امید رضا میر صیافی فعال فرهنگی و وبلاگ‌ نویس ایرانی بود که از سوی دادگاه انقلاب رژیم به اتهام توهین به سید روح‌ الله خمینی و سید علی خامنه‌ ای دو دیکتاتور مقتول و کنونی رژیم، به دو سال زندان محکوم گردید و درزندان اوین و در سن ۲۸ سالگی کشته شد.
امید رضا میر صیافی متولد ۱۲ مرداد ۱۳۵۹ نویسنده ی وبلاگ "روزنگار" و تهیه کننده ی مقاله در زمینه ی هنر، موسیقی و گفتگو با هنرمندان برای رادیو زمانه و همچنین برنامه ی "سیری در ادبیات آهنگین ایران" بود. برنامه‌ ای که به وسیله ی تورج نگهبان تهیه و از راه شبکه‌ های ماهواره‌ ای پخش می‌ شد. امید رضا همچنین پیشینه ی همکاری با "روزنامه ی جوان" (٢٠٠۵ تا ٢٠٠۶)، "روزنامه ی آینده ی نو" (٢٠٠٧)، "رادیو هم صدا در سوئد" (٢٠٠۴ تا ٢٠٠۶)، "رادیو زمانه" (٢٠٠٧) و "تارنمای هنر و موسیقی" (٢٠٠۴ تا ٢٠٠٧) را در کارنامه ی کاری خود داشت.

وی به‌ دلیل مطالبی که در وبلاگ "روزنگار" (بایگانی وبلاگ) منتشر ساخته بود، در ۳ اردی بهشت ۱۳۸۷ دستگیر و پس از طی ۴۱ روز بازداشت با وثیقه ی ۱۰۰ ملیون تومانی آزاد گردید. وی در آبان همان سال از سوی دادگاه انقلاب رژیم به اتهام فعالیت تبلیغی علیه رژیم به شش ماه زندان و به اتهام توهین به دیکتاتور پیشین و کنونی جمهوری اسلامی به دو سال زندان محکوم گردید.

وی در ۲۸ اسپند ماه ۱۳۸۷ در زندان اوین و در سن ۲۸ سالگی کشته شد. "مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران"، علت درگزشت وی را "فشار روانی و جلوگیری از کمک‌ های پزشکی" اعلام کردند.
سازمان گزارشگران بدون مرز یک هفته پس از درگزشت وی، با انتشار بیانیه‌ ای اعلام کرد:
"بنا بر اطلاعاتی که ما به دست آورده‌ ایم، تناقضات و نشانه‌ های اهمال‌ کاری جدی میان اسناد رسمی "بازداشتگاه اوین" و "بیمارستان لقمان حکیم" و "پزشکی قانونی" درباره ی ساعت انتقال به بیمارستان و ساعت فوت وجود دارد. ما معتقدیم که گزارشگر ویژه ی سازمان ملل در امور آزادی عقیده و بیان و گزارشگر ویژه در امور کشتارهای فراقضایی، باید در نخستین فرصت ممکن به ایران بروند تا درباره ی این پرونده تحقیق کنند".

به گفته ی این سازمان جهانی، گزارش‌ ها حاکی از قتل وی در زندان است. به گفته ی گزارشگران بدون مرز، همچنین مقامات زندان درخواست کالبد شکافی که از سوی وکیل او مطرح شده بود را رد کرده و پیکرش را بی درنگ دفن کردند.
برادر وی نیز وضعیت پیکر او را اینگونه توصیف می‌ کند:
"ما صبح فردایی که خبردار شدیم، رفتیم برای شناسایی جسد، من خودم جسد را دیدم، گوش سمت چپ خونریزی شدید داشت، بینیش پر از لخته‌ های خون بود، صورتش کبود بود، پشت کتف‌ ها کبود بود و پشت کمر و ظاهرن قسمت پشت گوش آن قسمت، جمجمه شکستگی هم داشته، طوری که آن ملافه‌ای که جسد را پیچیده بودند، کاملن خونی شده بود، قسمت زیر سر. بعد آنجا جسد را به ما تحویل دادند، فرستادیم پزشکی قانونی کهریزک، چهار ساعت طول کشید، ظاهرن کالبد شکافی انجام شد به ما توضیح خاصی ندادند. یک فرمی به ما داده شد که داخلش توضیحاتی خواسته بودند از سوابق بیماری امید که ما همه را رد کردیم، ایشان نه بیمار بود نه معتاد بود و نه هیچی. بعدش یک قسمتی نوشته بود که آیا شما شکایتی دارید ؟ من هم نوشتم که بله. البته افرادی آنجا بودند می‌ گفتند که اگر بنویسید شکایت دارید جسد را ممکن است تحویلتان ندهند. من هم آنجا گفتم که اسلن جسد را نمی‌ خواهم تحویل بدهند و جسد امید به چه درد من می‌خورد ؟ من نوشتم ما شکایت داریم، مسئولین زندان اوین مقصر هستند، این قتل مشکوک است و باید پیگیری شود و امضا کردم. بعد از چهار ساعت جسد را برای تدفین به ما تحویل دادند موقعی هم که داشتند پیکر پاکش را شستشو می‌ دادند، هنوز گوشش داشت خونریزی می‌ کرد. در حالی که اینها به ما گفته بودند که ایشان قرص خورده، فشارش افت کرده و فوت کرده در حالی که کسی که فشارش افت کنه، پدر من سی سال بهیار بیمارستان سینا بوده، چنین چیزی نمی‌ تواند صحت داشته باشد و ایشان قطعن کتک خورده، این را مطمئن هستم"

سرکردگان رژیم تاکنون رسمن در مورد مرگ امید رضا میر صیافی اظهار نظر نکرده و به درخواست تحقیقات درباره ی مرگ وی پاسخ نداده اند.