ما اینروزها شاهد تشدید اقدامات امریکاستیزانه، تحریک آمیز و جنگ طلبانه حکومت اسلامی هستیم که در اشکال مختلف بازتاب یافته است.

نمونه های موضعگیری های اسلامگرایانه حاکمان در ارتباط با امریکا و اسرائیل بکرات در رسانه های حکومتی دیده میشود. برای نمونه به رجزخوانی احمد واعظی برای سیدعلی خامنه ای اشاره می کنم که اعلام کرد؛ اسرائیل تا 25 سال دیگر نابود می شود. مسئله یهودی ستیزی اسلامگرایان و الویت قرار دادن مسئله فلسطین بدینجهت می باشد که گوئی نقطه اتصال و گفتمان مشترک دول ارتجاعی منطقه می باشد. تبلیغ و ترویج این گفتمان پان اسلامیستی و پان عربیستی توسط حکومت اسلامی اخوندهای ایران، در برابر طرح مسئله کرد و کردستان، بمثابه گفتمان سکولار دمکراتیک و ایرانی قرار دارد.

واقعیت اینست که حکومت اسلامی دشمن تاریخی سیاسی، فرهنگی و آئینی ایرانیان است که به دلیل ماهیت اسلامگرایانه خود، هیچگاه نه توانست و نه می تواند در راستای منافع مردمان ایران سمتگیری کند. حکومت اسلامی بیگانگی خود با ایران و ایرانیان را در قانون اساسی بوضوح مکتوب کرده و حاصل 37 سال اجراء مشی اسلامیزاسیون، ویرانهی پس از مگا سونامی فرهنگی، سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی است.

خطای ایرانیان در برخورد با اسلامگرایان، تکرار خطاهای فاجعه بار گذشته تاریخی می باشد که با توهم در اصلاح متجاوزین به ایران، همواره طنابی دور گردن ایران و ایرانیان پیچیده و دو سر انرا در دست متجاوزین دادند. نتیجه این شد که امروز اسلامگرایان صاحب خانه اند و ایرانیان "نمک پرورده" آنها!

موضوع اصلاح "متجاوزین مکتبی" هنگامی موضوعیت می یابد که موجودیت آنها به رسمیت شناخته شود. بخش هائی از مردم ایران از نظر فرهنگی، تاریخی و سیاسی، اسلامگرایان و حکومت های غیر ایرانی را برسمیت نشناخته و نمی شناسند. پیکار امروز خود را، ادامه راه جنبش هائی می دانند که رهائی ایران و ایرانیان از زیر سلطه دین، فرهنگ و مذهب تحمیلی را هدف قرار داده بودند.

تا هنگامی که ایران و ایرانیان به ازادی کامل انتخاب راه اینده دست نیابند، نمی توان زیر بیرق "بیگانگان ایرانی نما"، از منافع کوتاه مدت و درازمدت ایرانیان دفاع کرد.

بنابراین تعیین تکلیف با دشمنی که خانه را اشغال کرده، مقدم بر جنگ با دشمنانی می باشد که پشت مرزها احتمالن قصدهای سوء دارند. اگر مردم ایران در این راستا به همدلی، همزبانی و همپیمانی برسند، دیگر حاکمان بخود اجازه نخواهند داد که به اعتبار مردمان ایران، دست به اقدامات تحریک آمیز، جنگ طلبانه و دشمن تراشی برای ایران بزنند.

توافق ایرانیان بر سر کنار گذاشتن اسلامگرایان از قدرت سیاسی، نخستین گام برای ایجاد پیش شرط های واقعی برای بیرون آمدن ایران و ایرانیان از زیر تحریف های 1400 ساله و شکوفائی در یک نظام مستقل نامتمرکز آزاد و سکولار دمکراتیک است.

ما بعنوان سربازان آزادی، استقلال (رهائی از سلطه آئینی) و سکولار دمکراسی ایران، نمی توانیم از مبانی انسانمدارانه جهانشمول سیاسی، فرهنگی و اخلاقی خود چشم پوشی نمائیم و در میدان حکومت اسلامی بازی کنیم. می دانیم که هرگونه حمایت از حکومت اسلامی، مترادف با برسمیت شناختن بردگی ایران و ایرانیان و نیز تقویت سلطه اسلامگرایان است. بنابراین ضروری ست که با صدای بلند اعلام کنیم؛ اگر دشمنان خانگی ("بیگانگان ایرانی نما") جنگی را آغاز کنند، ما موظف هستیم نخست دشمنی که خانه را اشغال کرده، خلع سلاح کنیم.

تنها پس از خلع قدرت از اسلامگرایان می توان از یک ایران آزاد و سکولار دمکراتیک دفاع کرد و توپ جلو گلوله اسلامگرایان (دشمن خانگی) نشد.

سیاست سکولار دمکراتیک در شرایط امروز ایران همانا؛

1- تعیین تکلیف با دشمن خط مقدم (حکومتی اسلامی) است.

2-نفی ستیزه جوئی با جهانیان و بویژه کشورهای همسایه

3-گفتمان خودمدیریتی سکولار دمکراتیک و دفاع از حقوق مردمان کرد را به الویت نخست خود در خاورمیانه ارتقاء دهیم. معیار برای تعیین عیار دمکراسی دول، گوهر موضعگیری های آنها نسبت به آزادی مردمان کرد است.

4- دمکراتیزاسیون خاورمیانه از کانال سکولار دمکراسی در سرزمین های کردنشین می گذرد. گفتمان انسانمدارانه دفاع از سکولار دمکراسی برای کشورهای خاورمیانه را در برابر گفتمان "فلسطین محوری" پان اسلامیستی، پان عربیستی و پان ترکی قرار دهیم. این مشی سیاسی نه بمعنای نادیده گرفتن مردم فلسطین و دفاع آنها از حقوق شان، بلکه ناظر بر الویت های سکولار دمکراسی در خاورمیانه می باشد.