رابرت گیتس، وزیر دفاع و رئیس پیشین سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، (سیا) ، اخیراَ اعلام کرد که؛ "هرگونه حمله نظامی به ایران تنها برنامه هسته‌ای تهران را در حدود یک تا سه سال به تأخیر می‌اندازد."

این اظهارات زمانی صورت میگیرد که ساخت مخفیانهء مرکز دیگری برای غنی سازی اورانیوم در حوالی قم، از سوی رژیم ایران فاش شده است. افشای تاسیس مرکزی دیگر برای غنی سازی اورانیوم از سوی رژیم چنان واکنش تندی را برانگیخت که حتی روسیه را که یکی از موانع فشار به ایران است را با خود همراه کرد.

وزیر دفاع آمریکا دیروز در یک مصاحبه تلویزیونی با سی ان ان گفته است که؛ "در حال حاضر به دلیل «شکاف‌های عمیقی» که از زمان انتخابات ریاست جمهوری در ایران بروز کرده است دیپلماسی و تحریم بیشتر جواب خواهد داد."

این اظهارات رابرت گیتس در موضع وزارت دفاع امریکا در شرایط کنونی، نه تنها کمکی به اعمال فشار علیه ایران نمی کند بلکه حتی حکایت ضعف و فتوری است که در سیاست خارجی آمریکا نسبت به ایران مشاهده می شود.

توصیه تحریم های اقتصادی از سوی وزیر دفاع آمریکا و طرح ناکاآمدی عملیات نظامی که به قول رابرت گیتس تنها یک تا سه سال میتواند برنامهء هسته ایی ایران را عقب بیاندازد از دو فاکت مهم در سیاست امریکا نسبت به ایران حکایت دارد؛

اول اینکه؛ استراتژی کنونی آمریکا در قبال ایران تغییر نظام سیاسی، از آن نوع که در عراق و افغانستان روی داد، نیست.

دوم اینکه؛ عملیات نظامی علیه ایران و برای متوقف کردن برنامه هسته ایی ایران، عملیاتی تاکتیکی و برای تخریب در برنامه های اتمی ایران صورت خواهد گرفت. عملیاتی که تنها نتیجه آن برای ایران، از سویی ویرانی و خرابی و از سوی دیگر تحکیم موقعیت جمهوری اسلامی با دخالت نیروهای خارجی در ایران است. عملیاتی از این نوع که رابرت گیتس در نظر دارد تنها و تنها در خدمت جمهوری اسلامی و در هولناک کردن زندگی برای مردمان در ایران خواهد بود.

با برجسته شدن برنامه هسته ایی جمهوری اسلامی، سیاست دول غربی نیز در قبال حوادث و مسائل داخل ایران تغییر کرد و بجای تاکید به نقص آشکار و وسیع حقوق بشر در ایران، سیاست مقابله با برنامه هسته ایی عمده ترین بخش سیاست دول غربی در مقابله با ایران را تشکیل داد.

چشم انداز تحریم ها و حتی دخالت خارجی برای عملیات نظامی تخریبی و تاکتیکی چه از سوی اسرائیل و چه از سوی دول غربی عملا در خدمت تحکیم موقعیت جمهوری اسلامی قرار خواهد گرفت. با این اوصاف جنبش اعتراضی کنونی که مراحل رشد و گسترش خود را طی می کند با دخالت نظامی از خارج عقیم خواهد ماند، هدفی که جمهوری اسلامی با عجله آن را دنبال می کند.

عملیات تاکتیکی نظامی برای تضعیف رژیم و نه برای براندازی آن خواست خود جمهوری اسلامی، حتی با عجله در شرایط کنونی است. چه این چنین عملیاتی هم جنبش اعتراضی را در این مرحله ناکام خواهد گذاشت و هم موقعیت جمهوری اسلامی را در مقابله با نیروی نظامی خارجی در داخل و منطقه مستحکم خواهد کرد.

یونس شاملی

2009-09-28