برای پسر مبارزم . امیر ارشد تاج میر*

دیروز بعد از هفت سال . برای اولین بار . فیلم سراسر درد له شدنت
توسط دو خودروی نیروی انتظامی را دیدم.

******
نگران من نباش . زنده ام . یعنی هنوز نفس می کشم .
عجیب است . با هر دم و باز دم من . تو ناله می کنی
چه خوب می فهمی ام عزیز . آری بارها گفته ام و باز می گویم : تو نفس منی
تو ناله کن . من اشک خون می ریزم
تو ناله کن . من از بن جان نفرین می کنم
تو ناله کن . من دردهایت را می کشم
تو ناله کن . من گیس می برم و سینه چاک می کنم .
تو ناله کن . نه بس است . دیگر ناله نکن
خدایا . ناله های امیر ارشدهایم دیگر بس است
اینبار نوبت ناله های حاکمان ظالم است .
آنها که خود چلو کباب می خورند و سهم ملت را اشکنه می دانند
آنها که دکل می دزدند و اختلاس می کنند اما
دست و پای گرسنه ی بی کار را به جرم دزدی می برند
آنهایی که فرزندانشان با پول ملت در مرگ بر آمریکا عشق می کنند و
فرزندان شریف و فرهیخته مان را در عنفوان جوانی به سیاهچال می فرستند
آنها که چون خود به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند و
جوانان ما را برای شادی و خوشحالی . بزه کار و خلافکار می خوانند
اینبار نوبت ماست که آفتابه بگردنشان بیاندازیم و در شهرها بگردانیمشان
اینبار دیگر نوبت ماست که حق مان را بطلبیم و بگوییم پولها و سرمایه های مان چه شد ؟؟
اینبار دیگر حق ملت حکومت بر خود است . ما خود امیر خودیم

 * زنده یاد امیر ارشد تاج میر، در روز 6 در 1388 در جریان همایشی اعتراضی به دست مزدوران امنیتی رژیم جمهوری اسلامی کشته شد.