کاظم رنجبر

kazem.randjbar@yahoo.fr

آقای دکتر کاظم رنجبر، با فرزندان خود سخن بگویید !

با عرض سلام وادب ، در جواب به آقا یا خانم ائلیار .( البته همه این اسم ها ، اسامی مستعار هستند.) ازاینکه خانم یا آقای ائلیار می فرمایند ،«آقای دکتر کاظم رنجبر شما به نسل تسلیم شدگان و تسلیم پذیرفتگان آذربایجان تعلق دارید.نسل شماها بود که مارا به این روزو روزگار انداخت. هر چه فارس ها گفتند نه نگفتید,هرچه فارسها به سرتان زدند,سرتان را پائین انداخته بعدی را خوردید.این سخنان شعار گونه خانم یا آقای ائلیار ، آقای دکتر کاظم رنجبر، در صورت امکان با فرزندان خود سخن بگویید.»

برای من بسیار با ارزش است. خواهید گفت :چرا ؟ برای اینکه همین سخنان احساساتی ایشان ، بمانند ، سخنان احساساتی آخوند ها که برای اشک گرفتن از مردم ساده اندیش و احساسات رقیق ، روضه حضرت سکینه ، علی اضغر و طفلان مسلم را می خوانند. آقا یا خانم مستعار ائلیار ، که حتی اسم خودتان را از برکت شجاعت تان ، در پوشش و استتار می پوشانید، نه من زندگی اقعی و اجتماعی شما را می شناسم ،و نه شما زندگی واقعی و اجتماعی مرا می شناسد. من بعد از تحصیلات دبیرستانی ، 11 سال افسر ارتش در نیروی زمینی ، در واحد های رزمی بودم . در طول این 11 سال ، اعلب در مناطق مرزی ایران ، عراق ، ترکیه خدمت کرده ام ، در شهر هائی مرزی جوانی ام را گذرانده ام ،که هیچ متاسف نیستم،چون از برکت همین جوانان این مملکت در ارتش بود ، که خانواده های ایرانی ، در امنیت و آسایش زندگی می کردند. اما چون یک انسان کنجکاو بودم و هنوز هم هستم، تنها ترس من این بود ،که نظام استبداد شاهنشاهی ، روزی برای حفظ تاج تخت خود، من وامثال مرا ، با سلاحی که با پول ملت ایران ، ارتش را مسلح کرده است ، من افسر ایرانی را در مقابل ملت خود قرار بدهد. من هرگز بخودم اجازه نمی دهم ، که به روی هموطنم اسلحه بکشم . همین باعث شد ، که با تمام تلاش و مشکلات اداری ، من از ارتش استعفاء دادم و بخارج آمدم . در 30 سالگی با تمام مشکلات ، بدون کوچکترین بورس تحصیلی ، همراه با کار ، درس خوانده ام . ودر هر دو نظام ، چه در نظام شاهنشاهی ، چه نظام شیخ شاهی با قلم ناچیزم ، علیه استبداد ، فساد ، ظلم ، جنایت مبارزه کرده ام، من نه قهرمان هستم ، نه قهرمان بودم ، نه جک لندن ، نه ماگسیم گورگی هستم ، نه انقلابی هستم . من یک تحلیلگر مسائل سیاسی ، از جنبه ژئوپو لتیک و ژئواستراتژیک برمنطق علمی و دانشگاهی هستم. از اینکه در تمام مقلاتم با عنوان دکتر در جامعه شناسی سیاسی می نویسم ، برای آن است ،که خواننده بداند که مطالب و نوشته های من روضه خوانی ، شعار دادن نیست . لذا از من انتظار شعار مرگ بر فلان زنده باد فلان نداشته باشد. در هردو نظام ، من حق رفتن به وطن ام را نداشتم. مگر چند ماه بعد از انقلاب ،که توانستم ، خانواده ام را ببینم. که البته این راه را با طیب خاطر انتخاب کرده ام حتی خجالت می کشم این ها را باز گو بکنم . بیش از یک فرن و نیم است ملت ایران بهترین فرزندان خود را برای استقرار یک نظام دموکراتیک برخاسته از راًی آزاد ملت ، قربانی می دهند.

آقا، یا خانم ائلیار ، در جزیان ملی شدن نفت ، من 13 ساله بودم . آن موقع در تبریز ، همه از جوان و پیر ، باسواد ، بی سواد ، کفاش و پینه دوز ، قصاب ، که البته همه این شفل ها محترم هستند ، همه این عزیزان از سیاست صحبت می کردند!!! در آن موقع این تصنیف را در زبان آذری در تبریز می خواندند .

بوقلاری دو گلاسه دی... دانیشدقی سیاسی دی ....

سبیل های یش دوگلاسی است ، گفته هایش همه سیاسی است..

خانم یا آقای ائلیار ، ملت ایران ، خصوصا مردم آذربایجان ، قیمت بس گرانی برای این نوع سیاست بازان بی سواد پرداخته اند. از آنجائیکه من وقت مفت ندارم ،که به این نوع بحث های بی محتوی وقت بگذرانم ، با این نوشته ، به تبادل اندیشه با شما عزیران ، خاتمه می دهم ،و به کار های تحقیقی خودم ، در رشته خودم ادمه می دهم. با نهایت احترام ، به خانم ، یا آقای ائلیار و هموطنان گرامی ام . کاظم رنجبر . دکتر در جامعه شناسی سیاسی . پاریس 6 ژانویه 2011