در بیش از 13 سال گذشته و ظهور حزب عدالت و توسعه در عرصه سیاسی ترکیه همواره شاهد اقتدار و در دست گرفتن روزافزون قدرت اجرایی این حزب در نهادهای سیاسی این کشور بوده ایم. در این سالها "آک پارتی" با تکیه بر رشد اقتصادی ترکیه در دوره زمامداری اش توانسته است بر میزان هواداران سنتی خود افزوده و علی رغم انحصارطلبی و ضعف های ایدولوژیک در ساختار حزبی, این هواداران درصد بالایی را شامل می شوند.

با شروع "پروسه آشتی" مابین دولت و کردها و تاسیس حزب "آشتی و دموکراسی" که این روزها به حزب "دموکراتیک خلق ها" تغییر نام داده است، بسیاری بر این باور بودند که با توجه به درصد بالای جمعیت کرد در ترکیه و خط مشی سیاسی این حزب می تواند آرای آک پارتی در مناطق کردنشین را پایین آورد. اما با توجه به مشکلاتی که تحت عناوین مختلف بر سر راه این حزب به وجود آورده اند و پیش زمینه فکری ایدولوژیک و اسلامی بدنه جامعه کردستان ترکیه درصد آنچنان قابل توجهی را در دوره های انتخاباتی قبلی به خود اختصاص ندادند. در سال گذشته و با ظهور "داعش" موضعگیری های حزب حاکم بر خلاف خواسته اکثریت کردها حتی هواداران این حزب بود و در مواقعی صدای اعتراض هواداران کرد آک پارتی در خیابانها به گوش میرسید. اکنون با شرایط فعلی و ضعف های متعدد اردوغان و حزب اش که صدای اعتراض بسیاری را از پارک گزی و دستگیری روزنامه نگاران هوادار "فتح الله گولن" و پاکسازی ادارات  و نهادهای نظامی, پلیسی و حتی قضایی در کنار اقتدارگرایی سیستم باشکانلیک (ریاست جمهوری), شاید فرصت برای دمیرتاش و حزب دمکراتیک خلق ها بهتر از هر زمانی فراهم باشد که قدمی بزرگ را در راستای تضعیف حزب حاکم و تثبیت خود بردارند. حزب دموکراتیک خلق ها در این دوره انتخابات پارلمانی دست به حرکتی تحسین برانگیز و شجاعانه زده است که با عنوان یک حزب متحد نامردهایش را معرفی می کند و شرط پذیرش این ادعا در قوانین پارلمان ترکیه کسب دست کم 10% از کل آرای انتخاباتی می باشد.

این حزب برای رسیدن به رسمیت پارتی سیاسی در پارلمان و دریافت بودجه رسمی به میزان حضورش با تکیه بر سه عامل اصلی قدم در این دوره گذاشته است.

ابتدا با تغییر نام و سردادن شعار آزادی و دموکراسی برای خلق های ترکیه سعی در دستیابی به آرای دیگر اقلیتهای غیر کرد همانند علوی ها و حتی قسمتی از ترکها را نیز دارد و برای اثبات این ادعا در واقع, از مهره های کلیدی و سرنوشت سازی در اعضای رهبری استفاده نموده است. به عنوان مثال:

سری سُریا اندر که خود از ملیتی غیر کرد است و از چهره های خوشنام جنبش چپ و کمونیستی ترکیه و یکی از سناریست های مشهور سینمای ترکیه بوده است می توان نام برد که همواره یکی از اعضای هیات مذاکرات امرالی و سخنگوی ترک زبان این حزب می باشد. البته در کادر رهبری "ه د پ" می توان به کسان دیگری نیز همانند "فیگن استون داغ" نام برد و این نشانگر اتخاذ سیاستی درست و عقلانی از سوی این حزب می باشد.

در وهله دوم حضور نمایندگانی که در ادوار قبلی دارای ممنوعیت از فعالیت و حضور در احزاب سیاسی بوده اند همانند "لیلا زانا" و "احمد ترک" که هرکدام در حوزه های انتخابی خود همواره بی رقیب بوده اند و اکنون نیز با پایان دوره ممنوعیت شان برای انتخابات پیش رو در صفوف ه د پ حاضرند و میتوانند کمک بزرگی را در به دست آوردن درصد آرای لازم به این حزب نمایند. محبوبیت هرکدام از این چهره ها در حوزه های انتخابی دیاربکر و ماردین غیر قابل انکار و قطعی است.

در درجه سوم و شاید مهمتر از همه محبوبیت صلاح الدین دمیرتاش از اعضای رهبری این حزب در میان قشر تحصیل کرده و جوان و شهرنشین ترکیه می باشد. دمیرتاش سیاستمداری جوان و صریح الهجه می باشد که بیشترین درصد محبوبیتش را به دلیل شجاعت و صداقت به دست آوره است. او هموراه با انقادهای تندی که از حزب حاکم و در راس آن رجب طیب اردوغان در رسانه های عمومی گرفته است هوادارنش را روز به روز افزایش داده است تا جایی که در انتخابات ریاست جمهوری اخیر با کسب نزدیک به 10 درصد آرا توانست چهره ای محبوبتر از حزبش را به نمایش بگذارد.

با توجه به نقش حیاتی حزب دموکراتیک خلق ها در پروسه آشتی و پس از آن مرحله حساس کنونی، تصمیم بسیار شجاعانه ای اتخاذ نموده اند که در قالب حزبی متحد در پارلمان حضور یابند. در صورت پیروزی این حزب و کسب دست کم 10% آرا می توان گفت برگ جدیدی در حیات سیاسی کردها در تاریخ ترکیه ورق خواهد خورد که البته به باور نگارنده چنین پیروزی بسیار محتمل می باشد.