سرمایه گذاری روی تربیت اعتقادی و اخلاقی و رفتاری نسل جوان، یکی از مهم ترین برنامه ریزی های بلندمدت جمهوری اسلامی ایران، از همان نخستین روزهای پس از انقلاب ۵۷ بود.

انقلاب فرهنگی، اسلامی سازی دانشگاه ها، مبارزه با «تهاجم فرهنگی»، راه اندازی گشت های مختلف در سطح شهرها، تمرکز بر برگزاری کلاس های مذهبی و پرورشی در مدارس، پخش برنامه های پرشمار آموزشی دینی از رادیو و تلویزیون، همگی بخشی از تلاش حکومت برای شکل دادن به هویت اعتقادی نسل های جوان طی حدود چهار دهه گذشته بوده است؛ نسل هایی که قرار بود مملو از «جوانان انقلابی» باشد.

اصطلاح «جوانان انقلابی» اساسا در طول تمامی این سال ها جزو پر مصرف ترین کلیدواژه های رهبران جمهوری اسلامی برای توصیف یکی از ارکان مهم «مدینه فاضله»ای بوده که سودای ساختش را در سر می پروراندند.