لئونارد لویزون
 او متولد ۱۹۵۳ در آمریکا و اسلام‌شناس، مولاناپژوه و پژوهشگر ادبیات فارسی بود. عضویت در «بنیاد میراث ایران»، استادی بخش ادبیات کلاسیک فارسی و صوفیه در دپارتمان مطالعات اسلامی و عربی دانشگاه اکستر انگلستان و نیز سردبیری مجلهٔ «مولاناریویو» بخشی از کارنامهٔ بالابلند اوست.
اما فراتر از این‌همه، او برای من با شیراز پیوند خورده. او در بیست‌سالگی به‌عنوان مدرس زبان انگلیسی به ایران سفر کرد و از سرِ علاقه به ادب و فرهنگ ایران، در دانشگاه شیراز، رشته‌های زبان و ادبیات فارسی، دین، تاریخ اسلام و جامعه‌شناسی را آموخت و در پایان این تحصیلاتِ موازی، موفق به دریافت مدرک کارشناسی در رشتهٔ روابط بین‌الملل شد.
باری، علاقه به ایران‌شناسی او را رهسپار دانشگاه لندن کرد (مدرسهٔ مطالعات شرقی و آفریقایی: SOAS). این قسمت از تحصیل او، ادبیات فارسی بود و در ۱۹۸۸ درجهٔ دکتری خود را در همین رشته کسب کرد.
وی را متخصص ادبیات صوفیه و زبان فارسی می‌دانستند و رسالهٔ دکتری‌اش تصحیح انتقادی دیوان شاعر و عارف سدهٔ هشتم، شمس‌الدین محمد تبریزی بود که در سال ۱۹۹۳ به همت و همکاری دانشگاه تهران و مؤسسه‌ی مطالعات اسلامی دانشگاه مک‌گیل منتشر شد.
ویراستاری کتاب سه‌جلدیِ «میراثِ تصوف» ((Hertiage of Sufism ماحصل سلسله‌مقالات سه کنفرانس بین‌المللی درباب عرفان و تصوف است از زحمات اوست. این کتاب دو جلد به همت مجدالدین کیوانی به فارسی برگردانده و در سال ۱۳۷۹ از سوی نشر مرکز منتشر شد.
لویزون همچنین برندهٔ پانزدهمین دوره از جایزهٔ جهانی کتاب ایران (در بخش مطالعات ایرانی) بود برای کتاب دیگرش «عطار و آداب تصوف ایرانی».
همچنین «فراسوی ایمان و کفر: شیخ محمود شبستری» و «دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند: سی غزل از حافظ»، (اثری مشترک با رابرت بلای)، هم به‌ترتیب به همت مجدالدین کیوانی و کاظم فیروزمند نیز از او به فارسی برگشته است.
خبر درگذشت او را در گروه تلگرامی «دوستداران میراث مکتوب» با این عباراتِ استاد قدیمی‌ام دکتر مریم مشرّف، خواندم: «دیگر کسی مثل دکتر لویزون حالاحالاها در جهان غرب ظهور نخواهد کرد. ایشان با اشراف بر عرفان و تصوف و شعر حافظ و مولوی با حافظه‌ای حیرت‌انگیز تمام عمر خودش (در کنار همسر عزیزش) وقف ادبیات فارسی کرد. ایشان و همسرش هر دو فارغ‌التحصیل دانشگاه پهلوی شیراز پیش از انقلاب بودند. خانم لویزون مسؤول «پروژهٔ گل‌ها» ست که آرشیو آنلاین موسیقی کلاسیک ایران است. در ضمن او از کارشناسان خبره تصوف عصر قاجار به شمار می‌رفت.
او روز ششم اوت ۲۰۱۸ در ۶۵ سالگی در هتلی در سانفرانسیسکو درگذشت.
ضمن عرض تسلیت به جامعه ادبی، به‌زودی در مجله بیشتر دربارهٔ او خواهیم نوشت.