به شهادت تاریخ آذربایجانیها بعد از سالها سعه صدر ومبارزه صلح آمیز در ایران به ابتدایی ترین حقوق مدنی و طبیعی خود  نرسیده و در تمامی عرصه ها متحمل زیانهای جبران ناپذیری شده اند، در برابر این بن بست و این مشکل لاینحل آذربایجانیها، روند تاریخ آنها را به کدام سو برای تکلیف نهایی سوق می دهد؟ به این سئوالها؛ جوابهای مناسب که چرا در صد سال اخیر علارغم تمامی انقلابهای پیروز و ظفرمند مردمی در ایران ، این انقلابات نتیجۀ مطلوب نهایی برای ملتها در کشور ایران نداشته است؟ چرا نقش افرینان آذربایجانی بعد ازپیروزی انقلابات تصفیه و از صحنه های کلیدی و تعیین کنندۀ کشور خارج شده اند؟ دلیل این کار عمدی و یا غیر عمدی در کجا نهفته است؟ تامل و تفکر در برابر این سئوال ها و تلاش و جستجو  برای پیدا کردن جواب به این سئوال ها؛ بایستی امروز چشم به فاکتهای موجود در ترکیب سازمانها و ارگانهای مهم و تعیین کننده دولتی بیاندازیم. مقایسۀ ارقام پنچاه سال اخیر با یکدیگر کمکی برای فهمیدن عنوان مطلب کرده و بدین شکل طرح سئوالها هم برای خوانندگان خیلی عجیب  نشده؛ بلکه بر عکس برای توضیح  چرایی تبعضات عین یک چراغ رهنما ضروری و مفید  خواهد بود.

اگر ما مبدا تصفیه آذربایجانیها از ده سال اخرحکومت شاه تا ده سال اول انقلاب را در نظر بگیریم می بینیم که هفتاد در صد امرای عالی رتبۀ ارتش و فرماندهان ارشد سپاه  آذربایجانی بوده اند اما الان حتی یک نفر در آن مقام و در آن رتبه آذربایجانی وجود ندارد. از حاکمان تعیین کنندۀ سیاسی در کشور؛ از اواخر حکومت شاه تا ده سال اول انقلاب پنجاه درصد حاکمان سیاسی ایران آذربایجانی بوده اند، اما الان درآن سطح تصمیم گیری حتی یک آذربایجانی وجود ندارد.  درعرصۀ فرهنگ، فعالان فرهنگی جریمه شده محکوم به  زندان و تبعید می شوند، نشریاتشان توقیف، درب مکانهای فرهنگی مهر و موم، سرمایۀ شخصی فعالان ملی از دست شان گرفته شده و خانوادۀ آنها  تنبیه و به مجازات معروض گشته در تهدید و ترس بسر می برند. در عرصۀ اقتصاد سرمایه داران آذربایجانی که قصد  سرمایه گذاری در شهرهای آذربایجان را دارند  و در این راه تلاش می کنند سالها دنبال مجوز سرمایه گذاری برای این کار؛ آنها بایستی  از سد معبرهای ساختگی زیادی بگذرند. این در حالیست که در شهرهای غیر آذربایجانی به راحتی صاحب مجوز میشوند. این تبعض اشکار حاکمییت در آذربایجان  باعث بوجود امدن سازمانهای خود جوش و تشکیلات های مردمی می شود.  حاکمیت  با برچسب زنیها و اتهامات ساختگی سریع انها را  سرکوب کرده و از صحنۀ اجتمایی دور می کند. حال بایستی قضاوت کرد چه کسی تصفیه گر؛ تجزیه طلب و کی قربانی این پدیده است؟

هژمونی کم ظرفیت بنام فارس

تاریخ تولد این پدیده با حذف و منحل کردن انجمنهای ایالتی ولایتی در ایران شروع شد، این پدیدۀ مخرب کم ظرفییت در بین عام چنان جا افتاده است که  معرفی چهرۀ واقعی آن کار بسیار دشواریست، این چهرۀ ناشناخته را بعضی ها حکومت اقلیت بر اکثریت نامیده اند، بعضی ها انرا  سیستیم شعوبیه دست نشاندۀ بیگانگان معرفی کرده اند، و یا بعضی ها آنرا حاکمیت دیکتاتور در ایران دیده اند، و اما من اسم این پدیدۀ بسیار جا افتاده در جامعۀ عقب ماندۀ ایران را هژمونی کم ظرفیت بنام فارس می نامم. در این جا باید گفت که بیان این پدیده به این نام هر گز جنبۀ تحقیر و یا  توهین  نبوده است، بلکه اشکار نمودن چهرۀ واقعی از این پدیده مد نظربوده  است. و یا بعبارت دیگر نه ترکی، نه عربی، نه بلوچی، نه کردی، نه فارسی و نه هیچ زبان به تنهای در ایران تمامی ظرفیت  نبوده و نیست، لذا همگان می دانند که یک چهارم ملتهای ایران را فارسها تشکیل می دهند، سه چهارم  توانمندیهای دیگرایران را غیر فارسها  ( گیلکها، لرها، بلوچها، عربها، ترکمنها، کردها، آذربایجانیها و غیره) تشکیل می دهند، از انجایی که سه چهارم پتانسیل دیگر ایران یعنی ملل غیر فارس به شهادت تاریخ با هویت و انتخاب خود در این صد سال اخیر در حکومت شریک نبوده و دخالت مستقیم  و غیرمستقیم در ادارۀ کشور نقشی نداشته اند، آنها یا باید آسمیله می شد اند با نام جعلی به عنوان شهروند درجه دو در کنار این هژمونی آنجام وظیفه می کردند و یا اینکه با نام هویت خود در منطقۀ خود حرکتی را شروع می کردند که این حرکتها با هویت خودی در ایران برای این هژمونی کم ظرفییت غیر قابل تحمل بوده و بهانۀ برای جنگ و تقابل فرسایشی با آنها در آمده  نتیجۀ این تقابل تحلیل رفتن و فرسوده شدن تمام پتانسیل ایران بوده است، این هژمونی همیشه از تصفیۀ قهرآمیز با دیگر توانمندیهای در ایران خیلی با اشتیاق عمل کرده است و فکر می کند که برندۀ این مسابقه بوده است، در صورتی که با این عمل هم پتانسیل یک چهارم خود و هم پتانسیل سه چهارم دیگر ملل ایران را به هدر داده و مانع  تمام رفرمها اساسی شده است. باید گفت این هژمونی کم ظرفییت احزاب و سازمانها و جمعیتهای که از دل مردمان مناطق غیر فارس با هویت خویش رشد میکنند همه را دشمن معرفی کرده و آنان را به هیچ وجه  پتانسیلی سازنده برای ایران ندیده و نمی بیند، ما هر روز شاهد تنگ نظری این ظرفییت در ترکمنستان، خوزستان، بلوچستان، کردستان و آذربایجان هستیم، در یک کلام یک چهارم پتانسیل ایران در تمامی عرصه ها با سه چهارم پتانسیل دیگر ایران در جنگ جدال و تخریب می باشد. دو باره تاکید باید کرد منبع تمام مشکلات ایران در همین هژمونی ناشناخته با ظرفییت بسیار کم نهفته است.

از صفات مشخصۀ ان بسیار تنگ نظربوده و هست، در ایجاد بحرانهای تصنوعی و تفرقه و رواج دادن نژادپرستی بر علیه ملل غیر فارس در ایران مهارت دارد، قدرت ایجاد توهم و ممانعت در برابر رفرمهای اساسی در ایران نقش بزرگی را بازی کرده است، ترس داشتن در برابر فضای آزاد، با ترس زندگی کردن بخاطر مسولیت بزرگ در برابر پتانسیل سه چهارم قوی معترض نقشهای  منفی بسیاری بازی کرده است. دیگر صفات بر جستۀ این هژمونی  ایجاد مطبوعات زهرآگین بوده که از طریق همین مطبوعات در یک فضای بسته و مسموم برای ملل عوام و برای قربانیان خود تله ای توهم گسترده است وسعت این توهم انقدر بزرگ است که برای ملل ایران یک فاجعۀ فرهنگی است نتیجۀ همین توهم مخرب و افراطگرانه، بیماری کهنه پرستی و باستانگرایی گریبانگیر ملل در ایران شده است. علاوه بر این ایجاد امپریای شیعه امامی ولایت فقیه، یعنی در رویا زندگی کردن از دنیای رعال فاصله گرفتن را به حد اعلا رواج داده است.  برای مقابله و جلوگیری با هر نوع نوآوری و رفرم؛ زمینه ای خرافه گرایی و مقدس سازی را تدارک دیده است، بطور مثال شیعه گری، شاه نامه، زبان فارس، فردوسی و... از مقدساتی است که به آنها دست نمی توان زد، از آنها انتقات نمی شود کرد. متاسفانه باید گفت رواج این کذبیات دامن ادبیات و شعر داستان نویسی را هم آراسته است بخوانید از این دست «آوازهای کوروش آریایی» نوشتۀ شاعری که سی ساله در خارج زندگی میکند.

ذکر این  نکته مهم ضروری است  که ملل غیر فارسی در ایران با هویت خود هیچ اجازۀ تجمع نداشته و از حقوق ابتدایی خود محروم بوده و هنوز هم محروم هستند. صحبت از کشور مستقل بزرگ می کنند که خود همین مسله نشانۀ سرایت توهم به  منسوبان ملت های غیرفارس نتیجه  وجود این هژمونی در ایران هست. در حالی که وحدت در کثرت، کثرت در وحدت  راه نجات ماست یعنی بجای آسمیلاسیون انتقراسیون، یعنی نجات بشریت در انتقراسیون اتنیکی، اقتصادی، و سیاسی فرهنگی می باشد. به یک کلام در آیندۀ نردیک ما کشورهای متحد ایران خواهیم داشت، یعنی ملتها با وجود استقلال شان مجبورند متحد باشند مجبورند باهم کار کنند و با هم زندگی کنند، به انتخاب خود انتقریره یکدیگر شوند. باید دوباره متذکر شد بدبختی ایران در وجود همین هژمونی کم ظرفییت بوده و خواهد بود، زیرا هم این ظرفییت کم گمان می کند که سه چهارم پتانسیل غیر فارس ایران را یا سرکوب کرده کار تمام شده یا این پتانسیل بزرگ را بلعیده است. در اصل با این استدلال احتمال به یقین از نظر این ظزفیت  بستن راه هایی که به رفرم ختم می شود را تدارک دیده است. صاحبان این تفکر با متمسک قرار دادن این شیوه حاضرند خود و ملل دیگر ایران را در جامعۀ بسته؛ عقب مانده نگاه داشته از باز شدن فضای آزاد به هر قیمتی جلوگیری کنند.  به کلام دیگر به بهانۀ تجزیۀ کشور، ما را با خود در جهنمی بنام ایران می سوزانند، بدین طریق دست به انتحار می زنند. این ترفندها دیگر جوابگوی انسان امروزی نیست. خوشبختانه این تئوری های کهنۀ کارایی خود را از دست  داده است و خواسته های ملتهای ایران دیگر خیلی فراتر از آنهاست.

 جایگاه طبقاتی این هژمونی کم ظرفییت

هژمونی کم ظرفییت ازفارسهای مرفه(بورژوازی فارس)، طبقات میانی جامعۀ فارس، خیلی از روشن فکران جامعۀ فارس، از آسمیله شده های دو آتشۀ  ملل غیر فارس که حد افراط این گروه حتی از خود فارسها خیلی بیشتر و مخربتر هست؛  تشکیل می شود در اینجا باید خاطر نشان کرد این هژمونی کم ظرفییت تمامی فارسها را نیز نمایندگی نمی کند. البته فارسهای وجود دارند طرفدار انتقراسیون  ملل در ایران هستند، اما این طیف پراکنده بوده هنوز متشکل نیستند به نظر من وجود این نیرو در داخل ملت فارس آیندۀ درخشانی برای کشورهای متحد ایران را تضمین می کند. با متشکل شدن این نیرو در اجتماع فارس فصل جدیدی در کشورهای متحد ایران آغاز خواهد شد یعنی ایران برای همۀ ایرانیها، یعنی ایران برای همۀ مللتهای ایران.

حرکت ملی آذربایجان  و مسئلۀ صلح

انتخاب  مبارزه به شیوۀ مسالمت امیز بعنوان یک استراتژی برای حرکت ملی آذربایجان جنوبی مطرح است یعنی هیچ چیز تصادفی نیست و بر خلاف تصور خیلی ها یک تصمیم عاقلانه و انتخاب انسان دوستانه است  که ریشه در اندیشۀ همزیستی مسالمت آمیز داشته که در اصل یعنی قبول کثرت، احترام به حقوق ملل دیگر، نهادینگی هومانیزم در اندیشۀ بنیانگذاران حرکت ملی سبب انتخاب این شیوۀ درست مبارزه بوده است. همگان می دانند جنگهای خانمانسوز طولانی در کشورهای همجوار ما چه فجایعی را  برای ملل همراه اورده است وجود بحران های ساختگی اتنیکی, دینی باعث خرابیها و ویرانیهای جبران ناپذیر برای  این ملل  شده است. تاکید حرکت ملی آذربایجان جنوبی برای صلح از آنجا ناشی می شود که پیشرفت های اقتصادی سیاسی علمی فرهنگی تنها با وجود صلح ممکن هست. یعنی اگر صلح نیست پیشرفت هم نیست و یا به بیان  دیگر در جنگ برنده ای وجود ندارد، مالاسف درک این مسله برای حاکمیت و اپوزسیون موجود کم ظرفیت خیلی مشکل هست، شعار صلح همزیستی مسالمت آمیز از ضعف حرکت ملی  آذربایجان جنوبی نبوده و بلکه درک درست از مخرب بودن  جنگها و فلاکتبار بودن بحرانهای افراطی است. بطور واضح باید گفت حرکت ملی آذربایجان یکی از قویترین، مستقل ترین، سکولارترین حرکت منطقه می باشد، شیوۀ مبارزۀ صلح آمیز و تلاش برای تشنج زدایی در ایران و منطقه؛ مراعات اصول اخلاقی در قضاوت؛ احترام به افکار و اندیشه دیگر ملل و ادیان و مذاهب حقیقتأ در تاریخ منطقه نمونۀ است. عناصر صلح، هومانیته و باور به زندگی مسالمت آمیز، رفاه برای سایر ملل در ایران و  کشورهای همسایه در بنیان و اساس استراتژیک و تاکتیکهای این حرکت نهقته است. همین حرکت سالهاست تلاش به کم کردن تشنج های تصنعی و فرو نشاندن بحرانهای ساختگی از طرف رقبای جاهل و نادان؛ موفقیتهای بسیاری کسب کرده است.  حرکت ملی آذربایجان با اعتقاد به شیوۀ  مبارزۀ صلح آمیز برای شکستن تابوی گفتمان و دیالوق آزاد در ایران تحمل زیانهای  بسیاری شده و قربانیان زیادی داده است.

در اینجا باید افزود  هر چند تمام خواسته های فعالان ملی در چهار چوب قانون اساسی موجود در ایران صورت گرفته است با این  وجود با قهرآمیزترین متد با آنها برخورد شده است، رهبران حرکت ملی آذربایجان با دلایل ساختگی به زندانهای طویل مدت محکوم شده اند، رفتار غیرمسولانه و شیوه های با سطح خیلی پایین حاکمیت کم ظرفیت برای به تحلیل بردن  نیرو و انرژی حرکت ملی از هیچ عمل ناشایسته فروگذاری نکرده است. بدرستی تاریخ عادل ترین قاضی است، آنانی که پتانسیلهای ملل ایران را به جای سازندگی؛ برای تخریب و از بین بردن آنها از هر شیوۀ زشتی استفاده می کنند مدالی بجز لعنت چیز دیگر نسیبشان نخواهد شد. تلاش برای فرسایش پتانسیل آذربایجان در ایران و برای منطقه ضرر جبران ناپذیری خواهد زد که جواب دهی به این خیانت تاریخی به عهدۀ این هژمونی کم ظرفییت خواهد بود. تاریخ از لذت و حس پیروزی و انتقامجویی از سرکوب دشمن خود ساخته یعنی از سه چهارم پتانسیل دیگر ملل ایران به تلخی  یاد خواهد کرد.

متاسفانه رفتار کودکانۀ و قضاوت نادرست اپوزسیون کم ظرفیت ایران در رابطه با حرکت ملی آذربایجان زننده تر از حاکمیت موجود در ایران است.  یعنی برسمیت نشناختن، تحریم، بایکوت و همکاری نکردن با این پتانسیل سالم و سازنده(حرکت ملی) عملا اپوزسیون موجود ایران را به ناکارآمدترین بی تاثیرترین اپوزسیون تبدیل کرده است.  تحلیل نادرست از شرایط و از نیروهای موجود و نادیده گرفتن توان سه چهارم پتانسیلهای ملل غیر فارس فاجعۀ بزرگی برای اپوزسیون واقعا موجود ایرانست. حال اپوزسیونی که دم از عقلانیت می زند حاضر نیست هویت منطقۀ این پتانسیل های سالم را برسمیت  شناخته با آنها  همکاری کرده و یک اعتلاف تاثیر گذار را تشکیل دهد، آیا غیر از این است اپوزیسون واقعا موجود ایران کم ظرفییتی خود را ثابت می کند.

مردم آذربایجان

حقیقت امراین است اگر ما آذربایجانیها و سایر پتانسیلهای غیرفارس موجود در ایران با هویت مستقل خود در تعیین سیاستها و ادارۀ کشور دخیل بودیم آشفتگی و ناسامانی کشور بدین وسعت نبوده و کار به اینجاها نمی کشید. وجود این همه تنش تصنعی درعرصۀ بین الملی و تنشهای منطقۀ همه اش حاصل از ناکار آمدی و ضعف هژمونی حاکم در ایران است. سه چهارم پتانسیل سازنده در این تصمیمگیریهای غلط سهیم نبوده و نتیجتا جوابگوی این ویرانیها نیز نمی باشد. در حقیقت دین ما و موقعیت سوق الجیشی وطن ما و ثروت کشور ما بلای جان ما شده است، در حالی که سرمایۀ ملی ما زمینه ساز حسن تفاهم، کمک متقابل در رابطه با همسایگان؛ می توانست خیلی مفید باشد ولی در دست این هژمونی به بحران سازترین و مخرب ترین وسیله ممکن تبدیل شده است. از این شرایط  تنها استعمارگران ودلالان سلاح سود می برند و منطقه در آتش و دود می سوزد. ما آذربایجانیان با هویت مستقل خود اگر در تصمیم گیری ها  دخیل باشیم رابطۀ خود را با هیچ پیشداوری شروع نخواهیم کرد، باید آشکارا گفت نه آمریکا و نه اسرائیل و نه کشورهای عربی و غیره دشمنان ما نیستند بلکه هر کدام آنها برای ما یک پتانسیل خوب برای همکاری متقابل می باشند در عین حال کشورهای متحد ایران نیز امکانات  کافی خوب برای عرضه کردن دارند. ما آذربایجانیها شدیدأ مخالف جو ضد ترک ضد عرب در ایران هستیم شیعه بودن سنی بودن فارس بودن عرب بودن نه تنها نباید بحران باشد بلکه یک پتانسیل می باشد، ما نباید دیگران را مقصر ناکارآمدی و بیکفایتی خود  بشماریم ما بارها تأکید کردیم، پیشرفت همه جانبه تنها با رفرمهای سیاسی اقتصادی و فرهنگی و در فضای صلح و ثبات ممکن هست،از ترس درها را به روی دیگران بستن برای ما زیان آور است. ما معتقدیم همۀ توانمندیها در تمامی عرصه های موجود کشوری باید بکار گرفته شود. ما اعتقاد داریم فرهنگ آداب سنن؛  موسیقی ملل دیگر در ایران سرمایۀ ملی ما آذربایجانیان است، زبان کردی برای رابطه گیری با اکراد کشورهای همسایه برای ما یک پتانسیل است. زبان فارسی برای رابطه با تاجیکستان و افغانستان ضروری و یک نیازاست و به نفع ماست. زبان ترکی برای رابطه گیری با دنیای ترک کلید رمز ماست يا زبان عربی برای بهره گیری از بازار کار در کشورهای عربی برای مهندسین و تکنسین های و کارگران ایران حتمأ ضروری است. زبان بلوچی و ترکمنی وغیره همین طور، چرا باید از اینها ترسید و این امتیازات را بعنوان مشکل معرفی کرد؟

موضع ما آذربایجانیها و حرکت مللی آذربایجان کاملا مشخص و روشن است. ما خوشبختی خودمان را جدا از خوشبختی ملل کشورهای همسایه مخصوصأ جدا از ملتها در ایران نمی دانیم. رشد اقتصادی رفاه اجتماعی ما حتمأ با پیشرفت و رشد همسایگانمان گره خورده است. فلاکت و گرفتاری آنها بلا و مصیبت ما نیزهست. آذربایجانیها و حرکت ملی آذربایجان برای پیشگیری ازهر گونه تصادم سیاسی اجتماعی به حاکمیت  مراجعه کرده و سالهاست تومار می فرستند. ما طرفدار رفرم هستیم ما طرفدار برسمییت شناخته شدن منشورحقوق بشر سازمان ملل در ایران هستیم . به رسمیت شناخته شدن حقوق ملل در ایران ضامن صلح پیشرفت و توازن قدرت در منطقه و بنفع همه خواهد بود. ما آذربایجانیها مخالف تخریب سه چهارم پتانسل کشور بدست یک چهارم پتانسیل دیگردر ایران واقعأ موجود هستیم.

ما آذربایجانیها برای همکاری با هویت خود حاضریم برای همکاری هیچ محدودیتی قایل نیستیم. برای شروع  همکاری هیچ پیشداوری نداشته با هر گروه سازمان و احزاب سرتاسری حاظربه گفتگو هستیم و  با هیچ گروهی بخاطر نامش بخاطر ایدولوژی و یا جهانبینی  مخالف نیستیم. تنها مشکل ما کج اندیشی و انحصارطلبی خودکامگی هژمونی کم ظرفیت است. متاسفانه این صفت مخرب در تمامی تشکیلاتهای سراسری بطور غالب خودش را نشان می دهد در اینجا باید خاطر نشان ساخت تا زمانی که این جریانات دست از طمع رهبریت بلامنازع تنگ نظرانۀ  خود برنداشته اند؛ یک چهارم پتانسیل  در برابر سه چهارم پتانسیل خلاق دیگر با تخریب مشغول خواهد بود. مردم آذربایجان و حرکت ملی آذربایجان هر زمان حاضر به دیالوگ بوده  هیچ چیز برای پنهان کردن ندارد. ما درهمه مسایل لاینحل موجود و بحرانهای ساختگی فلج کننده که ملل در ایران از آن رنج می برند حاضر به گفتگو هستیم. آذربایجان یک پتانسیل سازنده هست این نقطه قوت حرکت ملی آذربایجان هست آنان که حاضر نیستند ما را با هویت خود بعنوان یک پتانسیل سازنده به رسمیت بشناسند و در صدد انکار هویت ما هستند آنها جوابگوی فلاکتهای موجود و بحرانهای تصنعی در کشورهای متحد ایران هستند. آنها فکر می کنند زرنگ هستند، شوربختانه آنها به دام دلالان سلاح افتاده اند و آلت دست مافیا و بده بستانهای عظیم قاچاق هستند. تکرار ضروریست آنهای که از طریق سلاح دلالان شیر می شوند و حاضرند نقش ساختگی نفوذی  در منطقه  به جنگند ، برای ملتهای خود فلاکت  می اورند. همه می دانند در جنگ برنده ای وجود ندارد، ما آذربایجانیها معتقدیم برای حل مسایل سیاسی و اقتصادی فرهنگی کاربرد سلاح  و ملیتاریسم  راه حلهای رفرم و اصلاحی را به بن بست می کشاند. 

تأخیر در شروع رفرمهای اساسی و عنادکارانه عمل کردن با مسایل اجتماعی با ترس زندگی کردن است. ما آذربایجانیها پتاسیل شما را یعنی یک چهارم توان در ایران همانطور که هست قبول داشته و از آن خود می دانیم و شما نیز طرفداران هژمونی کم ظرفییت در صدد به تحلیل بردن و به فرسایش کشیدن سه چهارم پتانسیل دیگر در ایران نباشید که در اصل آن هم برای شما و مال  شماست.  پس درهای دیالوگ را باز کنید، آنانی که از دیالوگ آزاد و از گفتمان متقابل با حقوق برابر می ترسند در دایرۀ حکومتشان و در سنتهای اجتماع یا حزب سازمانشان جزء هژمونی کم ظزفییت بوده و هستند و از وجود آن زجر می برند و با ترس زندگی کرده خواهند کرد.

 به عبارت دیگر بلوچ کشی عرب خوزستانی کشی نقطه تناذل اقتدار است حاکم و حاکمیت مردمی مردمان خود را از بین نمی برد. بیاید جواب سوالهای ما را بدهید، در پشت درهای مصلحت قایم نشوید، این دلق کهنۀ پیشداوری و حق بجانبی ابدی را از تن، اندیشۀ خود بیرون افکنید.  بیاید جواب بدهید چرا سربازان مدافع صلح محیط زیست  آذربایجانی در زندانها شکنجه می شوند؟ جواب بدهید چرا در برابر تبعیض نژادی در بلوچستان و خورستان مهر سکوت بر لب زده اید؟ ای مدعیان دمکرات سکولار ای به اصطلاح هومانیست ها کجاِید؟ جواب ما را بدهید.  چرا رهبران حرکت ملی ازربایجان به اتهامات واهی به حبسهای طویل المدت محکوم شده اند و شما از آنها حرفی به لب نمی آورید؟

 در آخر باید گفت اگر ایران برای ملل غیرفارس قفس زندان باشد فارسها هم خوشبخت نیستند، بیاید به دست خود ایران را قفس نسازید.

انتقراسیون بلی، آسمیله سیون نه

ما آذربایجانیها در ایران چرا مخالف آسمیلاسیون و موافق انتقراسیون هستیم. از آنجای که انتقراسیون یک انتخاب آزاد فردیست و یک ترجیح. انسان به خاطر شرایط بهتر و منافع شخصی بیشتر محل کار خود محل زندگی خود حتی ملیت خود را عوض کرده شهروند کشور دیگر می تواند باشد، برای مثال یک آذربایجانی می تواند بخاطر موقعیت بهتر به لرستان رفته شرایط شهروندی لرستان را قبول کند و ادغام ملت کشور لرستان شود و در آنجا زندگی کند. این  یک پروسۀ  طبیعی و انتخاب آزاد هست،که با منشورحقوق بشر سازمان ملل همخوانی داشته و هیچ منافاتی با آن اصول ندارد.

اما اگر یک ملت سرزمین ملت دیگر را به هر صورت اشغال کند ملت مغلوب را وادار به ترک فرهنگ، آداب رسوم، و موسیقی، دیگر آتربوتها آن ملت بکند، و یا با زور در صدد از بین بردن نشان شاخص یک ملت یعنی زبان آن ملت باشد، به عبارت دیگر با متدهای غیر انسانی و بسیار مبتدی برای آسمیله کردن ملت مغلوب از همه راه ها استفاده کند، این غیرقابل قبول بوده و یک شیوۀ عصر حجریست. یعنی جبر و اجبار، این عمل در تضاد کامل با دنیای مدرن و با اصول منشور حقوق بشر سازمان ملل متحد می باشد. ما آذربایجانیها مخالف یکسان سازی در ایران هستیم، ما طرفدار انتقراسیون آزاد آذربایجانی ها در تمامی نقطۀ دنیا  مخصوصا در ایران هستیم، و اما از طرف دیگر کسانی که به آذربایجان می آیند که خیلی خوش آمده اند، آنها نیز برای انتقراسیون خود در آذربایجان باید تلاش کنند.

چرا ما برادر خواهر نیستیم، بلکه یار هم دیگریم

به نظر خیلیها  ما آذربایجانیها در ایران صاحب پتانسیل بزرگی هستیم، ما این پتانسیل را در رابطه با پتانسیل های دیگر در ایران یک  اقتدار برای خود و دیگر ملل در ایران می دانیم، اما ما نه سر و نه ته ایرانیم، ما نه سرور و نه بردۀ دیگر ایرانیها هستیم، ما  با هیچ ملل دیگر برادر، خواهر هم نیستیم، بلکه ما یار( پارتنر) همدیگر هستیم. یعنی ما پارتنر با حقوق برابر در کنار یک دیگر هستیم. قبول کلمۀ یار در اصل قبول نام، نشان، حقوق و وظایف  متقابل است. قبول کلمۀ پارتنر قبول وجود و ویژگیهای یک دیگر یعنی تو هم هستی، حضور داری، وجود داری حقوق داری، نفس می کشی یعنی حق انتخاب.

متاسفانه تا بحال غیر از این بوده است همۀ ما ملت ایران بودیم همۀ ما خواهر برادر بودیم، همۀ ما مسلمان هم دین هم مسلک بودیم یعنی تو با تمام ویژه گیهایت وجود نداشته ای! تو بعنوان منحصر به فرد با نام نشان متعلق بتو وجود نداشته ای! پس در نتیجه وقتی وجود نداری حق هم نداری، «دیگر بیشتر حرف نزن که ما خواهر برادریم» و ما همه ایرانی هستیم، ما همه  مسلمانیم. در حقیقت  دیگر این رفتار جواب ده جامعۀ ایران نیست. این گونه عوام فریبی ها به بن بست رسیده است، برخوردهای این گونه ابتدایی ده ها سال از زمان جوامع مدرن فاصله دارد، در جوامع پیشرفته هر فرد یا فردییت یک ارزش هست  هر ارزش قابل احترام است.

چالشهای دلسوزانه و خیرخواهانۀ روشنفکر فارس

خوشبختانه همۀ شرایط  موقتا به کام روشنفکر فارس هست. این موقعیت بزرگ فعلی حقیقتأ یک هدیۀ تاریخی است که بلکه تکرارش یک بار دیگرغیر ممکن باشد.  حال از این فضای موجود استفادۀ لازم برای طرح نو انداختن فضای تبلیغ رفرم  برای او کاملا فراهم است، همۀ  ابزار و امکانات اطلاع رسانی و مطبوعات در دست اوست با مقایسه با ملل دیگر در ایران همه وسایل عملی به او بخشیده  شده است.

انتظار هست  تابوی زنگ زده و بت کذایی  من را بشکند.  یعنی آگاهانه با تمامی وجود به سه چهارم پتانسیل دیگر ایران بیندیشد، ما خیر خواه بودن و عادل بودن این قشر را تمنا می کنیم.  ما از روشنفکر فارس می خواهیم ایران واقعا موجود را برسمییت بشناسد، ایران واقعا موجود کثیرلملله است.  ایران واقعا موجود چند زبانه است، ایران واقعأ موجود صاحب ادیان و مسلکهای مختلف هست. ایران واقغا موجود تقسیم به مناطقع مختلف آب هوایست، از همه مهمتر ایران واقعا موجود دارای مناطق مستقل اقتصادی منحصر بفرد که منبع درآمد و محل کار و امکان بهزیستی برای ملل آن منطقه میباسد. در عین حال مکان شغل دایمی برای ساکنان با تولیدات کارکتر محلی که همسانی و هم خوانی با منظقه خود دارد که سالهاست از طرف مرکز حمایت نشده و نمی شود؛ نیاز به سرمایه گذاری فوریست بیندیشد. ما از روشن فکر فارس انتظار داریم؛ به آیندۀ  منطقه فکر کند. ما از روشن فکر فارس می خواهیم به شرایط بسیار حسساس موجود منطقه بیندیشد و زمان را درک کند.

یعنی همه چیز برای مرکز، همه کس برای مرکز، همه جا برای مرکز، دیگر به مشکلات امروزی ما جواب نمی دهد، باید این مهم را تا دیر نشده فهمید سیستم تمرکزگرا فاجعۀ ایران عقب ماندۀ امروزیست، بجای یکسان سازی و تمرکزگرایی فارس محوری عقب ماندۀ، رقابت بازار آزاد رقابت سالم در بین پتانسیلها با هویت با کارکتر منطقۀ، رقابت برای ایجاد محل کار، فضا برای مدافعۀ محیط زیست در یک کلام به انتقراسیون (اتنیکی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی) در ایران فکر کند. ما نمی گویم شما نیستی ما می گویم ما هم هستیم، ما می گویم از پتانسیل پارتنر دم دستت آگاه باش، از قدرت سازندگی یارت غافل مباش، البته تا دیر نشده درغقلت نباش.

ستار اسلامی

۵ اوریل ۲۰۱۵