فردوسی پور: اصفهانی ها این دفعه بگذارند تبریز قهرمان شود! - پیش از بازی - ( پشت پرده خبرهایی است)

افشای خودجوش از درون فرهنگ کثیفی که رفته رفته به فضیلت تبدیلش می کنند.

منصوریان: کاش آن کار کثیف را نمی کردند! ( بعد از بازی)

موضوع: آزربایجان نباید قهرمان شود.

سئوال: چرا؟ آیا دلایل امنیتی و سیاسی است؟ آیا این کثافت کاری زادۀ فدراسیون فوتبال است یا زادۀ امنیت عالی کشور و دیگر کوفت و مرض های اداری و دولتی؟

بعد از بازی استاندار تبریز از وجود یک کثافت کاری دیگر پرده بر می دارد. " باخت تیراختور برنامه ریزی شده بود!"

والتر بنیامین: فاشیسم هر چیز و روند را آنچنان تغییر می دهد که در اصل تغییری ایجاد نشود!

تیراختور تا پایان در صدر است و آزربایجان تغییر را احساس می کند. اما این، هدایت زیرکانۀ موج هویت طلبی است. برنده از پیش در ذهن فاشیسم کاپش را ربوده است. برنده خود فاشیسم است.

روحانی: سی ام اردیبهشت به تبریز خواهم آمد.

سکانس بعدی: دلجویی و دعوت به مدارا و امیدوار کردن آزربایجان به قهرمانی بعدی.

باتای ژرژ: این حقیقت که به موجب عمل فاشیستی قوانین زیر پا گذاشته شده اند، به خودی خود آشکارترین نشانه ی طبیعت متعالی دگرسان عمل فاشیستی است...

هابرمن: ملی گرایی ورزشی حاصل دوران مدرنیته است که میادین ورزش را محلی مناسب برای بیان و تقویت انواع و اقسام ملی گرایی می نماید.

تبریز و تهران: ملی گرایی ترکی در برابر ملی گرایی پارسی؟ ( حقیقت همین است)

اینبار فاشیسم با فریب و نیرنگ و دودوزه بازیش لو رفته است.
کفاشیان نیم ساعت مانده به اتمام مسابقۀ تیراختور جیم می شود. نمایش تمام شده است. فاشیسم مثلن چهرۀ جانبدارانه اش را به آزربایجان نشان داده است. اینترنت قطع است. همه چیز قطع است. تبریز را از اولش قطع کرده بودند.

دیگرهر دو سوی این نبرد ناتمام، بزرگترین سیاستمدار و عادی ترین انسان هر دو سو، یک موضوع را به خوبی دریافته است:
- آزربایجان ایران نیست!