لینک نامه ای خطاب به مسئول ایران گلوبال در باره کامنت ها!

حسین کرامت

آقاي ائليار عزيز،//من ديروز وقتي آن ايميل را در مورد حذف فله اي کامنتها به آقاي توکلي فرستادم انتظار داشتم که دوستاني که بنا به اظهارات گذشته اشان طرفدار آزادي بيان ميباشند نيز از ايده ها و سياست هاي موافق آن حمايت کنند، اما وقتي کامنت اخير شما را در اين مورد ديدم راستي خيلي نگران شدم. من دو نکته کليدي را از کامنت شما در اينجا مياورم و نظر

و دليل نگراني خودم را ميگويم.

شما جدا از شرائط دوگانه آقاي توکلي تکيه خود را روي ضرورت و کيفيت و قواعد فني کامنت ها و خبر ها گذاشته ايد و در اين رابطه يک حکم قطعي به اين صورت ميدهيد که

“اگر «حداقل ویژگیها» در نقل خبر وجود نداشته باشد باید خبر حذف شود. چنین معیار هایی در مورد هر یک از مقولات در علم آنها وجود دارد که کامنت نویس «ملزم» به رعایت آنها ست وگرنه نوشته اصولاً باید حذف شود. “

حالا اين حکم قطعي از نظر شما چيست: ” چه ضرورتی برای خبر مشخص وجود دارد؟”

بر اساس اين گفته شما هر خبر دهنده اي بايستي اول اثبات کند که آيا ضرورتي براي اين خبر مشخص هست يا نه و تازه اين همه کار نيست بلکه بايد مسئول حذف کامنت ها نيز بايد به اين ضرورت برسد و “وگرنه نوشته اصولاً باید حذف شود”

به اين ترتيب اگر نظر شما عمل شود، ما در مقوله بازبيني در اين سايت نه تنها شرائط دو گانه منطقي آقاي توکلي را خواهيم داشت بلکه در مساله خبر نيز با شرط جديد روبرو خواهيم شد که آيا ضرورتي براي نشر آن هست يا نه. و صد البته تشخيص اين ضرورت است که مساله ميافريند. چه کسي اين ضرورت را تشخيص ميدهد و با چه ذهنيتي. اگر دقت کنيد همه آنهائي که در مقابل نشر آزاد انديشه ميايستند به مساله ضرورت نشر استناد ميکنند. و البته ضرورتهم که امري نسبي ميباشد.

در مورد کامنت هاي غير خبري نيز نظرات شما هم کمي مبهم و هم نگران کننده ميباشد. جائي ميگوئيد که :

“کامنتهای مختلف را نگاه کنید، کار بران گرامی فقط دوست دارند "حرف» بزنند. اینکه این « حرف و سخن» در چه مقوله ای میگنجد و «مشخصات» آن راعایت کرده اند یا نه؟ مسئله یشان نیست. اینست که اکثر نوشته ها متأسفانه «توخالی» ست و چیزی دستگیر خواننده نمیشود.

اصولاً باید چنین کامنتهایی را حذف کرد تا نویسنده «اصول فنی نوشتن» یک چیز را یاد بگیرد. “

آنچه که من از اين نظر شما ميفهمم اينست که معيار يک کامنت اين بايد باشد که توخالي نباشد و چيزي از آن دستگير خواننده بشود. اگر نشود کامنت بايد حذف شود. توجه ميفرمائيد که در اينجا نيز دستگير شدن يا نشدن نيز به تشخيص باز بيني کننده است. يعني در اينجا صرف نظر از مساله ضرورت، ما با مقوله توخالي بودن يا نبودن نيز طرف ميشويم و اينکه بازبيني کننده اگر تشخيص داد که «اصول فنی نوشتن» رعايت نشده است کامنت را حذف کند. به عبارت بهتر بازبيني کننده نه تنها نظر سياسي خود را در مورد ضروري بودن يا نبودن خبر و مقاله اعمال ميکند بلکه به صورت معلم انشا مراقب است که «اصول فنی نوشتن» خدشه دار نشده باشد.

مساله “اصول فنی نوشتن» را حتي آنقدر سخت گرفته ايد که حکم کلي ميدهيد که

“پیشنهاد میکنم : هر کامنتی را که در حد «مشخصه های کلی مطالب صفحه اول» نمییابید خذف کنید. “

آقاي ائليار گرامي:

شايد من حرفهاي شما را به خوبي متوجه نشده ام. شايد نظرات شما به اين غليظي که من از آن ميفهمم نيست و شما بنا به سوابق کامنت هاي قبلي خود انسان آزاده اي هستيد که به دموکراسي و پلوراليسم و تغيير اساسي صحنه سياسي ایران معتقديد و حتي ريشه مسائل ايران از جمله وجود راسيسم را نيز قبول داريد. اگر چنين است که البته من ته دلم نيز همين حس را دارم، پس مساله بر ميگردد به ابهام در نوشته شما و ابهام در درک من از نوشته شما. اگر چنين است پس در اين صورت اين معني استنباط ميشود که نوشته شما”اصول فنی نوشتن» را رعايت نکرده و “چیزی دستگیر خواننده “ شده که خلاف نظر شماست و در اين حالت آيا بنظر شما اين نوشته بايد حذف شود و يا بماند. اگر حذف شود که با نيت دروني شما مغايرت پيدا ميکند و اگر حذف نشود با احکام اين کامنت در تضاد ميشود. اين معادله را چگونه ميشود حل کرد؟.

آ. ائلیار

آقای حسین کرامت عزیز،

یازیلارینیز اوچون چوخ ساغ اولون

ال- قولونوز آغریماسین

- باز تاب تمام جنبشهای ایران باید در رسانه ها منعکس شود. فرق نمیکند مربوط به مسایل ملی باشد یا دموکراسیخواهی و یا زنان و کارگران و دیگر گروههای اجتماعی. در کامنتها هم همینطور.

- نگاه به کامنتها نباید « خطی» باشد. چرا که دیدی استبدادیست و برای دیگران حق موجودیت نمیشناسد. مشکلات مردم و جامعه با یکی دو «دید» حل شدنی نیست. هیچ خطی بتنهایی پاسخ مشکلات نیست.

کرامت عزیز، امیدوارم با توضیح بالا موافقتم با نکات اساسی نامیتان

روشن شده باشد. و ممنون از شما که موضوع نامه را برایم مطرح کردید.

واما پیام شما. آنچه من زیر عنوان کامنت و کامنتها نوشته ام اساسشان همانست که در بالا قید شد. اما اینکه چرا این چیز ها را در آن دو پیام نیاوردم؟ علتش این بود که فکر کردم این مسایل دیگر برای دوستان حل شده است. ولی مثل اینکه هنوز بایدخیلی در این زمینه ها توضیح بدهیم.

-مشکل اول احتمال حذف خطی ست. چرا که دیدگاههای آدمها مختلف اند. بویژه در عمل. راحل: اشخاص مستقل. شما هم بنوعی به آن اشاره کرده اید.

دوم اشکال فنی. راحل: فرهنگ سازی. بازبین باید فرهنگ سازی کند و بگوید که در کل و بطور نسبی از نظر فنی چه نکات حداقلی در نقد، خبر، تحلیل و غیره باید وجود داشته باشد که سطح آنها کمی ارتقا یابند.

من قبلاً برای مثال به برخی چیز ها اشاره کرده ام.

منهم دوست دارم کمنتها یکزمانه باشند و بدون خطی با آنها برخورد شود و برای رفع اشکالات فنی نیز حتماً باید فرهنگ سازی صورت بگیرد.

فقط یک مقدار سختگیریست به همراه یادآوری و آموزش برای مورد توجه قرار دادن نکات مهم. در حقیقت یک دوره آموزشی مد نظرم بود و هست. نه چیز دیگر. اگر باز بین نیازی به فرهنگ سازی نمیبیند بهتر است به همان شروط آقای توکلی بسنده کند.

بخوبی میدانم اگر حذفِ خطی صورت نگیردو فرهنگ سازی نشود خیلی از پیامها با روش پیشنهادی حذف میشوند. و اگر دید خطی هم وارد شود تقریباً تمام کامنتها حذف میشوند. اینجاست که بخش کامنت در کل عملاً بسته میشود و سئوال پیش میاید که راه چاره چیست؟ حل و جواب این پرسش از نظر من آزادی را چند قدم پیش میبرد. پیشرفت زمانی صورت میگیرد که مشکلی را حل کنی. نه اینکه همیشه در جا بزنی. و به آن عادت کنی.

- “چیزی دستگیر خواننده “ شدن: یعنی «اندیشه»ای دستگیر خواننده شدن. حالا هر چه میخواهد باشد. عبارت، فقط فکری را به دیگری انتقال دهد. ممکن است خلاف باشد یا نباشد. مسئله ای نیست. یعنی در جمله و عبارت یک«ایده» جا گرفته باشد. چگونگی آن مهم نیست چرا که مربوط به رد و قبول قضیه میشود که هرکس در آن آزاد است.

-«ضرورت خبر» : این ضرورت را مهم بودن خبر ِمشخص، برای جامعه و جنبشها ایجاد میکند. تشخیص آنهم نخست به عهده کامنت نویس است. بعداً اگر سایت مخالفت کرد باید دلیل ارائه داد. اگرغرضی در کار نباشد مشکل با صحبت حل میشود.

**

یک کلمه هم در مورد شعار «شاهزادگان» بگویم: این شعار خواه از طرف حکومت و خواه از سوی آریاگرایان به میان کشیده شده باشد فرقی نمیکند، «تفرقه افکنانه» و برتری طلبانه بوده است. و اینکار ها باز هم تکرار خواهد شد.

ساغ اولون وار اولون

ارادتمند شما

کیومرث نویدی

جناب آ ائلیار! ماحتی چنین خواستی نداشته‌ایم که کامنتها حتما حاوی اندیشه‌ای باشند. گفته‌ایم فقط توهین نکنید، دشنام ندهید و از ایراد اتهام استنادی بدون ارائه‌ی سند بپرهیزید و نیز فرمان قتل عام صادر نکنید. یکی از گرفتاری‌‌های معترضان با من این است که من گاهی علاوه برکنترل نظری هم ابراز می‌کنم. آنها همچون چندین نویسنده‌ی سایت که با آغاز بحث‌های من حول مسئله‌ی ملی خواهان شکستن قلم من شدند، خواهان سکوت من هستند. به هر حال من روی پیشنهاد خودم هستم: جز هتاکان بقیه‌ی کاربران شناخته شده (گو با نام مستعار) کد ثابت بگیرند و از میان نوآمدگان نیز آنانی که معقول می‌نویسند اگر خواستند به جمع کاربران ثابت می‌پیوندند یعنی کد ثابت می‌گیرند. کامنتهای بقیه دوزمانه

خواهد بود. امیدوارم کیانوش و دیگر دوستان مدیریت در این باب بیندیشند. البته مشکل فنی هم داریم که باید حل شود. در این صورت مشکل کاربرانی که چند آی‌پی دارند نیز حل خواهد شد. برقرار باشید. امیدوارم به زودی شما به جمع مدیران سایت بپیوندید و یاورما باشید

آ. ائلیار

عزیز س.ح.ایرانی،یازینیز اوچون چوخ ساغ اولون... پیشنهاد میکنم : هر کامنتی را که در حد «مشخصه های کلی مطالب صفحه اول» نمییابید خذف کنید. نیاز ما رعایت وجود «اندیشه» های متفاوت و متضاد و رعایت کلی«مشخصات مقولات» و قواعد سایت است که آقای توکلی اشاره کرده اند. بگذارید کامنتها به یک سوم و یا یک پنجم کاهش یابند ولی کیفیت داشته باشند. نویسنده هم بداند که کامنت نویسی، نوشتن همینجوری، هرچه به ذهن آمد، نیست، و «اصول و قواعدی» دارد.

منظور از نوشتن «کامنت» چیست؟

آقای کیانوش توکلی مینویسند:« آزادنه نقد ، اظهارنظر ، خبر ، تفسیر ، تحلیل و...بنویسید...»

نمیگوید: «شعار» دهید. « اتهام» به زنید. «حکم» صادر کنید. «تحقیر و توهین» کنید.

به جای نقدِ« اندیشه» به «زندگی خصوصی» افراد بپردازید.

به جای رد یا قبول اندیشه «ستیز و دشمنی» پیشه کنید.

«مقولاتی» که آقای توکلی در مورد «کامنت» بکار برده اند در «کار» ِ نوشتن دارای «مشخصات» استاندارد جهانی نسبی هستند.

بدین معنا که :

« خبر» چیست؟ چه نکاتی یک خبر میتواند داشته باشد؟ چه ضرورتی برای خبر مشخص وجود دارد؟ منبع و زمان و مکان آن روشن است یا نه؟ اینها و مانند اینها چیزهایی هستند که باید کامنت نویس به آن توجه کند.

اگر «حداقل ویژگیها» در نقل خبر وجود نداشته باشد باید خبر حذف شود. چنین معیار هایی در مورد هر یک از مقولات در علم آنها وجود دارد که کامنت نویس «ملزم» به رعایت آنها ست وگرنه نوشته اصولاً باید حذف شود.

اینکه شما مینویسید « باحذف هرپیامی مخالفید! » نشانه آنست که به این « ویژگیها» توجه ندارید. ولی من دوست دارم چیزهایی اینجا بخوانم که «حد اقل مشخصات» یک مقوله را داشته باشد. و تشخیص آنهم به عهدهء مسئولین است که یک کار فنی ست.

مقایسه مسئولین سایت با مسئولین حکومت در مورد « آزادی» نوشتن، یک مقایسه متشابه و نا همجنس و بیربط است. «آزادی» نا ممحدود وجود ندارد . آزادی همیشه حد و مرزی دارد.

بله بین مردم و حکومت هم «قوانینی» وجود دارد. اما این قوانین فقط از سوی حکومت بدون «توافق» مردم، تدوین و اجرا میشود و «مشکل» هم همینجاست. مردم خواهان تغییر قوانین هستند و حکومت یکطرفه زور میگوید.

انسان در جامعه و حهان «بین قرار دادها و توافقات» زندگی میکند. اینها هم باید دوطرفه و متناسب با حال طرفین باشد. یکطرفه بودن مسئله همیشه مشکل آفرین است.

بین کاربران و مسئولین سایت، صحبت از « انجام یک کار جمعی» ست. بین دوستان. نه بین حکومت و مردم. بر اساس مقولاتی که آقای توکلی اشاره کرده اند.

« حد اقل مشخصات این مقولات» هم از نظر علمی و فنی بطور نسبی روشن است.

کاربران مسئولیت گردانندگان را در مورد سایت به رسمیت میشناسند. تصمیمگیری در مورد « عدم توجه به قواعد سایت و عدم و جود مشخصات مقولات» در کامنتها نیز به عهده آنهاست. مسئلهء «اعتراض» کار بران هم ضروریست که « دوطرفه» حل شود.

کامنتهای مختلف را نگاه کنید، کار بران گرامی فقط دوست دارند « حرف» بزنند. اینکه این « حرف و سخن» در چه مقوله ای میگنجد و «مشخصات» آن راعایت کرده اند یا نه؟ مسئله یشان نیست. اینست که اکثر نوشته ها متأسفانه «توخالی» ست و چیزی دستگیر خواننده نمیشود.

اصولاً باید چنین کامنتهایی را حذف کرد تا نویسنده «اصول فنی نوشتن» یک چیز را یاد بگیرد.

بحث «اندیشه» های متضاد باید باشد. اما « تبلیغات» جایش اینجا نیست.

تبلیغ افراد یا گروهها، و یا این کشور و آنکشور، منفی یا مثبت، واقعاً جایش اینجا نیست.

«صفحه شما» در ارتقا کیفیت کامنتها تا بحال نتنها مثبت واقع نشده بلکه این اواخر آنها را به پایین ترین حد خود نیز سوق داد.

کار بر گرامی بدون اتمام مقاله پیچیدهء آقای نویدی برداشته « نظر» مینویسد با سخنان بیربط به موضوع و بهمراه تحقیر. و دوست دارد که کسی آنر حذف نکند. و نکرد. و آقای نویدی هم حیران از این به اصطلاح نظرات. چکسی این نوشته را نقد کرده بود؟ هیچکس!

متأسفانه برخیها «نظر مخالف دادن با دلایل» را هم بلد نیستند و همینجوری دوست دارد یک چیزی به بیرون پرت کنند؛ هرچه بادا باد! با این متدها و اندیشه ها هم دوست دارند به دموکراسی و صلح و دوستی و آزادی و ...برسند!

آیا چنین کاری ممکن است؟

سختگیری در قواعد سایت، رعایت مشخصات مقولات از طرف کامنت نویس، راهنمایی نویسندگان به سوی رعایت استاندارد های نسبی نوشتن، را با جرئت به مسئولین سایت پیشنهاد میکنم.

باید سطح «فنی و فکری» کامنتها ارتقا یابد. به این کار سخت نیاز داریم.

پیشنهاد میکنم : هر کامنتی را که در حد «مشخصه های کلی مطالب صفحه اول» نمییابید خذف کنید.

نیاز ما رعایت وجود «اندیشه» های متفاوت و متضاد و رعایت کلی«مشخصات مقولات» و قواعد سایت است که آقای توکلی اشاره کرده اند.

بگذارید کامنتها به یک سوم و یا یک پنجم کاهش یابند ولی کیفیت داشته باشند. نویسنده هم بداند که کامنت نویسی، نوشتن همینجوری، هرچه به ذهن آمد، نیست، و «اصول و قواعدی» دارد.

با احترام. ساغ اولون