تن ما شريف بودش به جان آدميت؟
كى مى گفت لباس نباشد نشان آدميت؟
اگر آدميت به چشم و دهان و گوش است
پس كجا بوده چهل پيش توان آدميت؟
آن زمان هم آدمى بود كه يه آن سخن بگويد؟؟
يا كه قفل زده بودند به زبان آدميت؟
مگر همدلى نبودش ،كه اسير ديو گشتيد؟؟
يا فرشته ره نداشتش به حضور آدميت؟
اگر آن خرافه گويى عقل آدمى نمى كشت
ما كنون يك چيز نبوديم در لباس آدميت!!!
گفت رسد آدم به جايى كه به جز خدا نبيند؟؟
پس نگر هزار خدا و گو كجاست آدميت؟
طيران آدمى را وعده داد از بند شهوت
او خودش سقوط بود و نه صعود آدميت
هى بيان فضل كرد و هى نصيحت ملتى را
او خود شيطان بودش در رداى آدميت
سعديا بايد ببخشى گر به هم ريختم شعارت
چون حكام الان ندارند هيچ نشان از آدميت