حدود یکصد نماینده ترک  مجلس شواری اسلامی ایران, در نتیجه فشار فزاینده حرکت ملی آزربایجان, برای بقای سیاسی خود , افزایش قدرت چانه زنی در سهم خواهی از مجلس و دولت و سرمایه گذاری در جریانات سیاسی آینده , فراکسیون ترکها را در مجلس تشکیل داده اند. آنها تحت فشار مردم حوزه های انتخاباتی خود, چاره ای جز انعکاس برخی از خواسته های آنان  ندارند.  آخرین تدبیرفراکسیون جدیدالتاسیس, درخواست تدریس زبان ترکی در مدارس آزربایجان از وزیر آموش و پروش  دولت روحانی بود. جنجالی ترین عضو این فراکسیون نادر قاضی پور است که علیرغم دستور صریح  و اخیر خامنه ای مبنی بر پرهیز از پرداختن به گسست های قومی, هر از چند گاه در مقابل نمایندگان و  رسانه های  رسمی ,  صدای خود را بیش از بقیه بلند کرده و با رفتار های خاص خود بیش از همه در مرکز توجه قرار می گیرد.  اخیرا نیز  خبرنگاری که بر خلاف نرم معمول روزنامه نگاری , به جر و بحث با قاضی پور پرداخته و گفته بود که " ترکها در ایران اصالتی ندارند که شما  فراکسیون تشکیل داده اید!!!! " سیلی خبر سازی  دریافت کرد. تنها اعضای ترک مجلس فرمایشی نیستند که  دایر ه گریز از مرکز جدیدی را در دل حکومت ترسیم کرده اند, قدرت و فشار حرکت ملی آزربایجان عملا تمامی نهادهای موجود در مناطق ترک  را دو شقه کرده است.  

پیروزی جدید دیگر حرکت ملی آزربایجان, ایجاد شکافی بس عمیق  در صفوف سلطنت طلبان می باشد. دودستگی اخیر تا آنجا پیش رفته که بخش معترض حتی خواهان  عزل شاهزاده شده اند. در اطلاعیه ای که چند روز پیش ازجانب سرشناسترین های جریانات مونارکیست  منتشر شده, رضا پهلوی  به خیانت  به ملت ایران متهم شده است که پی آمد این اختلاف ریزش فله ای در سطحی وسیع  در سازمانهای مختلف سلطنت طلب خواهد بود. از عمده ایرادت معترضین  استفاده شاهزاده از واژه ملیتهای ایرانی, حمایت از خودگردانی  مناطق انیرانی و نام بردن از فدرالیسم  بعنوان راه حل معضل ملت های در بند  بوده است. رضا پهلوی بر خلاف دیگر رهبران آماتور تشکلهای سلطنت طلب, بخوبی  می داند که بدون تعامل با ترکها بمنظور فریب آنها , آرزوی برقراری مجدد نظام شاهنشاهی هرگز به حقیقت نخواهد پیوست. او سیاست قوام السطنه, نخست وزیر پدرش را در پیش گرفته که با امضای قراداد خودمختاری آزربایجان در زمان ضعف حکومت مرکزی وخرید زمان تا اشغال نظامی  با کمک متحدین خارجی , تمامیت ارضی ایران را دوباره بزور اسلحه بر پا کرد.  

مواضع ورشکسته جنبش شکست خورده سبز در تقابل با حرکت ملی, دفاع از کارنامه خونین حکومت خود در زمان خمینی, سکوت در برابر جنایات هولناکی همانند قتل عام هزاران زندانی سیاسی در سال 1367 که در دوران زمامداری آنها اتفاق افتاد,  عدم موفقیت در ارائه راه حل نظری تضاد  تئوری حکومت دینی ومبانی اولیه دموکراسی, به انفعال خیل عظیم  طرفدارانشان منجر شده است. بخشی از ترکان هوادار این جریان پس از سرخوردگی به حرکت ملی پیوسته اند.   

علاوه بر رژیم و طیف سلطنت طلب, آثار ریزش های فراوان در میان مجاهدین و چپ گرایان ایرانی نیز بوضوح دیده می شود. بخش های  ترک  جداشدگان با پیوستن به صفوف حرکت ملی آزربایجان, انرژی مبارزاتی جدیدی کسب کرده اند.

با توجه به انفعال و استیلای روحیه یاس در اپوزیسیون سرتاسری و  فتح سنگرهای ایدئولوژیک پوزیسیون و اپوزیسیون نظام ایرانی-اسلامی توسط حرکت ملی آزربایجان و تشکل های دیگر وابسته به ملل در بند  ایران فعلی, آینده روشنی در انتظار منطقه است.