از هزاران سال پیش, پایان زمستان و آغاز بهار مهمترین و تاثیرگذارترین واقعه طبیعی  در حیات بشر بوده و با مرگ و زندگی انسانها رابطه تنگاتنگی داشته است. چنین پدیده ای نمی توانست تصویری از خود در دین , فرهنگ, افسانه ها و رسومات مردم  نداشته باشد. ترکان قدیم معتقد بودند که در سخت ترین زمستان تاریخ, همه یخ زدند بجز بسر بچه ای که گرگ خاکستری ماده ( بوز قورد)  نجاتش داده , بزرگش کرد و با آمیزش با او نسل ترک ها را از انقراض نجات داد. بر اساس این افسانه,  بوز قورد پسر بچه را در  روز اول بهار یافت و بهمین دلیل این روز در تاریخ ترکان مقدس شمرده می شد و آن را " ارگنه کون" به معنی روز آغازین می نامیدند. امروزه خلقهای ترک  اعم از مسیحی و مسلمان و شمنیست, از ترکستان شرقی تا قلب اروپا و از قازان تا قاشقا یورد , اول بهار  را با نامهای  نوروز, ارکن گون, مارتا بایرامی و ...   جشن می گیرند. بهار در مصر همواره  باطغیان نیل و سیراب سازی مزارع جلگه مصرهمراه  و تضمین کننده  حیات  مصریان بود.  در مصر قدیم لحظه تحویل سال  را با سایه اهرام مرتبط دانسته و جشن می گرفتند. ماهی, کاهو و تخم مرغ رنگ کرده برای خدایان هدیه می آوردند. مسلمانان آلبانی (قیزیلباش) معتقدند علی  , روز اول بهار متولد شده است و جشن مفصلی می گیرند.  

ویدئو-کلیپ زیر گزارش صدای امریکا از نوروز مصری, که "نسیم الشام" نام دارد می باشد که جالب است. آنها کاهو , ماهی و تخم مرع پخته در سفره های جشن بهار خود دارند  و روز نسیم الشامشان را در باغهای سرسبز سپری می کنند. سومریها قدیمی ترین ملتی  هستند که جشن بهار خود را ثبت کرده اند.