با کمال تأثر، یار و رفیق قدیمی‌مان زنده‌یاد عبدالرضا کریمی پس از گذراندن مدّت نسبتاً طولانی در بیمارستان، صبح روز دوشنبه  ۲۵ بهمن  ۱۳۹۵  (13-02-2017) در آلمان درگذشت؛ ما این ضایعه بزرگ را به بستگان و نزدیکان آن بزرگوار تسلیت می‌گوییم. او در سال ۱۳۲۰ در کرمانشاه در خانواده‌ای مرفه بدنیا آمد و پس گذراندن آموزش دبستانی و دبیرستانی در زادگاه خود، از دانشگاه اصفهان در رشته‌ی تاریخ، فارغ‌التحصیل گشت. با شغل دبیری به‌کار پرداخت و در مقطع قیام در صف “سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران“ بهمبارزه‌ی آکتیوِ سیاسی روی آورد. پس از انشعاب در این سازمان، او مدتی کوتاه با “فدائیان اقلیت“ ماند و سپس به “حزب دموکرات کردستان ایران“ پیوست و پیگیرانه تا آخرین روز زندگیِ خود، بر علیه جمهوری اسلامی مبارزه کرد. “کاک ابو“ از اعضای کادر رهبری حزب و از یاران نزدیکِ زنده‌یاد دکتر قاسملو بود؛ او نمونه‌ی بارزِ آن چپ‌هایی بود که حل مسائل قومی/فرهنگیِ کردستان و سایر مناطق کشور را در ارتباط با برپایی دموکراسی در سراسر ایران ارزیابی می‌کنند. به همین خاطر بود که او همواره در  ایجاد جنبش‌های همگانی و ملّی کوشا بود و موازی با فعالیت‌های حزبی‌اش، کنشگرانِ جنبشی را نیز یاری می‌رساند. 24 سال پیش، “کاک ابو“ از پیشتازان و متفکرانِ “کنفرانس ملّی“ بود که سعی‌اش در جمع‌آوری نیروهای پراکنده برای ایجاد وحدت بزرگ خلاصه می‌شد. همانجا بود که او با درک درست از تاریخ و شناختِ ویژه‌گی های ملّی، بهمراه یارانش طرح لگدمال شده‌ی “انجمن‌های ایالتی و ولایتیِ“ جنبش مشروطیت را بعنوان گزینه‌ای ایرانی و معقول احیا کرد. تکیه کلامِ سی و چند ساله‌ی ابو کریمی بیشتر بوی شکفته‌گی میدهد تا کهنه‌گی: “پراکنده‌گی زائیده‌ی بینش ما نیست بلکه از منش ما ناشی میشود؛ هنر در کشف موارد اختلاف و جدایی نیست بلکه در شناخت آن و همبستگی بیشتر است“

کمی بیش از یکسال پیش، با ترغیب و کوشش پیگیرِ ابو کریمی، “کوشندگان اتحاد مردمان ایران برای دموکراسی“ توانست خود را سامان دهد؛ ما از گرایش‌های متفاوت سیاسی گردِهم آمده‌ایم تا همسو با سایر مبارزین سیاسیِ دموکرات، آرزوی دیرینه‌ی این یار از دست‌رفته را در راستای همبستگیِ وسیع ایرانیان برآورده کنیم؛ چنین باد.

کوشندگان اتحاد مردمان ایران برای دموکراسی

16.02.2017

https://www.kooshandegan.org