هر وقت که عرصه سیاسی و فشار بر حکومت ایران در عراق تنگ میشود، ناسیونالیستهای جدید ایران در حاکمیت، برای ترساندن بعضی از رجال سیاسی عراق مسئله غرامت پرداخت جنگ از سوی بغداد به ایران را مطرح میکیند، چیزی که از سوی اکثر سیاستمداران عراقی به یک جوک بیشتر شبیه است، البته نه برای فرار از غرامت بلکه برعکس، و از این منظر که این دولت ایران است که باید به بغداد غرامت پرداخت کند، چرا؟

در فردای نوشیدن جام زهر توسط خمینی و قبول اتش بس بین دو کشور، کارشناسان منطقه ایی و بین المللی به تحقیق در مورد شکل شروع جنگ و دخالت سازمان ملل و دول خاورمیانه برای توقف جنگ، و ادامه جنگ در بعد از پس گیری شهر محمره (خرمشهر ) (که جنگ را 6 سال دیگر طولانی تر کرد و بیش از 85% خرابیها و کشته و زخمی ها را به همراه داشت) از دست عراقیها و امادگی عراق و سازمان ملل برای اتش بس و مذاکره برای پرداخت غرامت، مهیا شده بود، اما چه کسی بر ادامه جنگ و ازاد سازی قدس از راه کربلا پافشاری کرد، چه کسی برای استمرار جنون صدور انقلاب

به دیگر کشورها، بعد از ازاد سازی محمره 6 سال دیگر بر طبل نفاق و کشتن کوبید، چه کسی با بهره برداری از شعارهای انقلابی/اسلامی به تصفیه های خونین داخلی و اعدام های دهه 60 خورشیدی را به راه انداخت، چه کسی دست رد بر سینه نماینده سازمان ملل و نخست وزیر سوئد اقای اولاف پالمه گذاشت تا جنگ را دادمه دهد، و انچه مربوط به بعد از پیروزی انقلاب ایران و 9 ماه پیش از شروع جنگ است، چه کسانی شروع به تحریک صدام و دخالت در امور عراق کردند و از دفتر خمینی و خانه او در تهران با ایت الله حکیم در نجف تماس میگرفتند و از او میخواستند که به مانند خمینی و ایران انقلاب کند و حکومت اسلامی در عراق بر پا کند و قول همه جوره کمک به حکیم و ایت الله صدر را میدادند، چه کسی به مانند ایت الله صادق روحانی خواهند الحاق بحرین به ایران خمینی میشد و بحرین را جزء ایران اسلامی میخواند..

سفیر ایران در بعد از انقلاب بارها شکایت و اعتراض حکومت عراق را به تهران می اورد و از خمینی میخواست که او و همراهانش نباید مذهبی ها و شعییان را به قیام دعوت کنند، زیرا این امر باعث تحریک رژیم عراق و جنگ میشود، و خمینی همانطوریکه بعد از ان بارها تاکید کرد که جنگ نعمت است و ما ان را با دل و جان و به خاطر مصلحت اسلام و انقلاب اسلامی میپذریم، به سفیر وقت جواب میداد.

در اینجا به هیچوجه مسئله دفاع از رژیم ضد بشری و دیکتاتوری صدام حسین نیست، در این مقاله سعی شده علل جنگ و سیاستهایی که در پشت ان از جانب سپاه و رفسنجانی برای ادامه ان به مدت 6 سال و بعد از پس گیری محمره (خرمشهر) انجام گرفت و هنوز خسارتها عمیق نشده بود، و دول منطقه و سازمان ملل خواهان توقف ان و دادن غرامت به ایران بودند، با وجود عللی که حکومت اسلامی ایران از بانیان تحریک دولت عراق بود، در 6 سال جنگ بعد از محمره که بزرگترین خسارتهای جنگی، انسانی . اقتصادی را به همراه اورد و بر کسی پوشیده نیست، و کارشناسان منطقه ایی و بین المللی از ان خبر دارند، به گردن ایران و رژیم جنگ طلب او استّ ، و حتی بعد از نوشیدن زهر جام تسلیم بدست خمینی و رفسنجانی و رضایی فرمانده وقت سپاه، صدور انقلاب و دخالتها در دیگر کشور های منطقه از راه ایجاد سازمانهای مسلح و تروریست که در خدمت امیال و اراده بیت رهبری بوده و هستند، گویای همان ادامه جنگی است که توسط سپاه و خمینی و حال خامنه ایی به مردم ایران و عراق تحمیل شد.

روزنامه الصباح بغداد، "اد ملکرت" رئيس دفتر سازمان ملل متحد در بغداد، گفت، مطالبات ايران از عراق براي پرداخت غرامت جنگ هشت ساله را در گرو تصميم گيري و صدور قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل متحد دانست.

و دقیقا منظور اد ملکرت همان موضوعاتی است که در بالا به ان اشاره شد، و اینکه غرامت از کی و از چه تاریخی باید ذکر شود و سیاستها و همکاری ایران و عراق برای پایان دادن جنگ در ان زمان تا چه حد با سازمان ملل همراهی و همکاری داشته اند، و با کمی کنکاش همکاری ایران در ان زمان با سازمان ملل تقریبا صفر است و بر طبل جنگ میکوبید، و از طرف دیگر دول منطقه و سازمان ملل خواهان اتش بس و اتمام درگیری ها بودند.

این است که اکثر مواقع تهران بر ضعف خود برای درخواست غرامت واقف است و از ان ترس دارد که تازه بدهکار هم بشود و محکوم به دادن غرامت هم بشود، که اصلا بعید نیست، زیرا حالا با توجه به باز شدن پرونده های جنگ توسط عراقی ها و پرونده های فعالیت سازمان ملل برای توقف جنگ، همگی متخصصین این را مطرح میکنند که کی خواهان ادامه جنگ بود و ادامه جنگ چند سال طول کشید و غرامت ان چقدر است.

1 نوامبر 2010