفته است. رهبران داعش در قرار گاه از این زن به گرمی پذیرایی می کنند و به این بهانه که از راه دور و درازی آمده است برای او آب و غذا می آورند.

پس از خوردن غذا مادر فرد اسیر شده از فرماندهان داعش می پرسد چگونه می توانم پسرم را ببینم . فرماندهان نیز به او می گویند چند وقت پیش پسرت را دیدی . چون غذایی که خوردی با گوشت پسرت آماده شده بود!"

روزنامه سان می نویسد: یاسر عبدالله 36 ساله در سال 2000 به بریتانیا مهاجرت کرد و در منطقه یورکشایر اقامت گزید. او هم اکنون صاحب همسر و 4 فرزند است.

این شهروند کردتبار عراقی گفته است سال گذشته پس از اطلاع از موضوع اقدام داعش در خوراندن گوشت پسر به مادر کرد عراقی تصمیم گرفته است به عراق برود و در قالب نیروهای پیشمرگه کرد با داعش مبارزه کند.

تا کنون گزارش های مختلفی از جنایت های عجیب و غریب و بی سابقه داعش در مناطق تحت تسلط این گروه در عراق و سوریه مخابره شده است.

 

*******

قتل پسر سندباد:


وجه مشترک همه قيامهای که بعد از قتل نا مردانه ابومسلم روی داد، نفرت وانزجاری بود که بخونخواهی اين قهرمان ملی برضد دستگاه خلافت بغداد، در مردم خراسان وايران توليد کرده بود. اولين جنبش ضدعباسی و ضد سلطه عربی درخراسان مستقيماً پس از مرگ ابومسلم در خراسان در سال ۱۳۷هـ = ۷۵۵ م بوقوع يوست.


اين جنبش را در خراسان دوست نزديک ابومسلم، سنباد «گبر» (موسوم به پيروز اسپهبد) آغاز کرد. مؤرخان هدف اين جنبش را انتقام خون ابومسلم و پيشروی بسوی مرکز خلافت و تخريب کعبه وآن سرزمين‌ها ذکر کرده‌اند.(۱)


مؤرخين علت نزديکی ابومسلم را باسنبادکه از بزرگان نيشاپور بود وثروت و مکنتی کافی داشت، نتيجه اتفاقی دانسته اند که در نوع خودگويای وضعی است که استقرار عربان در خراسان آنروز بوجود آورده بود. دکتر شفا بحواله دکتر عبدالحسين زرينکوب و او از روی نسخه زبده التواريخ حافظ ابرو چنين نقل کرده است که «اتفاق چنان افتادکه سنباد را پسری کوچک بودکه با يکی ازپسران اعراب در محله بوی آباد نيشاپوربه مکتب ميرفت، و آن عربان چهارصد کس بودند، روزی پسر سنبادرا با پسر عربی جنگ افتاد و پسر سنبادسر پسر عرب را بشکست چنانکه اثر خون برآن ظاهر شد. پسرپيش پدرش رفت و ماجرا بگفت، اما پدر بدو گفت که اين رازبه کسی اظهار مکن وبا آن پسردوستی در پيوند. پسرعرب با پسر سنباد دوستی آغازکردو بعد از انکه دوست شدند، پسر سنباد را به خانه برد و عرب کسی نزديک پدرش فرستاد که پسرت اينجاست، بيا و او را ببر. سنباد به خانه عرب رفت و عرب پسر او را کشته بود وبريان نهاده و عضوی به جهت سنبادبر سفره مهاد. چون سفره برداشتند، عرب از سنباد پرسيد که طعم بريان چگونه بود؟ گفت خوب بود. عرب گفت : گوشت پسرخود خوردی. سنباد از اين معنی بی هوش شد. چون با خود آمداز خانه عرب بيرون آمد و به پيش برادرش شد و اين قضيه باوی گفت، و گفت انتقام ما مگر آن مروزی تواند کشيدکه اين زمان خروج کرده است ... پس هردو برادر با هم پيش ابو مسلم آمدند و اين قضيه با وی بگفتند و ابومسلم سوگند يادکردکه بوی آباد راگند آبادکنم. و دوهزار مرد همراه ايشان کرد و آن دوبرادر امير آن لشکر گردانيد، و ايشان بدان ديه رفتند و آن چهارصد عرب را به تمام بکشتند و بينداختند، و همچنان می بود تا بوی گرفت و گنديده شد. و سنباد از آن پس از خواص ابومسلم بود و با وجودگبری به رسم او جامه سياه می پوشيد و شمشير حمايل ميکرد و از عقب ابومسلم در معرکه ها و جنگها ميرفت.» (۲)

*******

آدمخواری در دوران صفوی

سعیدی سیرجانی در کتاب ” وقایع اتفاقیه ” و جناب نصرالله فلسفی در کتاب ” زندگانی شاه عباس اول ” و همین طور شاردن جهانگرد فرانسوی در سفرنامه اش افرادی هستند که به این رویداد دهشت بار اشاره کرده اند .
گویا شاه اسماعیل پس از آنکه جسد شیبک خان ازبک رقیب و همسایه ی معروف را به حضورش آورده اند در میان صوفیان گفته:
“هرکس که سر مرا دوست دارد از گوشت این دشمن بخورد”.
این شیوهء هولناک در کشور ما و در دوران صفویه که جزو باشکوه ترین ایام ترقی ایرانیان بوده است، رایج بود. ضمن آنکه کشتن مخالفین سیاسی پادشاهان صفوی و خوردن آنها در آن دوران وحشتناک افتخاری محسوب میشده که نصیب هر ایرانی نمی گردید.
سعیدی سیرجانی در زمینهء قتل ها و آدمکشی هائی که در طول تاریخ کشورمان توسط سلسله های حکومتی به دلایل مذهبی انجام شده اند ، دست به تحقیقات فراوانی زد و حقایق هولناکی را در این زمینه کشف کرد و افشا نمود.
وی در مقدمهء کتاب شگفت انگیز و بی نظیر وقایع اتفاقیه که تدوینش کرده است، می نویسد:
شاه عباس صفوی یک دسته جلاد داشت به نام چیگیین ها. کار چیگیین ها این بود که مقصران را به امر شاه، زنده زنده می خوردند. یعنی بر سرش ریخته و هر یک با دندان تکه ای از بدن آن نگون بخت را در حالی که از درد به خود می پیچید، می کندند و می خوردند.
به روایت مولف روضه الصفویه، مورخ رسمی دربار صفوی، آن فرقه ( یعنی آدمخوران صفوی ) آلت سیاست و غضب حکومت بودند، که گناهکاران واجب التعذیر را از یکدیگر می ربودند.
برای آنهاییکه فرصت مراجعه به این ماخد را را ندارند، نقل همین چند سطر از همان کتاب شاید تامل برانگیز باشد:
شاه اسماعیل اول پس از آنکه بر شیبک خان اُزبک غلبه کرد و او را کشت ( جنازه اش را به میان مومنین و متدینین صوفی انداخت ) و به صوفیان گفت: هر که سر مرا دوست دارد از گوشت این دشمن بخورد.
( تازه این صوفیان جزو علمای دینی دربار بودند ونه آن آدمخوران رسمی که چیگیین ها باشند. )
خواجه محمود ساغرچی که در آن معرکه حاضر بوده گفته است که پس از فرمان شاه ازدحام صوفیان برای خوردن جسد شیبک خان به جایی رسید که جمعی تیغ کشیدند و به جان یکدیگر افتادند و لاشه ی آغشته بخون را مانند لاشه خواران از دست یکدیگر می ربودند. ( نقل از روضه الصفویه ) پدر بزرگوار شاه عباس کبیر هم جمعی از ریش سفیدان و صوفیان طوایف را در مجلسی جمع نموده بعد از ذکر و ذاکری که در میانهء صوفیان معمول است، به ایشان خطاب کرد:
هر کس خلاف اراده و سخن مرشد عمل نماید تنبیه او چیست؟ آن جماعت (مومن و متدین و متعبد) گفتند که:
گوشت بدن او را خام خواهیم خورد و بر این نیت الله الله کشیدند ... 
نقل از خلاصه التواریخ