اول ماه مه، روز جهاني كارگران، روز جشن بزرگ مردماني است كه گرچه بيش‌ترين مواهب عالم مرهون كار و رنج و خون آن‌هاست اما اندك بهره‌اي از اين مواهب مي‌برند يا يك‌سر از آن بي‌بهره‌اند. اول ماه مه، روز جهانيِ طبقه‌اي جهاني است كه سراسر جهان مدرن حاصل كار اوست اما خود در سراسر تاريخ رنج‌بار خويش همواره دستخوش خشن‌ترين سركوب‌ها و سانسورهاست تنها از آن رو كه خواهان حقوق مسلّم خود، زندگي شرافت‌مندانه و انساني، و ايجاد دنيايي بهتر است. اما اول ماه مه در اين ديار از لوني ديگر است. فقط ظرف يك سال ده‌ها هزار كارگر را اخراج كرده‌اند. ميليون‌ها كارگر بر اثر گراني هولناك خاكسترنشين شده‌اند. هر كارگر حق‌طلبي كه لب به اعتراض گشوده به زندان محكوم شده است. از برگزاري جشن و راه‌پيمايي اول ماه مه جلوگيري مي‌شود و فرياد آزادي‌خواهي و حق‌طلبي كارگران را به بهانه‌هاي واهي در گلو خفه مي‌كنند، اما در بازگذاشتن دست سرمايه‌داراني كه خون فرزندان كار و زحمت را در شيشه مي‌كنند، سخاوت‌مندند. اما اول ماه مه، روز جشن و سرور كارگران نيز هست؛ خاصه امسال كه تقارن خجسته‌اي نيز در ميان است. فراخوان جنبش «99درصد»ي براي اعتراض گسترده به چپاول‌گري سرمايه در اول ماه مه مايه‌ي اميد و دل‌گرمي همه‌ي كساني است كه به جهاني آزاد و برابر، فارغ از سانسور و سركوب، باوري انكارناپذير دارند. كانون نويسندگان ايران، كانون كارگران فكري، روز اول ماه مه را به همه‌ي كارگران ايران و جهان تبريك مي‌گويد و خود را در آمال و آرزوهاي اين جنبش سهيم مي‌داند. كانون نويسندگان ايران ۱۰ ارديبهشت ۱۳۹۱
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید