به نظر من رادیکالیسم در شرایط امروز ایران یعنی: خلاقیت در کشیدن بیشترین توده های ممکن به خیابان و دامن زدن به خودسازماندهی و گسترش جنش در بیشترین شهرها و دهات و محلات!

چرا این عمل در شرایط امروز رادیکالترین عمل ممکن است؟

هرچه تعداد توده ها بیشتر باشد بدلایل زیر به نفع جنبش است:

یک: امید به موفقیت و دلگرمی جمعی بیشتر می شود

دو: امکان سرکوب کمتر می شود.

سه: کسب تجربه مستقیم موثرترین شیوه آگاهی است.

چهار: افراد جدی و مسئول همدیگر را در میدان عمل پیدا می کنند.

پنج: دخالتگری مستقیم توده ها در میدان عمل به استفاده از خرد جمعی و دمکراسی مستقیم کمک می کند و … و… و…

به همین دلیل باید به شعارهایی مانند نمونه های زیر دامن بزنیم:

خیابان مدرسه انقلاب!

خیابان دانشگاه آزادی!

خیابان مدرسه آگاهی!

خیابان مدرسه انقلاب، آگاهی، آزادی!

اعتصاب مدرسه انقلاب، آگاهی، آزادی!

تظاهرات مدرسه انقلاب، آگاهی، آزادی!

در خیابان ماندن یعنی دفاع از آینده خود و فرزندان مان!

تظاهرات و اعتصاب، تحقق عدالت و آزادی

تظاهرات، اعتصاب، تنها ره رهایی!

نابودی فقر، تبعیض،… = اعتصاب، اعتصاب…

وحدت قربانیان در میدان عمل = اعتصاب، اعتصاب …

تحقق عدالت، آزادی: اعتصاب، اعتصاب…

آینده تو در خیابان است نه در کنج غفلت و سکوت!

تعیین نوع حکومت: رفراندوم، رفراندوم، این است شعار مردم!

تضمین شغل، دستمزد، بیمه، عدالت،… در خیابان است، اعتصاب، اعتصاب…

میدان جنگ برای عدالت و حقوق خود نه در بیدادگاه رژیم، در خیابان است!

نبرد امروز را به فردا مسپار، فردا دیر است!

کشف مکانیسم های دفاع از خود.

فعلا باید به هر شیوه ممکن بیشترین توده ها را به خیابانها کشید… مردمی که در خیابانهای انقلاب تجربه کسب کردند بموقع انواع مکانیسم های دفاع از خود را در سطوح مختلف درک و عملی خواهند کرد!

رادیکالیسم به معنی هفتتیر کشی و ماشه کشی نیست! هر تاکتیک درست در هر موقعیت انقلابی رادیکالیسم واقعی است زیرا جنبش را تقویت می کند و به پیش می راند! پرواضح است که انقلاب مجلس مهمانی نیست و در مرحله ای از این پروسه طولانی رادیکالیسم می تواند از مسیر مبارزه مسلحانه نیز گذر کند که در آن لحظه بهترین و رادیکالترین راه حل است! کسانیکه فقط یک شکل مبارزه را مقدس می کنند، رادیکال نیستند که هیچ بزرگترین ضربه را به جنبش می زنند!

تلاش کنیم در هر لحظه مشخص با درک درست واقعیت، رادیکالترین شعار را پیدا کنیم! این امر با دگماتیسم قابل جمع نیست!

ضرب المثل بسیار مهمی هست که می گوید: » به قله های ناشناخته از راه های ناشناخته می توان رسید!»

مردم ایران می خواهند به قله ناشناخته ای از جنبش انقلابی و رهایی توده ها برسند. یکی از مهمترین اصل ها داشتن ذهنی فعال و خلاق و احترام به واقعیت مشخص امروز ایران با توجه به موقعیت کنونی بین المللی است!

دگماتیسم و اراده گرایی جدا از توده ها نابودگر حرکت انقلابی و مردمی است… انقلاب کار توده هاست و به درجه آگاهی و تشکل یابی توده ها ربط مستقیم دارد!… بکوشیم آگاهی توده ها را در مدرسه انقلاب یعنی در میدان عمل بالاببریم!

یکی از مهمترین معیارهای تشخیص شعارها و راه حلهای رادیکال این استکه: نیروهای جنبش را تقویت و نیروهای دشمن را تضعیف کند!

این اصل اساسی تمامی جنگها و انقلابات است!

درباره وحدت چپ رادیکال و چند نکته امید آفرین

خمینی از همان پاریس به غرب دو تا قول مهم داده بود یک: شما نفت می خواهید ما حتما آنرا به شما خواهیم فروخت. دو: شما سرکوب چپها و سوسیالیستها را می خواهید ما بهتر از هر کسی از عهده این کار بر می آئیم!… اسناد این قول و قرار ها در اینترنت براحتی یافت می شود…

علیرغم سرکوب وحشتناک جمهوری اسلامی از نیروهای چپ و نابودی سازمانهای چپ و عدم حضور چپ متشکل در این جنبش، چپ در ابعاد منفرد و پراکنده، بیشترین نیروی فعال و باتجربه و مستقل را داراست!… چپ ایران باید بجای گلادیاتور بازی علیه همدیگر راه حلی بسوی همگامی، همکاری و وحدت های موقتی و دائمی را پیدا کند…

چپ علیرغمه همه این ضعفها بدلایل زیر می تواند رهبری جنبش را بدست بگیرد.

یک: بدلیل این که این جنبش قیام گرسنگان، فقرا، کارگران، کارمندان، محرومان جامعه است بطور تاریخی در این میدان از نظر فرهنگی هیچ نیرویی به اندازه چپ اتوریته ندارد! هیچ نیروی سرمایه داری یا مذهبی نمی تواند در این میدان با چپ ها و سوسیالیستها رقابت کند و خودش را مدعی دفاع از کارگران و فقرا جابزند!…

به همین دلیل هر حرکت و شعاری که بتواند گفتمان عدالت محور و سوسیالیستی را به درون تظاهرات ببرد و بجای جنگ گروهی از کلیت منافع چپ رادیکال و برانداز دفاع کند، به بهترین نحو به ارتقاء رادیکالیسم جنبش کمک می کند…

دو بدلیل وجود کتابها و مقالات سیاسی و ادبیات بی پایان چپ در دفاع از منافع محرومان، می توان در ابعاد غیرقابل تصور نیروهای جنبش را به سلاح افکار و ادبیات سوسیالیستی مجهز کرد،

سه: در صورت تداوم این جنبش حتما خون جدیدی در رگهای جنبش چپ جاری خواهد شد و این امر در میدان عمل موجب وحدت گروه بزرگی از چپهای منفرد خواهد شد… در آنصورت امکان انحراف جنبش به سمت راه حلهای دولتی یا امریکایی و وابستگی به قدرتهای دیگر بینهایت کم خواهد شد…

مردم در پروسه طبیعی مبارزه سخنگویان و رهبران واقعی خود را پیدا کرده و تحول کیفی در سیاست و برنامه و هدف و رهبری جنبش پیدا خواهد کرد!…

تقویت وحدت و همگرایی چپ رادیکال در خارج و داخل ایران قدم مهمی در ارتقاء کیفیت و رادیکالیسم جنبش خواهد شد…

مزدوران امریکا در تلاش مذبوحانه و احمقانه ای به فقرا و زحمتکشان ایران مژده می دهند که فاسدترین میلیاردر و استثمارگر کارگران، یعنی دونالد ترامپ پشتیبان کارگران و محرومان و گرسنگان ایران است! … پرواضح است که تمامی اطاقهای فکر سازمان سیا در نامهای رنگارنگش مشغول آنالیز وقایع ایران و در تلاش برای بدست گرفتن رهبری جنبش است… جمهوری اسلامی هم در تلاش برای بدست گرفتن رهبری جنبش و هدایت آن به سمتی است که تاج و تخت آخوندها را به هر قیمتی حتی از طریق سرکوب وحشیانه و برپا کردن صدها کهریزک حفظ کند… ولی بادهای تاریخی در مخالف رویاهای جمهوری اسلامی می وزد!…

پیش بینی آینده جنبشی که چند روز پیش بدنیا آمده و در گهواره است خیلی مشکل است… ولی یک چیز قطعی است. ایران دیگر ایران قبلی نخواهد ماند. حتی در صورت شکست این جنبش نشانه های انقلاب آینده و گذر از جمهوری اسلامی در تمام ابعادش غیرقابل تردید است… و زلزله های سیاسی بزرگتر و رادیکالتر در راهند زیرا جمهوری اسلامی سرمایه داری و طبقاتی است که امکان برآورد کردن مطالبات بحق مردم را در 40 سال گذشته نداشت و ندارد!… بی گمان پیروزی از آن توده هاست!…

به خیابانها بیائید به این جنبش بپیوندید… به این جنبش بپیوندید…

دوستان ارجمند من خیلی سریع افکارم را نوشتم. امیدوارم کساینکه حوصله دارند روی این افکار کار کنند و شعارهای زیبا درست کنند…

بدون کمک و همفکری نمی توانیم به بهترین نحو شعارها و راه حل ها را فرموله کنیم…

برخی از تجارب خودم را در یادداشت زیر نوشته ام. امیدوارم ذره ای راه موفقیت را هموارتر کند…

تا کی ملت ایران بین بد و بدتر در نوسان خواهد ماند؟

آیا تنها حق انتخاب ایرانیان یکی از دو گزینه، جهل و جنایت خواهد بود؟

ادامه مطلب …

https://www.facebook.com/ahmed.pouri/posts/193158…

با احترام،

احمد پوری (هلند) 01 – 01 – 2018

عکسهای این یادداشت نمونه ای برخورد رادیکال در شرایط امروز ایران است. هر لحظه و هر روز شرایط تغییر می کند و یک روز یا یک هفته دیگر ممکن است حنبش آنقدر ارتقاء یابد که این مثالها دیگر رادیکال نباشند! … رادیکالیسم در لحظه مشخص معنی واقعی خود را می یابد، دگم و آیه نیست!