رفتن به محتوای اصلی

ایران و بحران های در پیش
25.05.2018 - 13:34

ایران و بحران های در پیش
قدیمها میگفتند که هر کسی باید سرنوشت خود را آنطور که خداوند بر پیشانی وی نوشته است بپذیرد و تسلیم اراده الهی گردد. روایت نوینی از نسخه سیاسی نئولیبرالیسم به ما میگوید که سرنوشت ایران را قدرت های امپریالیستی از قبل برنامه ریزی کرده و رقم زده اند. ما باید سرنوشتمان را آنطور که این حضرات بر پیشانی ما نوشته اند بپذیریم بر آن تسلیم گردیم. فاز بعدی این روایت سیاسی بر این استدلال ماکیاولیستی اتکا کرده و توصیه میکند که، حالا که ما توان مقابله با قدرت امنیتی نظامی اقتصادی آمریکا را نداریم، بهتر است به پروژه دونالد ترامپ ها بپیوندیم. دقیقا مشابه این مثل انگلیسی که میگوید "اگر نمیتوانی بر آنها غالب شوی، بهتر است به آنها بپیوندی" عمل بکنیم . این روایت سیاسی نئولیبرالیسم با قدرت تمام مثل سایه ابر سیاهی بر آسمان ایران در نورد است. با این مقدمه به اصل مطلب می پردازم.
ایران، سرزمین بحران های در پیش
هر چقدر هم حکومت جمهوری اسلامی ایران تلاش کند تا با بزک ها و رفتارهای به اصطلاح مدنی، هم بر گذشته خود پرده ساتر بکشد، هم واقعیت های بحران های اجتماعی سیاسی اقتصادی کشور را در شرایط اختلاس های میلیاردی سرپوشی بگذارد، واقعیت این است که دیگر نه تنها اکثریت مردم ایران از این حکومت روی برگردانده و اعتماد خود را نسبت به آن بریده اند، بلکه ترس مردم نیز از مقابله با آنها فرو ریخته است. روندی که با دیماه گذشته آغاز شد، با مقاومت های زندانیان سیاسی و اعتصابات غذا در زندانها، اعتصابات و تظاهرات کارگری واعتراضات رو به گسترش اقشار دموکراتیک دیگر، جنبش دختران خیابان انقلاب و بالاخره با به خیابان ریختن و مقابله های چند روزه مردم کازرون ادامه یافت.
منتظر تکرار جنبش های دیماه های دیگر باشیم
بعد از این نه تنها باید خود را برای خیزش های همگانی مشابه آنچه دیماه اتفاق افتاد، و اعتراضاتی مشابه آنچه در کازرون افتاد آماده بکنیم، بلکه باید درس های یادگرفته از قیام دیماه و شورش چند روزه کازرون را یادآوری کرده و خود را برای جنبش های دموکراتیک و عدالت جویانه مشابه آن حاضر نمائیم. یکی از ویژگیهای پایه ای این جنبش ها این میباشد که همه آنها بر پایه های خواسته های آزادیخواهانه، دموکراتیک، ضد تبعیض و عدالت جویانه مردمی عمل میکردند. خواسته های مردمی از قبیل نبود ثبات شغلی و عدم پرداخت حقوق کارگران، پایمال شدن حقوق زحمتکشان، روشنفکران، اقشار متوسط جامعه، گروه های اتنیکی مختلف، زنان و دیگر اقشار دموکراتیک اجتماعی. این در شرایطی اتفاق می افتد که مردم بخوبی از اختلاس های میلیاردی حکومتیان و هزینه کردنهای سرسام آور آنها در دیگر کشورهای منطقه آگاه می باشند. این در شرایطی میباشد که تمام اقدامات سرکوب گرانه حکومتی قادر نبوده انبوه حرکات اعتراضی مشابه دختران خیابان انقلاب را بر جای خود بنشاند.
استراتژی آمریکا و اسرائیل برای کیش مات کردن ایران
نئوکان ها معامله نمیکنند، تعامل نمیکنند، مذاکره و سیاست ورزی نمیکنند. آنها پروژه و پلان طراحی کرده و سپس پیاده میکنند. آنچه که آنها برای ایران در نظر دارند، در صحبت های اخیر جان بالتون، دونالد ترامپ و بخصوص بعدها مایک پامپیو با جزئیات بیشتری مطرح گردیده است. وقتی نئوکان ها بر سر کارند، قوانین بین الملل و نقش سازمان ملل متحد و دیگر اتحادیه های بین المللی از پنجره به بیرون پرتاب میشود. آنها بصورتی تک بعدی و به تنهائی بر تمام دنیا دیکته میکنند که از همگان چه انتظاراتی دارند.همه دنیا باید یا حامی و پشتیبان سیاست ها و برنامه های آمریکا باشند، در غیر این صورت به نوعی دشمن آمریکا تلقی میگردند. نمونه پروژه ها و پلان های آنها را در عراق، افغانستان و سوریه و جاهای دیگر شاهد بوده ایم. سناریوی سوریه نشان داد که آمریکا و انگلیس با تمام عظمت قدرت نظامی و اقتصادی مشترک خویش همچنان که در ویتنام به گل نشستند، در سوریه هم میتوانند به گل بنشینند.
مایک پامپیو وزیر خارجه کنونی و رئیس سابق سازمان مرکزی اطلاعاتی آمریکا جزئیات پروژه ایران را تا حدود زیادی روشن کرد. آنها از یک طرف خواهان تعویض حکومت در ایران می باشند، از طرف دیگر خواهان داشتن نقش فعال در بازسازی و مدرنیزه کردن اقتصاد ایران بعد از جمهوری اسلامی ایران می باشند. ترجمه فارسی این گفتار مایک پامپیو هجوم شرکت های آمریکائی جهت سرمایه گذاری و تبدیل ایران به یکی از مستعمرات جدید آمریکا میباشد. آنها در زمینه زمانبندی پیاده کردن چنین پلانی بخاطر درگیری فعلیشان در کره شمالی و سوریه چندان عجله ای ندارند. فشارهای اسرائیل بر دوستانش در تسریع این پروژه بعد از پیروزی های اخیر حزب الله در انتخابات لبنان چندین برابر شده است. در شرایطی که هنوز آنها در آغاز پروژه مربوط به کره شمالی میباشند و عملا پروژه آنها در سوریه بصورتی ناکام ماند، طرح و برنامه آنها در مورد ایران به احتمال زیاد و تا حدود زیادی به دوران بعد از حل و فصل پلان آنها در مورد کره شمالی کشیده شده واگذار میگردد.
آیا برای رودرروئی با بحران های در پیش آمادگی لازم را داریم
خیزش ها و طغیان های مردمی از این به بعد میتوانند تنها دو چهره ویژه در خود داشته باشند، یکی روند و چهره ای دموکراتیک، آزادیخواهانه، عدالت جویانه و تحول گرانه و انقلابی که جنبش مردمی را در راستای تولد ساختار حکومتی مدرن، مدنی، دموکراتیک و مردمی هدایت میکند. روند دیگری چهره ای نئولیبرالی محافظه کارانه، سرکوبگرانه و تخریبی که نیروهای عدالت خواه و دموکرات را به گوشه انزوا سوق داده و با حمایت اولیه دولت هائی مثل آمریکا، انگلیس و اسرائیل، دیکتاتوری نئولیبرال و محافظه کار خویش را بر نیروهای دموکراتیک اعمال کرده و ایران را بعنوان بازار بزرگ جدیدی دو دستی تقدیم شرکت های سود جوی بین المللی نماید که در آن تنها احزاب نمایندگان نئولیبرالی امکان فعالیت داشته باشند.
بخش عظیمی از مردمی که از حکومت جمهوری اسلامی ایران بریده و هنوز آلترناتیو و راهکار دموکراتیکی برای حرکت به پیش برای خویش نیافته اند، در خطر افتادن در باتلاق این راهکار نئولیبرالیستی و محافظه کارانه می باشند. افراطیگران ناسیونالیستی فارس و ترک و کرد و غیره از جمله نیروهایی میباشند که بر این طبل میکوبند.
اگر چپ های دموکرات ایران نتوانند این جنبش ها و طغیان های عمومی را در راستائی دموکراتیک و آزادیخواهانه متشکل نموده و هدایت نمایند، طغیان سیل خیابانی مردم به دامان این افراطیون تخریبگر خواهند افتاد. نمونه واضح آن شمار کسانی میباشند که در اردوگاه "برنی سندرز" در آمریکا بودند، اما بعد از حذف شدن وی از صحنه انتخابات توسط حزب دموکرات، به جبهه "دونالد ترامپ" پیوستند.
چه باید کرد
این سوالی چندین میلیارد دلاری است. کاشکی میشد در چندین جمله به جواب این سوال پرداخت. شاید برای پرداختن راحت تر به این مساله، این سوال را به این صورت تغییر داد. چگونه چپ دموکرات ایران، و در راس آن حزب چپ ایران (فدائیان خلق) خواهد توانست خلا حضور سیاسی آلترناتیو رادیکال و دموکرات را در جامعه ایران پر بکند؟ ما یک بار این اشتباه را مرتکب شده ایم. تکرار آن روا نیست. در عبور از جمهوری اسلامی ایران، همان اندازه که نظام حاکم اسلامی رقیب سیاسی ما میباشد، بشاید به میزان قدرتمندتر از آن، نئولیبرالیسم جهانی نیز رقیب ما در تعیین ماهیت نظام سیاسی آینده حاکم بر ایران میباشند. مگر یادمان رفته است که در انقلاب سیاسی بهمن پنجاه و هفت، ما خواهان عبور از دیکتاتوری شاه، به نظامی آزاد، دموکراتیک و عدالت خواه بودیم. چگونه جمهوری اسلامی ایران را بعنوان بخشی از کمربند سبز بر ایران حاکم کردند.
اگر نئولیبرالیسم جهانی بی بی سی، صدای آمریکا و رسانه های غیر دولتی سرمایه داری کلان را دارد که همگی روایت سیاسی واحدی را تبلیغ میکنند، ما از چه طریقی قادر خواهیم بود نه تنها در وسیع ترین مقیاس صدای خود را بگوش مردم برسانیم، بلکه فعالترین میزان نقش را در سازماندهی حرکات و اعتراضات دموکراتیک و مردمی ایفا نمائیم. اگر چنین نقشی را یکصد سال پیش "پراودا" در روسیه با دست به دست گشتن ایفا میکرد، در دنیای دیجیتال و اینترنتی امروز کدامین واسطه های رسانه ای و ارتباطی چنین نقشی را میتوانند ایفا نمایند؟
دنیز ایشچی 24 می 2018

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

دنیز ایشچی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.