«بهار پراگ» نامی زیبا و نمادین بود که جهان دهه شصت قرن بیستم فرایندی بی همتا و پیروزمند از «سوسیالیسم با چهره انسانی» (دوبچک) در چکسلواکی سال 1968 را بدان شناخت.
روییدن و پایداری پیروزمند «بهارپراک» احتمال تحول دموکراتیک درسیستم «سوسیالیسم واقعاً موجود» و پیشرفت آن را به جهانیان نشان داد. این تجربه ی امیدبخش ، با مداخله قوای نظامی ، به زور، قطع و مسدود و ناکام شد.
در تابستان سال 1968(21 اوت ) تانکهای پنج دولت «پیمان ورشو» از بیرون مرزها وارد چکسلواکی شدند و با اشغال نظامی و اعمال خشونت به تجربه و الگوی مورد نظرِ حزب به رهبری الکساندر دوبچک پایان دادند.