* جواد طباطبايى هنوز به لحاظ نظرى درك نكرده كه زبان تركى هم زبان كشور ايران است. زبان عربى هم همينطور. او مى ترسد كه در سايه ى تدريس زبان تركى قطار وزارت علوم به ايستگاه ده ده قورقود برسد. قطار وزارت علوم به ايستگاه ده ده قورد اگر برسد نشان از ذهن باز و دموكراتيك آن نهاد آموزشى دارد. ( كه البته چنين نيست و سياست پشت فرهنگ قايم شده ). سئوال اين است قطار وزارت علوم كه اينهمه سال در ايستگاه فردوسى ول معطل مانده چه خدمات سازنده و نوينى براى مردم ارائه داده است؟ متاسفانه اين به اصطلاح فيلسوف طورى حرف مى زند كه من به سطح شعور و دانش وى شك مى كنم. چسبيده به هگل و بيرون نمى آيد كه سرعت تغيير مبانى را حس كند. اين آدم از شناخت مبانى ساده ى فلسفى و علمى عاجز است و در يك نوشته ى اينستاگرامى وى به چندين گفته ى ضد و نقيض بر مى خوريم. احساس مى كنم ديگر جواد طباطبايى تعصب و عقده هايش را خالى مى كند و زده به بيراهه ى عنادورزى. آموزش زبان تركى فاجعه نيست فاجعه، ذهن فاشيستى و كوتاه بين امثال جواد طباطبايى هاست كه دارد حقوق چند ده ميليونى ديگر ملت هاى همزيست را پيش چشمشان به سخره و انكار مى گيرد. جواد طباطبايى زاده ى فرهنگ " توطئه باورى " و ديگرى ستيزى است.

* تاريخ ايران را كه ورق مى زنيد به نتيجه اى وحشتناك دست مى يابيد. جمله اى كاملاً آشنا و ملموس در ذهن هر ايرانى نقش بسته است؛ " ديگرى، توطئه است. " بى اعتمادى به ديگرى و حتى خودى به يك بيمارى واگير فرهنگى تبديل شده است. شاهان قديم را كه پيوسته به خاطر همين " توطئه باورى " فرزند مى كشتند مى شود درك كرد چون ذات خودكامگى همين است. كشورهاى استعمارزده را به خاطر توطئه باورى نمى توان زياد سرزنش كرد چون خاصيت استعمارگر و استعمارشده نهادينه كردن توطئه باورى است. من اما هنوز هم از اين روشنفكران دموكراسى ديده و پيشاهنگ ايرانى در حيرتم كه مدام بر فلسفه ى توطئه باورى مى كوبند و اينبار به زعم آنها توطئه نه از جانب يك كشور و حكومت خارجى بلكه از جانب ملت هاى تحت ستم خودشان شكل مى گيرد. ديگر به اين نتيجه رسيده ام كه در ايران توطئه باورى كليد حل خيلى مشكلات است. براى گريز از خواسته هاى مردمى به راحتى آنها را لاى پتوى توطئه باورى بپيچيد و خلاص. اينگونه است عكس العمل حكومت و نخبه هاى به اصطلاح فكرى فارسى.

* حالا كم سوادى و انسان ستيزى اين قوم فرهنگى را چه كنيم.؟ داريوش ارجمند قبلاً به عرب هاى عزيز گير داده بود و توهين مى كرد. در اثبات فارسى بودن خليج ( پارسى به قول ارجمند ) مى گفت برويد از ماهى ها بپرسيد، ماهى ها پارسى اند! اين انسان در زشت ترين و راسيستى ترين فيلم فارسى آدم برفى هرچه فحش و توهين به تركها بود را بازى كرد. دادن چنين رل هايى به اين آدمها به دليل عقبه ى انسان ستيزيشان است. ( در مورد آدم برفى جداگانه خواهم نوشت. ) حالا از آدم برفى به انكار ترك ها رسيده است. مى خواهم بگويم بى استدلالى فاشيسم دارد يواش يواش بر جهان ثابت مى شود. اين را مثال آوردم تا بگويم ايرانيت طباطبايى ها شهروندانى همچون داريوش نا ارجمند دارد. انسان ستيز و بيسواد و لمپن. حكايت اين قوم مثل حكايت اصحاب كهف است. بعد از ساليان سال از خوابى كه خودشان را به آن زده بودند بيدار شده اند. يكباره كثرت و چهل پارگى مى بينند. هر كجا مى روند سخن از زبان و مرز و آزادى به گونه ى ديگرى هاست. سكه ى سياه سابقشان خريدار ندارد. سگشان داناتر از خودشان است چون توجيه نمى كند، حرف نمى زند، استدلال سازى بى منطق از خود به در نمى كند. سگشان بهتر مى داند كه زمان زمان آنها نيست. مكان مكان آنها نيست. اين بيدارى، بيدارى آنها نيست. دو راه پيش رو دارند. يا همان بهتر كه بر گردند و خود را دوباره به خواب بزنند و يا قاطى حقيقت و واقعيت پيش رو گردند. داستان خواب ماندنشان را مردم متوجه مى شوند اما ديگر زمانه عوض شده است. ديگر هيچ تنابنده اى آنها را به خاطر خواب ماندنشان مقدس و بزرگوار نمى شمارد. همه شماتتشان مى كنند. مگر اينهمه سال خواب ماندگى حضرات چه گلى بر سر اين دنياى پيوسته در حال تغيير زده است؟ آنها هيچ تغييرى نكرده اند. هيچ تغييرات جديدى  با خود نياورده اند. آنها مال اين زمان و مكان نيستند. همان بهتر كه به غار جهل و نادانى خويش برگردند و دوباره خواب بمانند و گرنه ديگرى ها را هم خوابزده خواهند كرد. اين خوابزدگى آنها مضر است و كشنده. سگشان بهتر مى داند. پس چهل پارگىِ ديگرى ها از چهل سمت آنها را مجبور مى كنند كه به غار خوابزدگى خويش عقب نشينند. ديگرى هاى بيدار درِ غار را گِل خواهند گرفت تا مرض آن خواب ماندگان به جامعه سرايت نكند. و اين است حكايت كشمكش امروزين ما.