رفتن به محتوای اصلی

پرونده رامین حسین پناهی و داستان 40 ساله اعدام
20.08.2018 - 22:00

 نه به اعدام . هنگامی که انقلابیون بساط اعدام را پهن کردند و گروه گروه شهروندان ایرانی را با اتهامات گوناگون به مسلخ مرگ سپردند کسی باور نداشت که ممکن است اعدام و جنایت و کشتار زندانیان تبدیل به یک روند همیشگی گرددT حاکمان اعدام را وسیله و اهرم سرکوب و خشونت همیشگی نمایند و بدنبال آن تراژدی خونبار اعدام های دهه ۶۰‌ به فاجعه انسانی کشتار زندانیان در سال ۶۷ وصل شود .

جنگ بهانه شد تا حکومت برای بقا و ماندگاری خشونت پیشه سازد و اعدام ها همواره پیام خفقان و سکوت به توده های فریب خورده مردم بود که در انتظار گلستان شدن ایران بدست انقلابیون حاکم صبر پیشه نمودند .

حکایت اعدام ها ، یکی داستان است پر آب چشم که می خواهم پس از گذشت ۴۰ سال به ادامه ان در روزگار کنونی بپردازم ؛ رامین حسین پناهی شهروند ایرانی و هم میهن کرد که ۲۴ سال دارد و محکوم به اعدام شده ، امجد برادر بزرگتر می گوید ؛ رامین همیشه دغدغه های انسانی و حقوق بشری داشت و جرمی مرتکب نشده که مستحق مرگ باشد .

پدر و مادر پیر و رنجور مدتهاست که با بختک اعدام و مرگ پسرک دلبندشان دست به گریبانند . در این میان غفلت دستگاه حاکم از بسط عدالت ، سبب شد تا بی قانونی و استبداد به روندی غیرانسانی بدل گردد .

همه باور داریم که روزگار خشونت ، سرکوب و هراس افکنی بسر آمده ، هر چند که نهادهای قضایی و امنیتی تلاش دارند فعالان جامعه مدنی ، سیاسی ، آزادیخواهان و مردم معترض را با پرونده سازی ، بازداشت و زندان ، منزوی و ساکت کنند اما براستی دیگر شهروند فعال مدنی ، صنفی ، سیاسی و عقیدتی تن به زور و اجبار نمی دهد .

از مطلب دور نشویم ، مقامات امنیتی و قضایی ، رامین حسین پناهی را از زندان سنندج به زندان رجایی انتقال دادند تا تن و جان‌ و دل دایه و خالوی پیر و مهربان یعنی والدین رامین را باز هم بیشتر بلرزانند !؟

نقض حقوق بشر در سراسر این پرونده هویداست و معنایش این است که حکومت خود یکی از ناقضان اصلی حقوق شهروندی زندانیان سیاسی ، مدنی ، عقیدتی و صنفی ، بوده که خود مایه شگفتی هست .

همه می دانیم که میهن و مردم این روزها بشدت درگیر ؛ پریشانی اقتصاد ، بیعدالتی و بیداد ، رانتخواری ، تاراج ، فقر ، بیکاری ، تبعیض ، استبداد ، تباهی محیط زیست و ... هستند .

جامعه نیاز به آرامش دارد ، پرونده اعدام ها و جنایات دهه ۶۰ و سال ۶۷ همچنان باز است و مقامات درگیر ان سیاهکاری ها ، هنوز کتمان می کنند .

پس چنین مباد که اعدامی دیگر جامعه را ملتهب ، خانواده ای را عزادار و پرونده تباههکاری و جنایت قطور گردد .

براستی می توان گام های کوچک برای برپایی عدالت برداشت و رامین حسین پناهی را آزاد کرد و به آغوش خانواده فرستاد . ایدون باد ....

 

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

کاوه جویا

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.