من بیر اینسان،
من تورک شاعیری،  ناظیم حکمت
من تپه‌دن دیرناغا اینسان،
تپه‌دن دیرناغا مباریزه، حسرت،
و اومیددن عیبارت.

:
...به عقیده من، سه نوع زندگی وجود دارد:
در نوع اول، شخص در معنای زندگی، به تامل و تفکر نمی پردازد. یعنی زندگی می کند بی آنکه به معنای عمیق زندگی بیندیشد مثل بیشتر مردم
نوع دوم، هرکجا و در هر شرایطی بسر ببری زندگی برای تو یک خوشبختی بی پایان است. اندیشدن، خواندن، عشق ورزیدن، مبارزه کردن، دیدن، شنیدن، تلاش کردن، شکنجه شدن، حتی نفرت ورزیدن و به یک معنا تمام این احساسات و عواطف و این نعمت های مادی و معنوی در زندگی، عاملی در جهت خوشبختی است؛ چرا که زندگی آزادانه و مستقل در ذات خود خوشبختی را دربردارد و انسان می تواند در هر لحظه و در هر شرایط از آن، لذت ببرد.
اما در نوع سوم، زندگی یک وظیفه است همچنان که گاهی مرگ یک وظیفه بشمار می رود. یک وظیفه، نظیر وظیفه ای که کسی برای ادای یک قول برعهده دارد. برای من مفهوم زندگی چه در بند باشم، چه آزاد، چه زمانی که در شبی زیبا دست در دست معشوقه خود روشنایی ماه را به نظاره بنشینم چه زمانی که در زندان در سلول تاریک خود سقف ترک خورده آن را نگاه کنم زندگی یک خوشبختی بی پایان است که باید ازآن لذت برد...
و
شعر من ریشه در خاک سرزمینم دارد اما دوست دارم شاخ و برگ آن
بر روی تمامی سرزمین ها که ردپایی از انسان در آن هست، سایه گستر شود. برای من مهم نیست که انسان اهل کجاست یا به چه زبانی سخن می گوید اگر کسی شعری بسراید که دلم را بلرزاند و مرا به اندیشه وادار کند بی گمان تلاش خواهم کرد تا چیزی از او بیاموزم. باید اعتراف کنم که من نه از شاعران ترک زبان که از تمام شاعران شرق و غرب آموخته ام...
ناظیم_حیکمت