روز جمعه، در مجمع عمومی سالانه وکلای هلند، در یک نشست شرکت کردم که به وضعیت وکلا در ایران اختصاص داشت. صبح آن روز، رییس کانون وکلای هلند، به بازداشت غیرقانونی نسرین ستوده اعتراض کرده بود و جلسه ای که من سخنران آن بودم و از سوی یک انجمن حقوقدان هلندی به نام “وکلا برای وکلا” ( advocaten voor advocaten) تشکیل شده بود، به طور کامل به تهدیدهای مختلف علیه وکلای حقوق بشری ایرانی اختصاص داشت. طبیعتا، نسرین ستوده و بازداشت او، یکی از محورهای بحث بود. شرکت کنندگان که همه وکیل بودند، خیلی با دقت بحثها را دنبال می کردند. یکی از بحثها این بود که نامه نوشتن به مسئولان قوه قضاییه و … به عنوان یک کار حداقلی آیا موثر است یا نه؟ و چه کارهای دیگری می شود انجام داد که موثرتر باشد.

این سازمان “وکلا برای وکلا” بسیار فعال هستند و غیر از نامه نوشتن، و بیانیه دادن، تا حالا در موارد قتل وکلا و قضات در فیلیپین و همینطور قتلهای وکلا در کلمبیا، هیاتهای تحقیق مستقل به این کشورها اعزام کرده اند. حدود یک ماه پیش هم چهارتایشان بلند شدند و رفتند در جلسه دادگاه یک وکیل حقوق بشری سوریه ای که اتهامش، مثل اتهام نسرین ستوده، تبایغ علیه نظام بود شرکت کردند و در نهایت، حکمی که پیش بینی می شد 15 سال زندان باشد، شد سه سال حبس. البته خودشان اصلا از نتیجه راضی نبودند.

متاسفانه تماسهای این وکلای با کانون وکلای ایران درباره نسرین ستوده تا امروز بی نتیجه مانده است. بدبخت کانون وکلای مدافعی که از اعضایش نمی تواند دفاع کند!