رفتن به محتوای اصلی

سیاست دوگانه دولت در قبال بی آبی در سیستان و بلوچستان
23.05.2018 - 15:26

Missing media item.مقدمه

معضل بی آبی و خشکسالی و مهاجرت روستائیان به حاشیه شهرها بسیاری از استانهای ایران را مورد تهدید جدی قرار داده است،و استان سیستان و بلوچستان از این قائده استثنا نیست. اما آنچه که محرومترین استان کشور را استثناء می کند، بر خلاف بقیه استانهای محروم و بی آب، عملکرد عامدانه، تبعیض گرایانه و هدفمند دولت در تسریع و تشدیدبحران شدید انسانی، حیاتی و "بهداشتی" و حتی امنیتیدر سیستان و بلوچستان می باشدکه علاوه بر بـُخل آسمان، سیاست های آهنگانه و تعمدی دولت در تشدید بحران آب و تسریع روند نابودی و اضمحلال کشاورزی و دامداری (و حتی صیادی) و تسهیل در تعجیل مهاجرت روستائیان کشاورز و دامدار به حاشیه شهرها و همچنین به خارج از استان بشدت نگران کننده است. بر خلاف سیاست تشویقی آب شیرین کن سازی دولت در بقیه استانهای ساحلی، علاوه بر امتناع در صدور مجوز برای آب شیرین کن در سواحل استان، سدسازی بی رویه و رها نکردن آب پشت سدها برای تامین آب شرب و آب کشاورزی در پائین دست ها و تبخیر آب در پشت سدها مزید علت شده است. مضافا، گران شدن روزمره قیمت آب شرب، خصوصی سازیفروش آب شیرین توسط تانکرها در یکی از فقیرترین استانهای کشور، و اتش سوزی هادر باغات و مزارع و نخلستان های بلوچستان، سیاست فهم ناپذیر و دوگانه دولت در قبال بی آبی و مدیریت خشکسالی در سیستان و بلوچستان را در زیر زره بین نقد و انتقاد قرار داده است.

 

پیشگفتار و مستندات

این مقاله تحقیقی و  مستند (با لینک به مراجع، منابع و رسانه های داخل کشور)به دکترین پروژه های راهبردی جمهوری اسلامی در اعمال سیاست دریغ داشتن آب از مردم استان سیستان و بلوچستان و احتمال استفاده از آن برای پیشبردطرح توسعه سواحل مکران که ابعاد امنیتی، نظامی و بخصوص تغییر "توازن نفوس" یا "آمایش جمعیتی" در رابطه با مولفه های هوشمند تسهیل دو پروسه متضاد اما هدفمند  "مهاجرفرستی" و "مهاجرپذیری" مورد نگرانی برخی از ساکنان بومی سواحل مکران شده است،می پردازد. شواهد و مستندات موجود در اذهان برخی از بلوچها این شبهه را ایجاد می کند که ممکن است برای رفع خطر بالقوه امنیتیو تعقیب سیاست نانگاشته اما استراتژیک "تغییر جمعیتی"، از یک سو سیاست سدسازی بی رویه و مهم تر از آن رها نکردن آب سدها و تبخیر آن در زیر آفتاب شدید استان، و از سوی دیگرعدم صدور مجوز دستگاه آب شیرین کن در سواحل استان، ممکن است بخش هایی از  اجزای لایتجزی یک برنامه کلان باشند که اغلب مردم نسبت به آن اشراف اطلاعاتی لازمه را  ندارند.

 

سدسازی و تشدید روند مهاجرت

Missing media item.

سیاست سدسازی و رها نکردن آب پشت سدهایی نظیر سد زیردان و سد پیشینباعث نابودی کشاورزی و دامداری و جیره بندی آب در برخی از شهرهای جنوب استان شده است. جیره آب مردم دشتیاری روزانه ۱۵ لیتر است. در حالی که آب پشت سدهای زیردان و پیشین در این منطقه روزانه تبخیر می شود. حتی در مرکز استان نیز تنها۵۰ درصد مردم‌ زاهدان آب شرب بهداشتی با کیفیت دارند. مدیر جهاد کشاورزی شهرستان چابهار خسارت به بخش کشاورزی چابهار را بیش از ۲۶۳ میلیارد تومان برآورد کرده است. بر طبق داده های وزارت جهاد کشاورزی کل تولیدات بخش کشاورزی استان قریب به ۵ میلیون تن محصول بوده است. اما اکنون، بعنوان مثال،  بیش از ۶۰ درصد کل جمعیت چابهار  حاشیه نشینان روستائی و  فقیری هستند که سدسازی و رها نکردن آب سدها همههستی آنها را به باد فناء داده است. رشد فزاینده حاشیه نشینی،  تکدیگری و بروز ناهنجارهای نابسامان اجتماعی در شهرهای مختلف استان بخصوص در چابهار، ایرانشهر و زاهدان مایه بیم فراوانی شده است. قصه تلخ مهاجرت روستائیان بدلیل خشکسالی ۱۰۰ درصد (بنا به گفته مدیرعامل آب منطقه ای سیستان و بلوچستان) فقط به حاشیه شهرهای استان ختم نمی شود، بلکه جمعیتی کثیری از روستائیان بلوچ و سیستانی به استانهای دیگر کشور از جمله یزد، خراسان، گلستان، تهران و شمال کشور  همانند "کولی های آواره و جنگ زده" مهاجرت کرده اند. خبرگزاری فارس در گزارشی مستند می نویسد: "نفس‌های سیستان به شماره درآمده و مردمان آن اکثرا درحال کوچ و مهاجرت هستند، دیگر چه باید به روز این منطقه بیاید که آقایان مسؤول کمر همت ببندند و گفتار درمانی را کنار بگذارند؟". دکتر احمدعلی کیخا نماینده سیستان معتقد است مهاجرت گسترده مردم از استان امنیت کشور را به خطر میاندازد.  هفته پیش معاون استاندار سیستان و بلوچستان اعلام کرد فقط برای "۵ ماه" آب ذخیره داریم. طنز تلخ این است که رها نکردن آب هیرمند توسط همسایه نامهربان (افغانستان) باعث نابودی سیستان شد. اما رها نکردن آب رودخانه کاجو در سد زیردان و رودخانه سرباز در سد پیشین توسط "خودی های مهربان" باعث نابودی زندگی ساکنان صدها روستا در جنوب استان شده است.

Missing media item.

 خبرگزاری کار ایران (ایلنا) در گزارشی می نویسد "بیش از دو دهه است که بلوچ‌ها و سیستانی‌ها مهاجرت می‌کنند، با خشک شدن هامون کشاورزی در دشت‌های فراخ سیستان تعطیل شد و زابلی‌ها و بلوچ‌ها راهی جاده‌ها شدند. گرگان یکی از مقصد‌ها بود. چند هزار سیستانی در جلگه‌های گلستان ساکن شدند. حاشیه ‌های خراسان جنوبی، محلات گوشه و کنار شهر مشهد و بالاخره گروهی هم به پایتخت آمدند. اطراف جاده ساوه، شهریار و قلعه حسن‌خان، سالهاست بلوچ‌ها را در خود جای داده است". براساس گزارش نتايج سرشماري عمومي نفوس و مسكن معاونت برنامه ريزي و نظارت راهبردي رياست جمهوري (مـركـزآمـارايـران)  سیستان و بلوچستان بعد از لرستان در رده دوم استانهای مهاجر فرست، به نسبت جمعیت آن استان است. پروسه مهاجرت از سیستان و بلوچستان  در طی سالهای اخیر رشدی تصاعدی داشته است. کمااینکه حدود ۱۵ ماه پیش به گزارش ایسنا اعلام شد "سیستان و بلوچستان بیشترین آمار مهاجرت فرستی را دارد".  این در حالی است که بر طبق گفته احمدعلی کیخا، نماینده مردم سیستان در مجلس شورای اسلامی، نیمی از جمعیت باقی مانده در شهرها تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی هستند. گسیل دو و نیم میلیون نفر از بقیه نقاط ایران به سواحل دریای عمان بخش مهمی از طرح توسعه سواحل مکران است. پرسش بدیهی این است : چگونه استانی که به دلایل فقر و خشکسالی و بی آبی و در بالاترین رده استانهای مهاجرفرست قرار دارد، می تواند ظرفیت "مهاجرپذیری" در این مقیاس وسیع را داشته باشد؟

 

سیاست دوگانه راهبردی

Missing media item.

سیاست دوگانه راهبردی استفاده از آب در کوچاندن مردمان یک سرزمین در تاریخ بشر شناخته شده و مکتوب است.صدام حسین نیز در دهه های ۸۰ و ۹۰ میلادی عامدانه و با هدف پاکسازی و کوچ دادن صدها هزار عرب هور که عمدتا شیعه و مخالف او بودند سیاست احداث سد و بند سازی را جهت منحرف نمودن سیلاب های دجله و فرات در جنوب عراقبا موفقیت اعمال نمود.  اگرچه مقوله سدسازی بی رویه در کشور یک معضل ملی است و این زخم خودکرده ای است که همه از آن نالان هستند. اما در مورد سیستان و بلوچستان سیاست سدسازی بر روی رودخانه های فصلی و سیلابی نه تنها  تاثیرات مخرب و جبران ناپذیری بر زیست بوم ها و طبیعت و اکوسیستم منطقه داشته بلکه به دلیل ابعاد غیر مشخص آن، ظاهرا هدف مشخصی را در تسریع مهاجرت روستائیان دنبال می کند. رییس شورای شهرستان چابهار در گفتگو با روزنامه سیستان و بلوچستان نحوه مدیریت و سهمیه بندی آب چابهار را شرم آور می خواند و می گوید تا کنون تمامی آب بارانها پشت سدها ذخیره شده  و اینکه مسئولان حاضرند این آب تبخیر شود و هدر رود اما در اختیار مردم قرار نگیرد.یارمحمدی نماینده زاهدان در مجلس می گوید: "حق مردم محروم سیستان و بلوچستان این نیست که از آب نیز محروم شوند. اگر از این آب هم محروم شوند واقعاً ظلم به آن‌ها شده است. دولت باید به این موضوع توجه و مشکلات مردم را حل کند." وانگهی معضل احتمالی دیگری که می تواند در آینده ای نه چندان دور به مشکل جدی تبدیل شود، انتقال آب از منطقه زابل به زاهدان است که با مخالفت جدی مردم سیستان، و حتی با مخالفت مدیرکل محیط زیست سیستان و بلوچستان روبرو شده است.

  

خودداری از صدور مجوز برای آب شیرین کن در استان

Missing media item.

رئیس سازمان مدیریت بحران کشور در جمع مدیران شورای هماهنگی بحران سیستان و بلوچستان تاکید کرده است که شیرین سازی آب دریا و استحصال آب از دریا به ‌عنوان مطمئن‌ترین، بهترین و کم‌هزینه‌ترین راه برای رفع مشکلات بی‌آبی استان است. عبدالغفور ایران‌نژاد نماینده چابهار در مجلس در مصاحبه با خبرگزاری مهر می گوید: "بالغ ‌بر ۱۰ شرکت و سرمایه‌گذار داخلی و خارجی تمایل خود را برای احداث آب‌ شیرین‌کن اعلام کرده‌اند اما عده‌ای به دلایل نامشخص اجازه فعالیت و تأمین آب شهر و روستاهای چابهار و جنوب استان را نمی‌دهند. این سیاست تعمدی امتناع در تامین آب برای تشنگان حتی داد خبرگزاری تسنیم وابسته به سپاه را هم درآورده است که می نویسد: "بحران آب و کارشکنی‌های گسترده در احداث کارخانه‎های شیرین‌سازی آب در چابهاری که می‌خواهد به مرکز ترانزیت کشورهای آسیای میانه تبدی لشود، مردم را به ستوه آورده و وعده‌های متعدد مسئولان نیز تاکنون‌ نتیجه‌بخش نبوده ‌است". بر اساس گزارشخبرگزاری تسنیم یک سرمایه‌گذار بومی چابهار بارها به ادارات مراجعه کرده و خواهان سرمایه‌گذاری و احداث آب‌ شیرین‌کن ۲۰ هزارمترمکعبی با اعتبار شخصی خود و در کمتر از ۶ ماه شده اما مسئولان جواب رد داده اند. بر طبق گزارش خبرگزاری مهر اسماعیل نجار 

Missing media item.

بر طبق گزارش خبرگزاری تسنیم" تنها منبع آب، کارخانه قدیمی و فرسوده آب‌شیرین‌کن کنارک با ظرفیت ۲۸ هزار مترمکعب است که تنها ۱۲ هزار و ۵۰۰ مترمکعب  آب جیره بندی شده فقط در دو روز هفته به جمعیت ۱۲۰ هزار نفری چابهار اختصاص داده شده (یعنی یکدهم متر مکعب برای هر نفر). این در حالی است که ۳۰۰۰ متر مکعب آب بین جمعیت ۴۰۰۰ نفری منطقه آزاد چابهار که منطقه حفاظت شده ویلاها و خانه های مجلل مسئولین و غیر بومی ها است، اختصاص داده شده است که بر خلاف مردم عادی در هر هفت روز هفته به آب شیرین لوله کشی دسترسی دارند. یعنی بیش از هفت برابر مردم عادی به آب دسترسی دارند.خبرگزاری تسنیم می افزاید "یک سرمایه‌گذار ‌آب‌شیرین‌کن نیز که پیشتر برای آب رسانی به جمعیت  ۹ هزار نفری روستاهای "پسابندر، گواتروپشت" در شرق چابهار اعلام آمادگی کرده بود و حتی در مناقصه‌ای که مسئولان برگزار کرده ‌بودند پیروز شد، اما در لحظه‌های آخر قرارداد او در کمال ناباوری لغو شد". حتی در رسانه های جمهوری اسلامی گزارشهای متعددی در مورد "سردرگمی سرمایه گذاران برای احداث آب شیرین کن در سواحل مکران" و آنهم  بظاهر در چنبره بروکراسي اداري " وجود دارد.

  

مقایسه سیاست "آبی" دولت در بلوچستان و بقیه استانهای ساحلی

Missing media item.اگر جنوب سیستان و بلوچستان را با جنوب استان همسایه یعنی هرمزگان مقایسه کنیم، به ژرفنای تفاوت فاحش پی می بریم. بر طبق گزارش شبکه اطلاع رسانی هرمز در حال حاضر ۱۸ سایت آب‌شیرین‌کن در شهرستان‌های بندرلنگه، بندر خمیر، بندرعباس، قشم، بستکوجاسک فعال هستند و قرار است ۹ دستگاه آب شیرین کن دیگر نیز به آنها اضافه شود. بر طبق گزارش خبرگزاری تسنیم در استان بوشهر نیز وزارت نیرو برای طرح‌های آب شیرین‌کن به ظرفیت ۹۰ هزار مترمکعب در شهرها و روستاهای نوار ساحلی استان بوشهر مجوز صادرکرده که  دو پروژه کنگان و بوشهر و اردمدار تولید قرار گرفته است؛ و  این ظرفیت به ۹۷ هزار و ۵۰۰ مترمکعب افزایش می یابد. این در شرایطی است که وضع آب در استان های هرمزگان و بوشهر بحرانی نیست. اما در سیستان و بلوچستان بشدت بحرانی است. اغلب ماحیتاج آب آشامیدنی استان بوشهر از استانهای همجوار، یعنی استان فارس و کهگیلویه و بویراحمد تأمین میشود. استان حاصلخیز خوزستان نیز که از نعمت آب و رودخانه هایی نظیر کارون،کرخه،دز، جراحی،مارونوغیره برخوردار است، صاحب دستگاه های متعدد آب شیرین در شهرهای مختلف از جمله خرمشهر، هندیجان، ماه شهر، بندر امام،آبادان می باشد. حتی ستاد بازسازی عتبات عالیات استان خوزستان با همکاری وزارت نیرو در راستای تامین آب شرب زائرین اربعین حسینی در پایانه های چذابه و شلمچه دو دستگاه صنعتی آب شیرین کن می سازد. در نتیجه از میان چهار استانی جنوبی کشور در حاشیه خلیج فارس و دریای عمان نه تنها وضعیت آب استان سیستان و بلوچستان نسبت به بقیه بحرانی تر است، بلکه تنها استانی می باشد که اجازه تاسیس آب شیرین کن ندارد.

 

آینده ترسناک

Missing media item.

اخیرا شبکه اطلاع رسانی راه دانا در گزارشی جامع تحت عنوان " آینده ترسناک سیستان و بلوچستان در بحران کمبود آب، خشکسالی و دیگر هیچ!" تصویری ترسناکی از آینده دهشتناک "خشکسالی و مهاجرت"در فقیرترین و کمبارشتریناستانکشور ترسیم کرده است. در طی چند سال اخیر گزارش های هشداردهنده در مورد اوضاع بحرانی آب در استان و نابودی کشاورزی و دامداری و مهاجرت روستائیان منتشر شده است، از جمله گزارش مستند روزنامه سیستان و بلوچستان تحت عنوان "لب تشنه، لب دریا" که از بی آبی و تشنگی ۴۶۸ روستا در مجاورت اقیانوس هند خبر می دهد.بنا به گزارش پایگاه خبری آفتاب حتی روستاهایی که صد در صد به حسن روحانی رای دادند امروز از دولت گله مند هستند و می گویند "از زمانی که سد‌سازی روی رودخانه کاجو (سد زیردان) آغاز شد شرایط منطقه تغییر کرد، سد‌سازی و تغییرات اقلیمی دست به دست هم دادند تا دشت سرسبزی که در آن انواع حیوانات و پرندگان زندگی می‌کردند، به زمین‌های خشک و بایر تبدیل شود. اینجا آب پشت سدها بلاتکلیف مانده است،" در حال حاضر مردم فقیر استان که اکثر آنها یارانه دریافت می کنند ناچارند بین ۸۰ هزار تا ۱۶۰تومان پول برای یک تانکر آب بدهند، و تامین آب بزرگترین درخواست آنها از دولت روحانی می باشد. این وضع به احتمال بسیار زیاد بدتر خواهد شد. چون شرکت آب و فاضلاب روستایی استان تصمیم گرفته است آبرسانی سیار به روستاهای تنش آبی را در شهرستانهای زاهدان، چابهار، کنارک، قصرقند، مهرستان، ایرانشهر و سراوان به بخش خصوصی واگذار کند.

علاوه بر بی آبی و خشکسالی که باعث شیوع اپیدمی بیماری‌های عفونی در ۳ هزار روستای "بی آب" استان شده است، فقدان زیرساختهای لازمه و سوءاستفاده از امکانات محدود و فرسوده نظیر جاده ها توسط کامیونهای سنگین افغانی که از چابهار تا افغانستان در تردد هستند باعث مرگ ۷۶۳ نفر، و زخمی شدن ۷۲۷۰ نفر در سال میشود. این آمار یکی از بیشترین آمار مرگ و میر نسبت به جمعیت استان، نه تنها در کشور بلکه در جهان است. این در شرایطی است که از یکسو تجار و بازرگانان افغانی از امتیازات ویژه و فراقانونی فراوانی در چابهار برخوردار هستند، و از سوی دیگر بر طبق گزارش خبرگزاری تسنیم افغانستان امسال حتی "یکقطره" آب از هیرمند رهاسازی نکرده است.

 

آغاز نابودی صنعت شیلات و صیادی در جنوب بلوچستان

علیرغم قلع و قمع آب زیان سواحل سیستان و بلوچستان توسط چینی‌ها که با مجوزهای دولت ایران صورت می گیرد، اگر مقایسه ای کوتا بین عملکرد مانع آفرین دولت که دخالت بی رویه و انحصار مطلق در همه صنایع در استان را دارد، با صنعت شیلات که بیش از ۹۹ درصد آن در اختیار بلوچها است بعمل آوریم، به عمق تفاوت معنادار  بین نقش منفی و بازدارنده دولت و نقش مثبت و فعال کارآفرینان بلوچ در بخش شیلات پی می بریم.  بر طبق گزارش ایسنا سواحل بلوچستان با تامین بیش از۶۰

Missing media item.

درصد ماهیان صنعتی کشور و ۴۰ درصد از کل صید ایران، قطب صید و صیادی ایران است . فقط دو بندر چابهار و کنارک بنابه آمار کمیسیون تن ماهیان اقیانوس هند رتبه دوم صید در اقیانوس هند پس از کشور اندونزی (با ۲۶۱ میلیون جمعیت) رادارند. همچنین این دو بندر با بیش از ۹۰۰ فروند شناور صید فراساحل (از مجموعه ۲۳۳۰ قایق صیادی) رتبه دوم تعداد ناوگان صیادی اقیانوس هند پس از کشور سریلانکا را نیز از آن‌ خود کرده اند. در نتیجه عملکرد و مداخله دولت در چرخه طبیعی اقتصاد بومی ـ محور استان بسیار ویرانگر و زیانبار بوده است. بنا به گزارش ایلنا دولت در بسیاری از جهات به جای اینکه گرهگشا باشد، مزاحم تولیدکنندگان است. Missing media item.بر اساس گزارش خبرگزاری مهرمردم منطقه در استان و هرمزگان شدیدا نگران هستند که دولت با صدور مجوز های بی رویه به "ترال ها" وکشتی های ماهیگیریچینی در سواحل استان سیستان و بلوچستان، درصدد نابودی و غروب تنها صنعت باقی مانده و موفق بومی استان می باشد که بیش از ۹۹ درصد آن در اختیار بلوچها است و معیشت  حدود ۳۰۰ هزار نفر به آن ارتباط دارد. این در حالی است که بر اساس گزارش خبرگزاری مهرصیادان بومی حق صید از سواحل استان را ندارند؛ اما کشتی‌های چینی هیچ‌گونه محدودیتی در صید ندارند.

 

نتیجه گیری

Missing media item.

سوال اساسی اینجاست که چرا از ۱۵۰ دستگاه آب شیرین کن در کشور، سهم استان سیستان و بلوچستان فقط یک دستگاه آب شیرین کن فرسوده و قدیمی می باشد و علیرغم اینکه قرار است تعداد آب شیرین کن های کشور در عرض ده سال آینده بیش از دو برابر شوند، و قرار است با همکاری چین طرح تولید آب از طریق آب شیرین کن و انتقال آن به ۱۶ استان غیر ساحلی اجرایی شود، اجازه تاسیس آب شیرین کن در سواحل سیستان و بلوچستان صادر نمی شود؟ اما در استانهای دیگر تشویق می شود؟  علاوه بر امتناع از صدور مجوز آب شیرین کن، چرا  آب پشت سدها که به سرعت در حال تبخیر است برای ادامه حیات صدها روستا رها نمی شود؟ چرا و چگونه استانی که علاوه بر فقر و بیکاری گسترده، بدلایل خشکسالی و بی آبی مهاجرفرست شده است، آنگونه که در طرح توسعه سواحل مکران آمده است، می تواند در مقیاس گسترده ای مهاجرپذیر باشد.؟ چرا در بحرانی ترین و فقیر ترین استان کشور، دولت اصرار به واگذاری خدمات تامین آب ء شرب گرانبها و کمیاب از وزارت نیرو  و شرکت آب و فاضلاب روستایی استان به بخش خصوصی سودجو ء عمدتا غیربومی دارد. چرا ماهیگیران سواحل مکران حق ماهیگیری در آبهای سواحل ایران را ندارند، اما کشتی های بزرگ چینی (ترال) این حق را دارند؟ و بسیاری از سوالات دیگر در مورد شیوه عملکرد دولت و پیامد و برآیند سیاستخسران آور آن در مدیریت آب که تا به امروز بی جواب مانده اند.

 

پاورقی:

نگارنده، هفته پیش، این مطلب کاملا مستند با قریب به صد مرجع و رفرنس به رسانه های داخلی کشور را برای بخش "ناظران می گویند" سایت بی بی سی فارسی فرستادم.  یک هفته منتظر ماندم تا جوابی مبنی بر اینکه آیا امکان نشر آن است یا نه، دریافت کنم. امروز با کمال تعجب در سایت بی بی سی فارسی مشاهده کردم که بجای مطلب بلوچستان، مطلب مشابه ای را در مورد خراسان جنوبی منتشر کرده اند؛ تا به مستمعین بی بی سی بگویند، این مشکل در همه جا است و مختص تبعیض در بلوچستان نیست. همانگونه که در مقاله با مستندات نشان داده شده، دولت در استانهای دیگر حداکثر تلاش ممکن را کرده تا به مردم آن استانها کمک کند. اما در مورد بلوچستان، سیاست دولت کاملا برعکس است. اگر خراسان جنوبی دریا می داشت، حتما به آن مجوز احداث آب شیرین کن می دادند. کمااینکه به همه استانهای ساحلی مجوزهای فراوان داده اند. در خراسان جنوبی و دیگر استانهای محروم، آب رسانی به بخش خصوصی واگذار نشده.  در خراسان جنوبی و بقیه استانها، آب عامدانه پشت سد نگه داری نشده است تا تبخیر شود. خراسان جنوبی و بقیه استانهای ساحلی به دلیل اینکه عمدتا فارس و شیعه هستند، از ظلم مضاعف، تحقیر و سرکوب و تبعیضات نهادینه شده و بیشرمانه رنج نمی برند. خراسان جنوبی و بقیه استانهای فارس و یا شیعه سواحل ایران  قربانی نارواگزینی خودخواهانه و سلیقه های خودپسندانه و تبعیض آمیز  اکثر اصحاب رسانه داخلی و خارجی نیستند،

دکتر عبدالستار دوشوکی

مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن

چهارشنبه ۲ خرداد اردیبهشت ۱۳۹۷

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

دكتر عبدالستار دوشوكي

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.