این روز برای زنان به ستوه آمده ایرانی بویژه در سی و هشت سال گذشته معنای دیگری دارد. با گرامیداشت هشت مارس اعتراض خود را به اینهمه تبعیض و نابرابری علیه زنان اعلام میداریم.

تبعیض علیه زن یک درد جهانی است. اما در ایران ابعادش وحشتناک است. ما هنوز حتی به کنوانسیون رفع تبعیض هم نپیوسته ایم.

در ایران زنان زیر چتر اسلام سیاسی در بی حقوقی ترین وضع ممکن به سر میبرند. زنان در ایران به لحاظ اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و در تمام عرصه ها نه تنها در موقعیت نابرابر، بلکه در محرومیت مطلق قرار دارند. از جمله حق طلاق، حق نگاهداری از کودک و بسیاری از حقوق اجتماعی دیگر چالش های بزرگی برای زندگی زنان در ایران است.

بنا بر قانون حجاب برای زن اجباری است و هر روز قوانین جداسازی جنسیتی بیشتری در دانشگاه، در خیابان، در اماکن عمومی و غیره به اجرا گذاشته میشود و به این ترتیب زنان زیر یک ستم و تحقیر دائمی قرار دارند.

به لحاظ اقتصادی در کنار نبود ایجاد فرصت های برابر برای زنان ، با وجود اینکه شمار زنان تحصیلکرده افزایش یافته اند، اما زنان به لحاظ اجتماعی،اقتصادی و حضور در مراجع تصمیم گیری معضل جدی دارند و ایران در زمینه مشارکت زنان از بین ١٤٤ کشور رتبه ١٣٧ و در پایین ترین رده های لیست قرار دارد و این نشاندهنده ابعاد وخیم ستم بر زنان و تبعض علیه آنان در است.

خلاصه اینکه فرصت های شغلی نابرابر، محدودیت زنان در انتخاب شغل، بالا بودن نرخ بیکاری، انعقاد قراردادهای موقت کاری بعنوان شکل غالب استخدام زنان به کار، بکار گیری نیروز کار زنان با دستمزد کمتر و سطح بسیار نازل در برابر کار برابر، نبود امکان ارتقای شغلی، قبل و در دوران بازنشستگی، امنیت شغلی کمتر زنان، همه و همه چالش های دیگری است که در مقابل زنان شاغل وکارگر قرار گرفته است.

نتیجه اینکه زنان نه فقط بطور کلی از تبعیض و محرومیت های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی رنج میبرند، بلکه در معرض آسیب های شدید اجتماعی قرار دارند. از جمله در میان اقشار خاصی از زنان از جمله زنان بد سرپرست، زنان سرپرست خانوار، زنان معلول و غیره که از جمله محرومترین بخش های جامعه هستند، زنانی را می بینیم که ناگزیر به تن فروشی شده اند. کارتن خواب و معتاد شده اند و در معرض ظلم ساختاری قرار دارند.

در سطح منطقه و حتی جهانی نیز تبعیض، نابرابری، افراطی گری، خشونت، اشغال و جنگ و نبود امنیت ناشی از آن، امروزه بزرگترین چالشی است که زنان با آن مواجه هستند. و خصوصا در مناطق درگیر جنگ زنان از ابتدایی ترین حقوق خود یعنی حتی حق حیات وحق امنیت محروم شده اند.

هشت مارس، روز فریاد بشریت امروز در مقابل اینهمه توحش و تبعیض و نابرابری است. یکصدا اعلام کنیم که ما مردم ادامه این وضعیت را قبول نداریم. اعلام کنیم که تبعیض علیه زن، یعنی زیر پا گذاشتن حرمت، امنیت، زندگی و معیشت تک تک ما انسانهاست. در پرتو این تبعیضات زندگی تک تک ما را به قهقرا برده اند. اعلام کنیم که قبول نمیکنیم.

خوشبختانه جنبش آزادیخواهی زن، جنبش قوی ای است. در ایران در عرصه های مختلف این جنبش جنگیده و صف مقدم بوده است. با تمام قوا حمایت خودمان را از جنبش آزادیخواهی و برابری طلب زن و خواستهای انسانی آن برای برابری و داشتن یک زندگی شایسته انسان اعلام کنیم.

ما زندانیان سیاسی از همگان انتظار داریم که در برابر قوانین ضد زن، خشونت علیه زنان، تحقیر زنان بایستند. و این را حمله به کل جامعه بدانند.

همه با هم بیاییم و هشت مارس را به روز اعلام اعتراضمان علیه این توحش و بربریت تبدیل کنیم. و یکصدا بگوییم که دیگر بس است.

بهنام ابراهیم زاده، امیرامیر قلی  دو زندانی سیاسی اوین و رجایی شهر