روز نهم شهریور ماه ۱۳۹۷ (۳۱ اوت ۲۰۱۸‌) رفیق بیژن هیرمن‌پور درگذشت.

«رفیق بیژن یکی از رفقای گروهی بود که به گروه رفیق مسعود احمدزاده معروف گشته است. با توجه به دوستی ای که وی در دوران دانشجوئی با رفیق مسعود احمدزاده پیدا کرده بود ، ارتباط وی با این گروه نیز از طریق رفیق مسعود برقرار شد و از آن پس وی در فعالیتهای مطالعاتی و تحقیقاتی این گروه جهت دستیابی به راه غلبه بر بن بست های حاکم بر جنبش نوین کمونیستی شرکت نمود و به مثابه یک رفیق مسلح به مارکسیسم – لنینیسم با قابلیت توضیح تئوریک مسایل جنبش، نقش خود را در رشد این گروه ایفاء نمود.1

منبع یکم :اشرف دهقان – از صفحه فیس بوک اشرف دهقان.- 1

 «او در تدوین و نهائی کردن نوشتۀ رفیق مسعود احمدزاده «مبارزه مسلحانه هم استراتژی هم تاکتیک» نقش داشت.هر چند قبل از آن که واقعۀ سیاهکل اتفاق افتد، در ارتباط با یکی از محافل اطراف خود بازداشت شده بود، اما با آشکار شدن روابط با حلقۀ اصلی فدائیان خلق، به بیرحمانه ترین شکل توسط ساواک شکنجه شد. ایستادگی او در برابر شکنجه گران زبانزد همه بود.

او انسانی توانا، در عین حال بی مدّعا بود. به چپ بودن و مارکسیست و کمونیست بودن خود افتخار می کرد.شکست های چپ خللی در اراده اش ایجاد نکرده بود.او سال ها پیش،به دوستی نوشته بود که «نترسیم ازاین‌که بگوئیم کمونیستیم.افتخار کنیم به کمونیست بودن، به چپ بودن. ولی فقط به گفتن اکتفا نکنیم.بکوشیم محتوایِ زنده و بالندۀ مارکسیسم را در تمامِ عرصه‌هایِ زندگیِ خود ـ چه خصوصی، چه اجتماعی، چه سیاسی و چه هنری/فرهنگی ـ به‌کار گیریم و نشان بدهیم.او در زندگی خود همواره چنین بود.»

2- (ماخذ دوّم- هیات سیاسی اجرائی حزب چپ ایران «فدائیان خلق»- سایت عصر نو).

آری کاملا درست گفته شده است. رفیق بیژن چهرۀ‌ اندیشمند چپ نوین ایران بود.او برای من و خیلی های دیگر،معلم اخلاق و عشق به زیبایی های زندگی بود.او برای من نمونه یک انسان همواره رو به تکامل و جلو بود. انسان متواضع و فروتنی بود که هیچ وقت از کارهای ارزشمندش، که برای همه بشریت انجام می داد، و زندگی اش را فدای آن کرده بود، کلامی بر زبان نراند.

او درب خانه اش همیشه برای همه باز بود. در زندگی، دوست داشتنی ها را برای همه میخواست، و خوبی هایش را با همه قسمت میکرد. به جرا ت می توانم بگویم، علیرغم ظلم طبیعت به او، و مشکل چشمهایش، از بسیاری از اشخاص تیز بین تر بود. و عملاً ، با دانش سیاسی بالایی که داشت، درک به مراتب بهتری از زندگی ارائه می نمود.

ایشان مترجم کتاب ارزشمند «تاریخ کمون فرانسه به قلم لیساگاریه1871 » بودند. وعلاوه برآن  نویسنده ی دهها یادداشت سیاسی مهم نیزبودند. که یاد داشت‌هایی پیرامون« مانیفست حزب نوساز منصور حکمت » یکی از آنها می باشد.

رفیق بیژن هیرمن پور بیشتر عمر ارزشمندش را در زندان بزرگ رژیم دیکتاتوری شاه و  فاشیست اسلامی ایران طی کرده بود و در آنجا بسیار شکنجه شده بود..ولی هیچ وقت از مبارزه برای دنیایی آزاد و برابر و بهتر کوتاه نیامد.او جز نادر انسانهایی بود که آنطور که نوشت و ادّعا کرد ، زندگی کرد.او حتّی در زندگی شخصی اش نیز به عنوان نمونه یک انسان باورمند به ارزشهای اشتراکی و سوسیالیستی باقی ماند.

او درب خانه اش  بر روی همه باز بود. و بر سر سفره اش همیشه مهمان داشت.

 یک انسان آگاه و برابری طلب به معنای واقعی کلمه بود.به نظر من هم، درجنبش عدالت خواهی و آزادخواهی ایران و جهان، با عرض تاسف، گفتنی ام که جای رفیق خالی است.و ایران و جهان انسان بزرگی را از دست داده است.

گفتنی است که اعضای خانواده ایشان نیز چون او  انسانهای برابری طلب و آزادیخواه و مسئولیت پذیر می باشند. در گذشت ایشان را به همسرش و همراه زندگی اش « خانم شهین حشمتی» و پسرش «آقای آرش هیرمن پور» و« عروسشان » و دیگر اعضای دور و نزدیک و فامیل محترمشان و نیزبه همه رفقا و دوستانشان تسلیت می گویم.

 با امید به طلوع  فردای روشن آزادی وعدالت و صلح، برای وطن در بندمان ایران و جهان.

با احترام و مهر

08-09-2018

شهناز غلامی

**

 -صحبت بانو شهناز غلامی در مورد رفیق بیژن هیرمن پور

 http://www.radiopars.org/?p=13605

 -سخنرانی روبسپیر در مجلسِ موسسانِ فرانسه
در باره ی مجازات اعدام
ترجمه : بیژن هیرمن پور
http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=88614

----