گفتگو باابولفضل محققي ،نويسنده "چمداني در كمدي قديمي "

عکس روی جلد،كتاب ،نمادی است از ساختمان کمیته مشترک ساواک و حوض معروف آن، هنوز فریاد درد آور شکنجه شدگان، از این ساختمان مدور به گوش می رسد:صدای نابدل ، صدای کتیرایی، عباس جمشید رود باری، صدای شکنجه کنندگان نیز به گوش می رسد.صدای تهرانی ، صدای رسولی. ساختمانی که آدامه آن به گورستان خاوران می رسد،به زندان اوین،به روزهای تلخ سال 67 می رسد.اعدام هزاران جوان آزادیخواه و این گلدان سرنگون با یک شاخه گل میخک یاد آور این گورستان، شاخه میخکی که مارا غریبانه به داد خواهی فرا می خواند(با کشورم چه رفته است)