بمباران نیروهای سوریه توسط آمریکا

خطر بالا گرفتن جنگ گسترده تر

نوشتۀ بیل فَن اوکن

مرکز پژوهش های جهانی سازی، 10 فوریه 2018

دولت سوریه این حمله را «جنایت جنگی» و «پشتیبانی مستقیم از تروریسم» نامید و روی چگونگی آن پافشاری کرد و اعلام داشت که نیروهای سوریه هدف آمریکا قرار گرفتند در حالی که علیه عناصر دولت اسلامی بین دهکدۀ خشام و الطابیه در ساحل شرقی رود فرات می جنگیدند.

هنگامی که پنتاگون با افتخار کشتار 100 مبارز طرفدار دولت دمشق را اعلام کرد، دمشق در پاسخ اعلام داشت که حملات آمریکائی ها «به بهای جان ده ها نفر و زخمی شدن بسیاری دیگر انجامید و زیانهای چشم گیری در منطقه بر جا گذاشت.»

دیدبانی حقوق بشر سوریه به سهم خود اعلام کرد که تا 20 کشته از میان نیروهای طرفدار دولت دمشق را تأیید می کند.

شمار قربانیان هر اندازه باشد، شمار اعلام شده از جانب پنتاگون مظنون است زیرا بمباران و خطوط آتش توپخانه با حملۀ زمینی پی گیری نشده است. با این حمله تجاوز آمریکا علیه سوریه ابعاد گسترده تری بخود گرفته و از پرتاب 59 موشک کروز آمریکائی در آوریل گذشته فراتر رفته است. به یاد داریم که این موشکها به بهانۀ بی پایه و اساس حملۀ شیمیائی دمشق به منطقۀ ادلب صورت گرفت.

یگانه حملۀ مقایسه پذیر آمریکا که به حمام خون انجامید، حملۀ هوائی آمریکا در 17 سپتامبر 2016 علیه موضع گیری ارتش سوریه در نزدیکی فرودگاه دیرالزور بود که به کشته شدن 62 سرباز و زخمی شدن کمابیش 100 نفر دیگر انجامید. پنتاگون در مورد این حمله اعلام کرده بود که حاصل «اشتباه ناخواسته و ندامت بار بوده است».

این بار، ارتش آمریکا اعلام کرد که از «حق طبیعی دفاع از خود» برخوردار بوده، یعنی با حمله به نیروهای دولتی که یگانهای آمریکائی سرزمینش را بی آنکه رضایت آن دولت و یا مجوز سازمان ملل متحد را در اختیار داشته باشد اشغال کرده است.

داستان رسمی پنتاگون چنین است : یک ستون 500 نفره از مبارزان طرفدار دولت دمشق مجهز به تانک و توپخانه می خواستند کنترل خاک شرق فرات را بدست گیرند که در تصرف «نیروهای دموکراتیک سوریه» است (یعنی نیروی نیابتی آمریکا که اکثریت آن از شبه نظامیان کرد سوریه، یگانهای مدافع خلق تشکیل شده ). پنتاگون نیروهای دولت سوریه را متهم می داند که به شکل غافگیرانه علیه موضعگیری نیروهای دموکراتیک سوریه دست به حمله زده یعنی به منطقه ای حمله کرده است که مشاوران و نیروهای ویژۀ آمریکا در آنجا مستقر هستند و مبارزان کُرد را هدایت می کنند.

مقامات پنتاگون با پنهان داشتن هویتشان در رسانه ها اعلام کردند که فکر می کنند پیمان کاران نظامی روسی میان این نیروهای دولت سوریه حضور داشته اند و شماری از آنان نیز در این حمله کشته شده اند.

از سوی دیگر، وزیر دفاع روسیه اعلام کرد که پرسونل نظامی به این منطقه نفرستاده است. افزون بر این گفته است که بر پایۀ گزارشاتی که او در اختیار دارد، در حملۀ آمریکا فقط 25 نفر از سربازان سوری زخمی شده اند.

وزیر دفاع روسیه در ادامه سخنانش گفته است که حملۀ آمریکا «یک بار دیگر نشان می دهد که آمریکائی ها روی حضور نظامی غیر قانونی شان در سوریه پا فشاری می کنند، نه برای مبارزه علیه گروه داعش (دولت اسلامی) بلکه برای دست یازی به منابع اقتصادی سوریه».

منطقه ای که نبردها در آنجا به وقوع پیوست، مرکز منابع نفت و گاز سوریه است. دهکدۀ الطابیه مرکز کارخانۀ گاز کونوکو می باشد که پیش از این کونوکو فیلیپس آن را مدیریت می کرد، تا اینکه شرکت انرژی این مرکز را در سال 2005 به دولت سوریه واگذار نمود. پس از اینکه کنترل آن به دست داعش افتاد، جهاد طلبان برای تأمین بخش مهمی از نیازهای مالی شان نفت و گاز آنجا را صادر می کردند.

واشنگتن مصمم است از دولت سوریه برای کنترل این منابع جلوگیری کند، و برای چنین هدفی، بر آن بوده تا افزون بر مرز با ترکیه و عراق، منطقه ای به گسترۀ کمابیش %30 خاک کشور را زیر پوشش و کنترل آمریکا درآورد.

وزیر امور خارجۀ روسیه دربارۀ دعاوی آمریکا در رابطه با این رویداد و اختلاف نظر در مورد 100 کشته میان سربازان سوری، و یک زخمی در مجموع میان نیروهای دموکراتیک سوریه به مسائل مهمی اشاره داشته است.

« نخست باید بپرسیم چگونه یک گروه 500 نفره با تانک و توپخانه به مرکز فرماندهی حمله کرده و فقط موجب زخمی شدن یک نفر شده اند ؟» سپس ماریا زاخاروف سخنگوی وزارت امور خارجۀ روسیه می پرسد «چگونه آنانی که در مرکز فرماندهی بودند می توانستند در چنین شرایطی نیم ساعت یا بیشتر ضروری برای درخواست پشتیبانی هوائی دوام آورند ؟» او افزون بر این می پرسد :

« چگونه در این بازۀ زمانی کوتاه، چنین تصمیمی برای گشودن آتش حجیم روی نیروهای ارتش سوریه گرفته شده است ؟»، « برای روشن شدن این مسائل و نگارۀ کامل آنچه واقعاً روی داده، گزارشات مهمی توسط کارشناسان نظامی ما و به همین گونه وزارت امور خارجه در دست تکوین و گردآوری ست.»

با وجود اعتراضات مسکو، پنتاگون یادآور شده است که از خط تلفنی برای جلوگیری از برخورد با نظامیان روسی استفاده کرده و پیش از حمله به نیروهای دولتی سوریه به روسها گزارش کرده و در طول حمله و پس از آن روی خط با آنان در تماس بوده است. دانا وایت سخنگوی پنتاگون گفته است که « ما گفتگوی خیلی سازنده ای داشتیم»، «ما به آنان گفتیم، می دانستند چه می گذرد. با ما توافق کردند که به نیروهای ائتلاف (آمریکائی) حمله نکنند. در نتیجه، از این دیدگاه موفقیت آمیز بود.»

حمله علیه دیرالزور به بالاگرفتن دائمی جنگ چند جانبه در سوریه تعلق دارد، که بخش مهمی از آن به تصمیم واشنگتن به حفظ اشغال نظامی دائمی کشور توسط آمریکا و ادامۀ سیاست «پسا دولت اسلامی» مربوط می شود که روی اهداف نخستین آمریکائی ها تمرکز دارد : یعنی دگرگونی رژیم سوریه و واپس نشاندن نفوذ ایران و روسیه در منطقه. پیش از آغاز بر پا داشتن اردو علیه دولت اسلامی (ضد داعش) در سال 2014، واشنگتن با پشتیبانی از شبه نظامیان القاعده در پی سرنگونی رئیس جمهور سوریه بشار اسد بود، به همین علت نیز گروه دولت اسلامی [از درون القاعده] تشکیل شد. این روند به جنگ خونبار هفت ساله انجامید که تا کنون به بهای جان بیش از 350000 نفر سوری و بی خانمان شدن میلیونها نفر از شهروندان این کشور تمام شده است.

ارتش آمریکا از روزی که این کشور را تصرف کرده، از سه سال پیش، بیش از همه روی یگانهای مدافع خلق کُرد در جایگاه نیروی زمینی نیابتی اتکا داشته، ولی هم زمان به تجهیز نظامی و آموزش گروه های شبه نظامی اسلامگرا نیز ادامه داده است. در کوران محاصرۀ رقه به پشتیبانی واشنگتن و دیگر شهرهائی که در گذشته در تصرف دولت اسلامی بود، ارتش آمریکا و شبه نظامیان کُرد تخلیۀ شمار بسیاری از مبارزان دولت اسلامی و استقرار مجدد آنان را در دیرالزور برای رویاروئی با نیروهای دولت سوریه سازماندهی کردند که به سوی مناطق نفت خیز و گاز یعنی به سوی نقاط استراتژیک حیاتی در منطقه پیش روی می کردند.

در غرب، تهاجم ترکیه به منطقۀ درون بومی عفرین زیر کنترل کُردها، در پاسخ به طرح های آمریکائی مبنی بر ایجاد «نیروی امنیت مرزی» 30000 نفره که بخش مهمی از آنان را یگانهای مدافع خلق کُرد تشکیل می دهند، و ایجاد آنچه آنکارا عملاً به مانند تشکیل دولت کُرد روی مرز خود ارزیابی می کند، خطر گسترش برخورد مستقیم میان آمریکا و ترکیه، هم پیمان پر اهمیت ناتو را افزایش می دهد.

چهارشنبه، فرماندۀ نیروهای آمریکائی در سوریه و در عراق، سپهبد پل فانک Paul Funk از منبیج شهر سوری واقع در غرب فرات دیدن کرد که در تصرف یگانهای مدافع خلق کُرد است که نیروهای ویژۀ آمریکائی آنان را فرماندهی می کنند. دیدار سپهد دقیقاً یک روز پس از درخواست اکید رجب طیب اردوغان برای خروج نیروهای آمریکائی از منبیج صورت گرفت، افزون بر این او روی این امر تأکید داشت که ارتش ترکیه حملاتش را تا درون شهر ادامه خواهد داد.

وقتی از سپهبد فانک پرسیدند آیا شما نگران تهدید ترکیه نیستید، پاسخ گفته بود : « وظیفۀ من در این پست ابراز نگرانی نیست، کار من جنگیدن است.»

در این مدت، دولت آمریکا و فرانسه بیانیه هائی برای محکوم کردن دمشق در بمباران منطقۀ ادلب و غوطۀ شرقی منتشر کردند، به همین گونه مدعی شدند که سوریه گاز شیمیائی کلر علیه مردم غیر نظامی استفاده کرده است. وزارت خارجۀ آمریکا بیانیه ای منتشر کرد و اعلام داشت که سوء قصد «حالا باید متوقف شود».

رسانه های غربی ریاکار در سال گذشته وقتی که آمریکا ده ها هزار غیر نظامی را به قتل می رساند و در محاصرۀ موصل در عراق و رقه در سوریه شهرها را درو می کرد سکوت اختیار کردند، ولی ناگهان بیدار شدند تا غیر نظامیانی را که در بمباران هوائی توسط سوریه و روسیه کشته شده اند افشا کنند. یک بار دیگر، رسانه های غربی تبلیغاتی را برای آماده سازی بالاگرفتن برخورد نظامی منتشر می کنند که می تواند به رویاروئی نظامی مستقیم میان دو قدرت بزرگ هسته ای در جهان، آمریکا و روسیه بیانجامد.

ترجمۀ حمید محوی

گاهنامۀ هنر و مبارزه/14 فوریه 2018

لینک متن اصلی :

https ://www.mondialisation.ca/le-massacre-americain-des-t…;

یادداشت مترجم :

پیش از این در مقاله های دیگر این نویسنده،  نام او بیل فَن اوکن را به شکل بیل وون اوکن می نوشتم. نام صحیح او به فارسی  بیل فَن اوکن است.