سخنگوی گروه شبه نظامی "احرارالشام"، متحد ترکیه که از سوی این کشور تشکیل و مجهز شده است، حضور سربازان ترک را در شمال سوریه تائید کرد. تعدادی از نفرات این گروه اسلامگرای ترکمنتبار سوری، پس از آموزشهای لازم در ترکیه، دوشنبه شب (۱۰ اوت- ۱۹ مرداد) وارد شمال سوریه شدند. به گفتۀ سخنگوی این گروه، نزدیک به ۶۰۰ تن از نظامیان ترک نیز از همان هنگام در شمال سوریه مستقر شدهاند.
حضور سربازان و مأموران اطلاعاتی ترکیه در شمال سوریه از منابع متعددی و از جمله روزنامهنگاران حاضر در محل، روستائیان منطقه و مسئولان کُرد در سوریه مورد تائید قرار گرفته است. بر اساس اطلاعاتی که گزارشگر رادیو بینالمللی فرانسه در ترکیه بدست آورده است، سربازان ترک بهمراه شبه نظامیان ترکمن با تانک و تجهیزات جنگی پیشرفته وارد خاک سوریه شدهاند.
هر چند مقامات ترکیه تا کنون حضور نظامیان این کشور را در سوریه رسماً اعلام نکردهاند، اما نخست وزیر ترکیه احمد داود اوغلو، سه شنبه در یک گفتگوی تلویزیونی بروشنی گفت که آنکارا ممکن است برای دفاع از خود به سوریه نیرو اعزام کند. در واقع هنگامی که وی این سخنان را اظهار میداشت، نیروهای ترکیه در سوریه مستقر بودند.
ترکمنها که در نوار مرزی میان دوکشور زندگی می کنند و دارای مشترکات زبانی و تاریخی با ترکیهاند، تا کنون با برخورداری از حمایت آنکارا تنها بصورت گروههای خوددفاع فعالیت میکردند؛ اینک آنان به بازوی مسلح ترکیه در شمال سوریه تبدیل شدهاند تا امنیت منطقۀ میان حلب و خاک ترکیه را به عهده گیرند و راه را برای فعالیت نیروهای میانهروی مخالف رژیم بشار اسد هموارسازند ودر همان حال کُردها را از مرز دور نگه دارند.
سخنگوی وزرات امور خارجۀ آمریکا "مارک تونر"، روز سه شنبه (۱۱ اوت- ۲۰مرداد)، توافق میان واشینگتن و آنکارا را بر سر ایجاد منطقۀ حائل در شمال سوریه تکذیب کرد و گفت مذاکرات میان دو کشور برای بیرون راندن نیروهای گروۀ دولت اسلامی (داعش) از این منطقه هنوز ادامه دارد. پیش از آن با این حال یکی از معاونان وزارت امور خارجۀ ترکیه اعلام کرده بود که دو کشور در این باره به توافق رسیده اند.
علیرغم اطلاعاتی که از منابع مختلف تائید شده است، آنکارا تا کنون اعزام نیرو به این منطقه و آغاز ایجاد نوار امنیتی را تائید نکرده است. سخنگوی دولت ترکیه جمالالدین هاشمی، که در حال حاضر در پاریس بسر می برد، وجود نیروهای ترک در سوریه را تکذیب کرد وگفت «بحران سوریه نمیتواند توسط یک یا دو کشور حل شود. در این زمینه یک تصمیم راهبردی کلی لازم است و باید شورای امنیت، جامعۀ بینالمللی و اتحادیۀ اروپا، در آن دخالت مؤثرتری داشته باشند».
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید