من رضارخشان هستم طول وعرضم معلوم است .هیچ اصراری هم ندارم که همگی نظراتم درست باشد اما لااقل این شهامت و جسارت را دارم که نظرم را باصدای بلند اعلام کنم.نه مانند شما که بخواهم رئیس هیئت مدیره ام را بخاطر فاصله گرفتن از آن گروه وحزب سیاسی مورد استیضاح قرار دهم.می دانید که چه موقعی را می گویم؟من از این مجادله هیچ باکی ندارم. چون تمامی مواضع و افکارم شفاف و روشن بوده است.همچنین به اصول رفاقت وحرمت آن هم معتقدم.ولی این شما بودید که با ماتحت ،خود را در یک بحث کارگری از جنبه تاکتیک واستراتژی  مبارزه طبقاتی وارد کردید. مسئله ای که هیچ ربطی به شما نداشته و ندارد.

مطلبی که آنها بهانه قرار داده و مرا مورد حمله قرار داده اند یک نقد درون طبقه ای من از صحبتهای اسماعیل بخشی بخاطر طرح مطالب سیاسی بی ربط به مبارزه جاری کارگران هفت تپه می باشد. من در آن مطلب که فقط در سطح محدودی بین رفقای اعتصابی پخش شد به برخی از صحبتهای ایشان پرداخته بودم. عنوان مطلب من این بود «مطالبات کارگران رابه انحراف نکشانید». من آنجا در چند مورد اظهارات آقای بخشی را نقد کردم و نوشته بودم که رئوس صحبتهای ایشان را در سه بخش می توان ارزیابی کرد. اول این که ایشان بحث تصرف کارخانه را طرح کردند که یکی از تزهای چپ رادیکال در ایران بود و در یکی دو دهه گذشته، یکبار هم در شمال کشور امتحان شد واگر اشتباه نکنم در یکی از کارخانجات چای گیلان کارگران کارخانه را تصرف کردند که البته بعد مدتی بشکست انجامید و کارگران دوباره از کارفرما خواستند که عنان کار را در دست بگیرد. مطرح کردن این بحث در شرایط کنونی یا جوزدگی از رشد جنبش اعتراضی طبقاتی در هفته های اخیر است و یا سوء استفاده از آن و به معنای کشاندن کارگران به نبردی زودرس با قدرت دولتی است که فقط به سرکوب شدید کارگران خواهد انجامید و البته دوستان چپ رادیکال هم بهترین استفاده تبلیغاتی از آن را خواهند کرد اما کارگران را به فنا خواهد داد.

دوم، او بحث قانون کار را به میان کشیده بود و اینکه این قانون موجب بردگی نوینی در عصر حاضر شده است. این مبحث هم از طرف  جماعت لغو کارمزدی ها مثل محسن حکیمی پورطرح شده بود و به میان کشیدن آن در مبارزه جاری کارگران هفت تپه معلوم نیست که کدام درد را باید از کارگران دوا کند. و سوم هم ،بحث اعتراضات عموما اقتصادی بخشهایی از جامعه نسبت به جمهوری اسلامی را به میان کشید و از میان همۀ اتفاقات مربوط به آن لازم دانست که بر علیه اظهارات امام جمعه تهران موضع رادیکالی اعلام کند که از دیگر شاه بیتهای سخنرانی ایشان بود. آن هم در شرایطی که دولتی های حسن روحانی و اصلاح طلبان همین اظهارات را در بوق و کرنا کرده اند که این تصور را به وجود می آورد که او برای خوشایند آنها این سخنان را بر زبان آورده است. حقیقتا من هنوز هم درک نمی کنم دلیل اشاره ایشان به حرف امام جمعه تهران آنهم در یک اعتصاب صنفی چیست؟یا ایشان به قصد مطرح شدن و مشهورشدن در کوتاه ترین زمان دست به این سوپرمن بازی ها میزند و یا واقعا بر اساس باور سیاسی و در جهت مبارزه سیاسی این صحبتها مطرح شده است.

اینها رئوس نقددرون طبقه ای من به صحبتهای اسماعیل بخشی بود که بین خود کارگران هفت تپه پخش شد. به نظر من اگر کارگران هفت تپه همان خط پیشنهادی نام برده را در پیش بگیرند شکست آنان حتمی است. آن بحثها یعنی این که بهانه لازم را دستگاههای امنیتی به جهت سرکوب بدهیم. آیا این کار به منزله نابود کردن خواسته های کارگران و تقویت کارفرما نیست؟آیا این به معنای خیانت به آرمانهای کارگری نیست؟ که یک اعتصاب کارگری را با این شعارهابه شکست بکشانیم؟مطالباتی که ما تاکنون به میان کشیده ایم مطالباتی هستند که دوست و دشمن بر حقانیت آن اذعان دارند. او گفته بود که اگر تا روز جمعه این مطالبات برآورده نشد ما دیگر مطالبه ای نخواهیم داشت بلکه کارخانه را تصرف خواهیم کرد. چنین چیزی در میان کارگران اعتصابی به تصویب گذاشته نشده بود اما به نام کارگران اعلام می شد. بعلاوه اگر مطالبات تاکنونی ما بی جواب بمانند پاسخ ما نمی تواند این باشد که دیگر مطالبات را کنار می گذاریم و به جنگ دولت می رویم؟. باید بتوانیم مطالبات دیگری را طرح کنیم که از قدرت بیشتری برخوردار باشند و راه ما را باز کنند و در جامعه هم تأثیر بهتری بر جا بگذارند نه این که مبارزه ما، کارگران را دچار مصائبی بکنند که بیشتر به انزوا و شکست ما منجر شود.

حالا این نوشته ما بهانه ای برای حملۀ اتحادیه آزاد به من شده است. دنیایه عجیبیست همین اقایان اتحادیه آزاد که یک زمانی با افتخار اعلام می کردند که ما جلوی تاسیس سندیکای لاستیک البرز را گرفته ایم چون باعث میشد که کارگران هزینه پرداخت کنند وتاوان پس بدهند امروز در لباس مدافع ایجاد تشکل کارگری می روند و ما را مورد حمله قرار می دهند.این اقایان که بشدت طرفدار تبلیغات وشهید سازی از کارگران هستند تا با بدبخت شدن عده ای کارگر به سینه زدن و مرثیه سرایی بپردازند.مرثیه ای که دیگر هیچ سودی بحال کارگر هفت تپه نخواهد داشت. امروز مبارزه طبقاتی کارگران امر حق و غیر قابل بحثیست که هیچ کس شهامت ایستادن در مقابل آن را ندارد. اما جماعت اتحادیه آزاد که چند روز قبل با اون بیانیه ای که به اسم پنج تشکل کارگری در حمایت از جنبش اعتراضی منتشر گردید دیدیم که به روشنی چه خط سیاسی را به پیش میبرند. آنها نمی خواهند به مبارزه طبقاتی کارگران خدمت کنند. می خواهند که مبارزه طبقاتی کارگران را به خدمت مبارزه رژیم چنجی خود در بیاورند و آن را به بخشی از پروپاگاند رسانه ای بورژوازی مخالف جمهوری اسلامی تبدیل کنند. کسانی که خود توانایی تاوان دادن ندارند و بعد از چهار روز زندان و با وجود حکم های چندین ساله ، با تبلیغات رسانه ای واعتصاب غذا بازی(ضمن احترام به تمامی انسانهای آزاده جهان که برای حقشان اعتصاب غذا کرده اند) از زندان ازاد میشوند قصد دارند تا کارگر هفت تپه را به پیاده نظام سرمایه داری رژیم چینجی تبدیل کنند تا اگر قرار باشد که خونی ریخته شود از ان کارگر بدبخت باشد چون که خونش رنگی ندارد و لابد کسی را متاثر نمی سازد.

مطلب دیگر  در مورد عدم صداقت اتحادیه ازاد و پیش بردن خط سیاسی آشنای مخرب و منحط در هفت تپه است و آن اقدام عملی در در راستای نابودی سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه میباشد.همان خطی که در صحبتهای تک تک اون جماعت کمونیست کارگری ها وجود دارد و شما از زبانشان هیچ گاه اسم سندیکای کارگری را نخواهید شنید مگر این که حلقه به گوش آنها باشد، حاضرند که شورای موقت باشد یا شورای موقت موقت یا مجمع عمومی یا مجمع عمومی محدود وموقت اما سندیکا نباشد. این شورا حتی میتواند همان شورای اسلامی کار باشد که صحبت انتخابات آن این روزها در میان بود. اما سندیکا نباشد.  این خط اتحادیه ازاد در هفت تپه است.کمااینکه بعد از برگذاری مجمع عمومی سندیکای هفت تپه چند ساله پیش ،یکی از همین جماعت به خود من گفته بود که اگر زودتر باشما اشنا میشدیم نمی گذاشتیم سندیکا درست کنید بلکه با مجمع عمومی ،کارهایتان را پیش میبردید. یک ماه پیش در مطلبی که از سوی اینان، در هفت تپه منتشر شد و بصورت تلویحی خواهان از بین رفتن سندیکا وایجاد شورای اسلامی کار میشود واین بیانیه منتشر شد اما اتحادیه ازاد که همیشه کارش سرهم بندیست دست به اصلاح آن میزند و در ان عبارت «انتخابات شورای کارگری» را تصحیح می کند و به جای آن خواهان تشکیل تشکل مستقل کارگری میشود. راستش از زاویه امکان گرایی،من هرچه فکر کردم نتوانستم بفهمم که تشکل مستقل کارگری یعنی چه؟قطعا منظورش سندیکای کارگری نبوده است.پس لابد منظورشان تاسیس اتحادیه ازاد لک لک های هفت تپه بوده است؟یاشاید هم کمیته هماهنگی قورباغه های هفت تپه؟این لق لقه زبان از ان کسانیست که شهامت گفتن مواضع صریح خود را ندارند وپشت واژه ها مخفی میشوند.آقایان مرد باشید با شفافیت بگویید که میخواهید سندیکای هفت تپه را از بین ببرید . تا در جمع های خصوصیتان پز این کار را بدهید. حتما آقای محجوب و دوستان شما در ایلنا هم از شما حمایت لازم را خواهند کرد.کمااینکه برخی از شما با آنها حشرو نشر زیادی هم دارید. خلاصه کلام ما کارگران اجازه نخواهیم داد تا در بازی  دیگران قربانی شویم و پیاده نظام جریانات سرمایه داری به جهت رسیدن به اهدافشان باشیم.ما اجازه نخواهیم داد تا خون کارگر وجه المصالحه دیگران در بازی قدرت باشد. با شرایط پیش امده در کشور بجای این سوپر من بازی های بی فایده،باید پیگیر مطالبات بحق کارگری- طبقاتی مانند بیمه تامین اجتماعی و همچنین رفاه و بهداشت مناسب برای کارگران باشیم .دوران شعارهای پوچ گذشته است. شعارهای طبقاتی لازم هستند که دردهای زندگی طبقه را منعکس کنند و به شکل خواست سیاسی دربیاورند.شما برای خوراک کانال تلگرامیتان بسیار خوشحال خواهید شد اگر از کشته های هفت تپه پشته سازند وشما هم نوحه ی مرگ بخوانید.خب درین بین به کارگر چه می رسد؟ اما مسلما امدادهای غلیبی برای شما از راه می رسد؟

کارگر به هوش باش

رضارخشان

عضو سندیکای هفت تپه

26/10/1396