نوشتهء:  محمد بدری گولتکین:عاقبت اعتماد، و همدستی  با  آمریکا

ترجمهء:  علی قره جه لو

"آلتان تان" Altan Tan  نماینده HDP ( حزب دموکراتیک خلق ها) در مجلس،  در مصاحبه با تلویزیون Rudawtv  که از شمال عراق برنامه پخش می کند، در رابطه با نتایج سیاست PKK در سوریه بیانات مهمی ایراد کرد:

"حال برگردیم سر مسئله سیاست کرد:    PKK/PYD ....  متاسفانه، آنها هم، سیاست سوریه و خاورمیانه را نادرست فهمیدند.  امروز سیاست  PKK/PYD  در سوریه هم، ازهم پاشید.  یعنی با ایجاد کریدور کرد،  امتداد یافتن تا "هاتای، "اسکندرون" و یا، تا "لاذقیه".  آنها حساب کردند که آمریکا تا  آخر از این سیاست پشتیبانی خواهد کرد، و امروز آشکار شد که آنطور نبوده است".  (1)

در بیانات آلتان تان ضرورت دارد که یک نکته کوچک ولی بسیار مهم تصحیح گردد.  صاحب اصلی سیاست "کریدور کرد" که قرار است به دریای مدیترانه امتداد یابد، نه PKK که آمریکاست.  PKK بزعم خود، که این سیاست آمریکا را "فرصتی تاریخی" تلقی کرده، با جان دل بدنبال اش راه افتاد.

نتیجه اش، همانطور است که آلتان تان بیان کرد.  طرح امپریالیستی {کریدور کرد}  به صخره مقاومت ملت های منطقه برخورده، و از هم پاشیده است.  و آن که زیر آواراش مانده است، PKK است. 

کاغذ سفیدی که مقابل آمریکا گذاشته شد

فکر مبارزه با تکیه به یک نیروی خارجی، و از این طریق رسیدن به هدف، در خمیرمایه PKK است.  این است آن ویژگی که، از روز اول پیدایش این سازمان تغییر نکرده است.  (2)

در سالهای 75- 1974 در آنکارا، که یک جمع کوچک دانشجویی بود، روابطی که با "میت" {سازمان اطلاعات ترکیه} MIT آغاز شد، بعد از سالهای 1980 با "مخابرات سوریه" {سازمان اطلاعات سوریه} ادامه پیدا کرده است.

نیروی خارجی که بعد از اولین جنگ خلیج {فارس} در سال 1991 بدان تکیه کرد، آمریکا بوده است.  "کانی ییلماز"  Kani Yılmaz  که زمانی از نزدیکترین همراهان اوجالان بود، و بعد از جدا شدن از سازمان  "اعدام انقلابی" گردید، روابط آمریکا و PKK را در خاطرات اش، چنین بیان می کند:

"  در قبرس جنوبی {بخش یونانی قبرس} قرار بود با ماموران "سیا" دیداری داشته باشیم.  در این دیدار آنچه که قرار بود به آمریکایی ها بگوئیم را نوشته و برای تائید به عبدالله اوجالان دادیم.  اوجلان متنی را که نوشته بودیم گرفته و پاره کرد. بعد مقابل ما یک کاغذ سفید گذاشت، و گفت:   "در مقابل آمریکایی ها یک کاغذ سفید خواهید گذاشت، و خواهید گفت، هرچه بنویسید قبول داریم، و اضافه کرد، روابط با قدرتی مانند آمریکا به این شکل ممکن است".

این حکایت، بشکل زیبایی روابط PKK با آمریکا را خلاصه می کند.  PKK بدنبال اولین جنگ خلیج {فارس} سرنوشت خود را تماما به طرح های آمریکا در منطقه گره زد.  عبدالله اوجالان بعد از اینکه در سال 1999 به ترکیه آورده شد با " صداقت" بزرگی این موضوع را که چگونه "سیا" او را هدایت کرده است را باز گو کرده است.

قطب نمای PKK، پروژه خاورمیانه بزرگ آمریکا

اگر نهایتا به اقدامات عمده PKK نگاه کنیم، حقیقت PKK را که ابزار پروژه "خاورمیانه بزرگ" آمریکا است را بهتر درک می کنیم. 

PKK درست یک ماه بعد از اشغال عراق توسط آمریکا، در آوریل 2003 نیروهای مسلح خود را که به عراق عقب نشینی کرده بود، شروع  به انتقال به ترکیه کرد.  زیرا آمریکا آنرا می خواست.

بلافاصله بعد از اشغال عراق توسط آمریکا، PKK در ایران "پژاک" PJAK و در سوریه "پید"  PYD را تاسیس کرد.  یعنی کشورهایی که بعد از عراق قرار بود مورد هدف قرار گیرند.  سازمان های PKK در این کشورها با همکاری با دشمن، قرار  بود به عنوان "عناصر داخلی" انجام وظیفه کنند.

زمانی که آمریکا از یک طرف،{ با همدستی گلایوی خود، سازمان ترورفتح الله گولن} با توطئه های ارگنه کن و بالیوز، ارتش ترک و انقلابیون میهن دوست را  در تخته هدف نشانده بود، از طرف دیگر،AKP  را با PKK پشت "میز گشایش" Açılım Masası نشاند.  وقتی {با این سیاست} ارتش و پلیس در قرارگاهها و پادگانها حبس شدند، مسیر PKK تا  انتها باز شد، تا "پر کردن شهرها با مواد منفجره" امکان پذیر گردد.

زمانی که آمریکا، برای ایجاد کریدور در شمال سوریه، دست به حمله زد، دستور شروع عملیات در ترکیه را نیز به PKK داد.

PKK در شرایطی که تنها برنده  انتخابات ژوئیه {2015} بود، و تمام راههای {مبارزه سیاسی} در مقابل اش باز شده بود،  دنبال دستورات آمریکا، که به معنای خودکشی اش بود، راه افتاد. (3)

زیرا از ابتدا در مقابل آمریکا کاغذ سفید گذاشته بود.

اعلام خودمختاری و سیاست خندق {کندن خندق در برخی از شهرهای کرد نشین، برای ادامه مبارزه مسلحانه} در این شرایط به اجرا در آمد.

در همه جا شکست می خورد

پژاک که طبق طرح های آمریکا بوجود آمده بود، با مبارزه مصممانه دولت مستقل ایران، تار و مار شد.  و نهایتا در اواخر 2011 مجبور گردید تا فعالیت های خود در داخل ایران را متوقف، و نیروهای خود را به خارج ایران منتقل کند.

در ترکیه، اعلام خودمختاری و سیاست خندق، به شکست کامل منتهی شد، و {PKK} پنج هزار طرفدارش را بخاطر قبولاندن سیاست سوریه ی آمریکا به ترکیه، فدا کرد.  ولی نتیجه، درست برعکس خواست هایش از آب درآمد.

ارتش ترکیه، در جنوب شرق ترکیه بعد از دفن PKK  در خندق ها، وارد کریدور آمریکا در سوریه شد.

PKK اکنون، تمام آنچه را که در "میز گشایش" بدست آورده بود، یکایک از دست می دهد.

پایان راه

اگر بطور کل به اوضاع نگاه شود،PKK  ای که ابزار آمریکا است، شریک سرنوشت آمریکا نیز می شود.

ولی آمریکا یک قدرت جهانی است و در ماورای آتلانتیک قرار دارد.

شکست در غرب آسیا، پایان همه چیز برای آمریکا محسوب نمی شود.

ولی شکست آمریکا در غرب آسیا، از لحاظ حرکت سیاسی قومی در این جغرافیا، که آینده خود را به آمریکا گره زده،  به معنای پایان جهان است.

برای PKK پایان راه فرا رسیده است.

توضیحات مترجم:

(1)  "هاتای" Hatay ، "اسکندرون"  Iskenderun، بنادر جنوب ترکیه در دریای مدیترانه هستند.  "لاذقیه"، بندر مهم و استراتژیک سوریه در دریای مدیترانه است.

(2)  فکر مبارزه با تکیه به یک نیروی خارجی مختص PKK/HDP  نیست.  بسیاری از سازمان های سیاسی ایرانی و بخشی از "چپ" ایرانی نیز در حیطه کشش این مرداب قرار دارند.  چنانکه تجزیه بخش شمال سوریه، از خاک اصلی سوریه (مانند عراق) در چارچوب "پروژه خاورمیانه بزرگ" آمریکا قرار دارد، که با همدستی "عناصر داخلی" آمریکا در عراق عملی، و در سوریه در حال عملی شدن است، تا سلطه آمریکا در منطقه محقق شود.  زمانی که آمریکا با همدستی PKK/ PYD  قدم به قدم تکه هایی از خاک سوریه را تجزیه می کرد، مانند عین العرب (کوبانی) و تل ابیض ... آن سازمان های "چپ"  سراز پا نمی شناختند.  آنها تا آنجا پیش رفتند که کوبانی را حتی با استالینگراد نیز مقایسه  کردند !!!!  به نظر آنها بشار اسد دیکتاتور و PKK/PYD  "چپ و سکولار" بودند !!  امروز پایگاه های نظامی آمریکا در این شهرها برپا شده و حتی در هفته های اخیر پرچم های آمریکا نیز بر فراز آنها افراشته شده اند.  در واقع، سازمان های "چپ" فوق، از طریق  دفاع از PKK که صراحتا از زبان رهبران درجه اول آمریکا از جمله اوباما، از آنها بعنوان "نیروی پیاده نظام ما" در منطقه نام برده می شود، به مبلغ  تهاجم امپریالیستی آمریکا تبدیل شده اند.  و این همه، تحت نام "چپ" و "سوسیالیسم" بخورد نسل جوان داده می شود.  شکی نیست اگر فردا در ایران چنین اتفاقی روی دهد، آنها ابایی از ادامه سیاست های "چپ" و "سکولاریستی" خود نخواهند داشت.  زیرا این نه یک نظر و فکر اشتباه، که قابل تصحیح باشد، بلکه یک چرخش ایدئولوژیک 180 درجه ای است، که در قاموس آن ایدئولوژی، امپریالیسم را فقط می توان در کتاب ها خواند.

در این رابطه، به نقش حزب دموکرات کردستان ایران، و برخی از افراد و عناصر منتسب به ملیت های ایران، و از جمله آذربایجانی ها باید اشاره کرد که، با وجود اینکه محلی از اعراب در میان مردم خود ندارند، خود را نماینده مردم آذربایجان پنداشته و دست به دامن عربسان سعودی شده اند، تا آنها را در "مبارزه" علیه جمهوری اسلامی ایران کمک کند!!   

(3)  "حزب دموکراتیک خلق ها" HDP در انتخابات 7 ژوئن 2015 با بدست آوردن 13.12% آراء توانست80 نمایندگی در مجلس بدست آورد.  در حالی که در انتخابات عمومی 2011 که بشکل فردی و مستقل در انتخابات شرکت کرده بود، 6.58% آراء با 34 نماینده بدست آورده بود. به فاصله 5 ماه، در انتخابات عمومی 1 نوامبر 2015 آرای این حزب به 10.8% و تعداد نمایندگان اش به 59 کاهش یافت.  این حزب تمام آرای خود در مناطق غیرکردنشین  (آرای امانتی) را از دست داد، و در مناطق کردنشین نیز دچار کاهش چشم گیری شد.  یعنی شهروندان کرد ترکیه، در مقابل ترور، بمب گذاری، اعلام خود مختاری، کندن خندق ... PKK/HDP در صندوق های رای عکس العمل نشان دادند.  اگر برگذاری انتخابات 1 سال دیرتر انجام می شد، مسلم بود که آرای این حزب به حد نصاب آرای سنتی آن یعنی، بین 3.5 % تا 4.5% کاهش می یافت.

مهم ترین دلیلی که می تواند نتایج دو انتخابات را توضیح دهد:  از یک طرف، تغییر سیاستAKP  در همکاری در پشت درهای بسته، و زد و بند با PKK و آمریکا، و از طرف دیگر،  آغاز سرکوب PKK توسط نیروهای مسلح ترک بود، سیاست های فوق حمایت اکثریت مردم را در انتخابات  1 نوامبر 2015 بدست آورد.  چنان که AKP   توانست دوباره 49.49% آراء را با 317 نمایندگی بدست آورد.  یعنی 10 امتیازی که 5 ماه قبل در انتخابات 7 ژوئن  از دست داده بود، جبران کند.

مردم ترکیه، چه ترک، چه کرد، با خشونت تحت حمایت آمریکای PKK  شدیدا مخالف بوده، و می دانند که این خشونت ها در چارچوب طرح های آمریکا و با هدف تجزیه ترکیه انجام می گیرد، و ربطی به خواستاهای خلق کرد ندارد.  از این رو، علی رغم دشمنی AKP با جمهوریت و لائیسیسم، و علی رغم مذهب گرایی در سیاست و فرهنگ این حزب، اجبارا، به این حزب،  بعنوان بزرگترین حزبی که می تواند کشورشان را از فلاکتی نظیر عراق و سوریه جلوگیری کند، رای می دهند.

لینک اصل مقاله

http://www.ulusalkanal.com.tr/abdye-guvenerek-is-tutmanin-sonu-makale,5712.html

برای اطلاع بیشتر در مورد نتایج انتخابات 7 ژوئن و 1 نوامبر 2015 ترکیه، می توانید به لینک مقالات زیر مراجعه کنید.

http://www.shahrvand.com/archives/62262

http://www.shahrvand.com/archives/65778