در آخرین روز نمایشگاه جهانی کتاب فرانکفورت در تاریخ 18 اکتبر 2015 نوید کرمانی جایزه صلح ناشران آلمان را دریافت کرد. او در مراسمی که به این مناسبت در کلیسای پاولس کیرشه در فرانکفورت برگزار شده بود، سخنرانی ای کرد که با واکنش منفی عده ای از ژورنالیست های آلمانی روبرو شده است. در اینجا به طور خلاصه و به عنوان نمونه به دو مقاله اشاره می شود:

 

در این مقاله یک ژورنالیست آلمانی با نظرات نوید کرمانی برخورد می کند. او می نویسد از نظر نوید کرمانی سکولاریسم و افراط گرایی مذهبی دو روی یک سکه هستند. نویسنده مقاله همچنین به این اعتراض دارد که نوید کرمانی پس از سخنرانی خود در مراسم دریافت جایزه همه را به دعای مشترک دعوت کرده و گفته کسانی هم که مذهبی نیستند میتوانند از جا برخیزند و به جای دعا آرزویی بکنند. نویسنده در اعتراض از جا برنخاسته.

 

در این مقاله که در زوددویچه تسایتونگ منتشر شده، نویسنده دعوت نوید کرمانی به دعا را در مراسم اهدای جایزه ناشران آلمان به وی که در کلیسای پاولس کیرشه در فرانکفورت برگزار شد، تهدیدی برای جامعه سکولار آلمان می بیند. چرا که این کلیسا که در جنگ جهانی دوم خراب شده بود، پس از بازسازی، دیگر از سال ۱۹۴۸ به عنوان کلیسا فعالیت نداشته، بلکه به عنوان سمبل ملی دموکراسی مرکزی سکولار بوده برای برگزاری مراسم مختلف غیر مذهبی.

نویسنده می نویسد کاری که نوید کرمانی کرده، یعنی برگزاری مراسم دعا در چنین مرکزی، در تاریخچه این مرکز پس از سال ۱۹۴۸ بی نظیر بوده و حتی متفکران مذهبی (یا انتلکتوئل های دینی) به خودشان اجازه ی چنین کاری را نداده بودند. دعای نوید کرمانی در پاولس کیرشه از نظر نویسنده به معنای تهاجم به دموکراسی و آزادیخواهی غربی ست.

در پایان نویسنده می نویسد اگر نوید کرمانی میخواهد به غربی های بیخدا مسیحیت را بشناساند، بهتر است اول یاد بگیرد که چگونه و کجا این کار را بکند (نقل به مضمون). او در این رابطه بخشی از انجیل را نقل می کند: "وقتی دعا می کنید مانند ریاکاران نباشید .آنان دوست دارند در کنیسه ها و گوشه های خیابان ها بایستند ودعا بخوانند تا مردم آنان را ببینند. یقین بدانید که آن ها اجر خود را یافته اند. هرگاه میخواهی دعا کنی به اندرون خانه ی خود برو، در را ببند و در خلوت در حضور پدر نادیده ی خود دعا کن و پدری که هیچ چیز از نظر او پنهان نیست اجر تو را خواهد داد".