به دنبال تحریم مراسم اسکار از جانب خانم ترانه علیدوستی که اصلآ بدان مراسم دعوت نشده بودند، آقای اصغر فرهادی نیز اعلان فرموده اند که در آن مراسم شرکت نمی فرمایند، البته طبق معمول با چند جملهء دوپهلو و نامفهوم که مثلآ ما هم روشنفکر و بشردوست و آزادیخواه هستیم.

اولآ باید این نکته را دانست که اسکاری که به فیلم جدایی نادر از سیمین اصغر فرهادی اهدا شد، صرفآ جنبهء سیاسی داشت و محصول لابیگری و بریز و بپاش های سازمان های تبلیغاتی رژیم روضه خوانان.

چرا که آن فیلم، نه تنها هیچ ویژه گی برجسته ای نداشت که استحاق دریافت چنین جایزه را داشته باشد، سهل است که اصلآ حتا با متر و معیارهای فیلم وطنی هم، فیلمی درجه دو و یا حتی سه بود، چه رسد در مقایسه با فیلم هایی هنری که در جهان ساخته میشود.

سناریوی آن فیلم، داستان بسیار پیش پای افتاده ای بود و کوچه بازاری. با سکانس هایی بیخود دراز، دیالوگ هایی سطحی و ملال آور، در لوکیشن هایی نام هم آهنگ با سکانس ها و با نورپرداری و فیلمبرداری کاملآ معمولی.

حال چنانچه گرامیانی این ادعای مرا نپذیرفتند، از ایشان خواهش می کنم که ابتدا، چسم و ذهن خود را از آن (دید) و (ارزشگزاری) ساختگی اسکاری پاک کرده و یک بار هم این فیلم را با چشمان خود دیده و با گوش های خود شنیده و آنگاه در مورد آن داوری کنند.

چرا که در این صورت، تردید ندارم که خواهید دانست که چرا من آن فیلم کذایی را حتی در مقایسه با سایر فیلمهای وطنی هم، فیلمی درجه چندم میدانم.

همچنانکه که بارها نوشته ام و باز می نویسم که آن جایزه ای هم که به خانم شیرین عبادی داده شد، نه تنها حق وی نبود، بلکه اصلآ توهین بزرگی هم بود به تمام کوشندگان راستین صلح جهانی و محصول بند و بست پشت پرده.

و حال یک بار دیگر هم همان لابیگران، فیلم دگری از فرهادی را هم تا مرحله فینال رسانیده اند. آنهم فیلمی که حتی از جدایی نادر و سیمین هم نازل تر است. لیکن با جریاناتی که دستور (ممنوعیت چند ملت مسلمان به ایالات متحده) از سوی رییس جمهوری آن کشور پیش آمده، من که شانس همین فیلم بی ارزش را برای دریافت اسکار، از تمامی آن چهار فیلم دیگر بیشتر میدانم.

بدین سوز و گدازهای مثلآ (دوستدار آثار این فیلم ساز) و اعلان عدم شرکت وی بوسیله خودشان هم توجه نکنید که فرهادی با آن رندبازی آخوندی خود، اتفاقآ تنها با هدف (هر چه بالا بردن شانس فیلم خود)، چنین کاری را کرده است.

زیرا در چنین فضای (مسلمان دوستانه) ای که عده ای بر جهان و بویژه بر فضای جامعه خود آمریکا حاکم کرده اند، و با توجه به منش و بویژه (گرایش سیاسی) تصمیم گیران اصلی مراسم اسکار، هیچ کسی چون یک (مسلمان مظلوم اهل ایران اسلامی) که شاید ورودش هم به خاک آمریکا ممکن نمی بود، سزاوار بردن این جایزه نخواهد بود.

البته ای بسا که من ره خطا رفته باشم و چنین نشود که آوردم، لیکن از آنجا که تقدیم (اسکار به اصغر) از سوی تصمیم گیران نهایی جایزه اسکار که همگی هم از دونالد تراپ نفرت دارند، در حکم همان (مشت محکم) روضه خوانان بر دهان دونالد ترامپ خواهد بود، من که شانش فرهادی را خیلی بالاتر از دگر فیلم سازان میدانم!