یعنی میشه گفت  در این جنگ بر خلاف جنگ های گذشته ما  بخشی از سرزمین مون رو از دست ندادیم. که این یکی از افتخارات مردم ماست. در سی امین سالگرد  آزادی  خرمشهر فکر می کردم که  همه ی رسانه های فارسی زبان بخشی را ویژه  و مخصوص این روز مهم و تاریخی ایران  اختصاص می دهند تا  هم کسانی که  این روزهای شوم  اشغال خرمشهر را تجربه کردند خاطرات خود را بنویسند و هم مطالب تحلیلی از کارشناسان  در مورد جنگ ایران و عراق و  اشغال خرمشهر و عواقب آن بنویسند تا نسلی که جنگ را تجربه  نکرده  امروز بخواند و بداند که جنگ  نه تنها نعمت نیست بکله یکی از فجیع ترین وقایع  غیر طبیعی ست که می تونه برای بشریت اتفاق بیفته .  و اینکه کلا در جهت روشنگری  مردم  تلاش کنند و مروری بر تاریخ این شهر و شادمانی ما که این شهر را آزاد کردیم  بشه. مرتب به  رسانه های فارسی زبان سر می زدم تا مطالب و  یا خاطرات کسانی که این روزهای شوم  را تجربه کردند بخونم. ولی متاسفانه  به جز یک مطلب از آقای بابک داد در گویا  نیوز که خود فرزند خرمشهر و جنگ بود ، هیچ مطلبی ندیدم. ( مطلب آقای داد آنقدر زیبا بود که پاسخی بر همه ی نانوشته ها بود) راستش خیلی تعجب کردم که چطور این واقعه  مهم تاریخی ما از نظر رسانه های معتبر خارج از کشور بی اهمیت  جلوه داده شده و بهش پرداخته نشده؟  واقعا  آزادی خرمشهر بی اهمیت بوده؟  خیلی دلم میخواد که دلیل این مسئله را بدونم.  چطور ممکنه  به این مسئله ی مهم که  بخشی از خاک میهن  عزیز ما که با خون هزاران جوان میهن مون  دوباره بدست  آمده ؛ پرداخته نشه؟  مگر این یکی از وقایع مهم تاریخی ما در این چند دهه ی اخیر نبوده؟ چرا رسانه ها  به این موضوع نپرداختند؟  آیا دلیلش اینست که اگر به این موضوع می پرداختند می بایستی می نوشتند که امروز خرمشهر بعد از سی سال هنوز یک مخروبه است؟ و یا هنوز حتی مردمش آب آشامیدنی و برق ندارند؟ و یا اینکه  بچه های خرمشهر بر آثار مخروب جنگ بازی می کنند و هر روز دیوارهای تیر و توپ خورده را می بینند؟  یا اینکه می نوشتند اینست نعمت جنگ برای مردم  غیور خرمشهر؟