در مورد جنبش جلیتق زرد ها بررسی و تحلیل ها ادامه دارد.

در دنیای اقتصاد گزارشی از نیویورک تایمز ریشه های این جنبش را در کمبود ها ی معیشتی قشری از مردم جستجو میکند. و می گوید:د تظاهرات جلیقه‌زردها بخشی از خشم و نارضایتی انباشته‌شده در میان توده‌های کارگر است که از افزایش نابرابری‌هایی که زندگی‌شان را دچار فرسایش کرده به تنگ آمده‌اند. این اعتراضات که با اتکا به رسانه‌های اجتماعی و سازماندهی اندک شروع شد از مناطق روستایی فقیر به سوی منطقه «سن» حرکت کرده و نادیده گرفتن آن اکنون غیرممکن شده است.

«گائل‌اسلیمان»، مدیر موسسه نظرسنجی Odoxa می‌گوید: «تظاهرات باعث شده محبوبیت مکرون به‌شدت افت کند و او دچار وضعیت باخت- باخت شود.» او می‌گوید: «یا مکرون تسلیم فشارها می‌شود و مخالفان او را به‌عنوان فردی ضعیف کنار می‌زنند یا او مخالفان را سرکوب می‌کند. در سناریوی دوم، مکرون بازنده خواهد بود، زیرا آنچه همه به یاد خواهند آورد این است که او با طبقات مردم دست به گریبان شده است. او ممکن است پیروز شود اما پیروزی به قیمت تار و مار کردن آنها به دست می‌آید.»

به نوشته «باپتیست- آیریش»، تظاهرات جلیقه زردها در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۸ (۲۶ آبان ۹۷) «از ناکجا آباد» شروع شد و به سرعت «چپ‌ها و راست‌های افراطی و جوانانی از حومه شهرها و مهاجران سرخورده» به آن پیوستند و در اندک زمانی در سراسر فرانسه فراگیر شد.

 «فریدون مجلسی» تحلیلگر مسائل بین‌الملل در تشریح دلایل و ریشه‌ اعتراض‌های اخیر فرانسه در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: 

جنبش وال استریت یک چیز بود، جلیقه زردها چیز دیگر

مجلسی با بیان اینکه خیزش‌های اخیر فرانسه شباهت‌هایی با جنبش وال‌استریت دارد، عنوان کرد: برخی معتقدند که اعتراض‌های اخیر در فرانسه همانند جنبش وال‌استریت است که البته من با این حرف کاملاً موافق نیستم. درست است که جنبش وال استریت بر ضد سرمایه‌داری بود اما باید توجه داشته باشیم که در میان کسانی که در جنبش وال استریت حضور داشتند، آنارشیست‌ها هم حاضر بودند. بسیاری از کسانی که در وال‌استریت حاضر شدند، از تخریب اموال و هیجان‌های زود گذر لذت می‌بردند و این طیف به علاوه آنارشیست‌ها و گروه‌های دست راستی وارد میدان شدند و آن تصاویر را خلق کردند. این روند در فرانسه کاملاً متفاوت است؛ از نظر عده و حتی از حیث طیف‌هایی که در پاریس حضور داشتند، به هیچ وجه نمی‌توانیم میان آنها شباهت‌های اساسی قائل شویم. چراکه این خیزش‌های در فرانسه جزئی از آزادی بیان است و حتی عده‌ای از معترضان از خارج پاریس وارد این شهر شدند.

عماد آبشناس در اسپوتنیک فارسی، جنبش جلیتقه زرد ها را گوشمالی دادن به ماکرون میداند از سوی آنانیکه ایده های او را در مورد استقلال عمل اروپا خوش نداشته اند. او می گوید:

نا خود آگاه وقتی بحث جلیقه زرد ها مطرح انسان به یاد انقلاب نارنجی در اکراین وانقلاب ها و شورش های رنگین دیگر در کشورهای مختلف می افتد.

انقلاب هایی که با نام آقای جورج سوروس یکی از شخصیت های ثروتمند معروف آمریکایی که عنوان پدر انقلاب های رنگین را یدک می کشد، گره خورده و در نهایت مشخص شد سازمان های اطلاعاتی و امنیتی ایالات متحده پشت آن بوده اند.

وجه مشترک این شورش ها و انقلاب ها نیز همه این است که تظاهر کنندگان بوسیله گروه های اجتماعی با هم ارتباط برقرار می کنند و معمولا نیز فقط در شرایطی رخ می دهد که رهبری بر خلاف منافع ایالات متحده فعالیت کند و یا حضور داشته باشد.

وی ادامه میدهد:

وجه مشترک دیگر همه این تحرک ها خواسته ها و مالی و معیشتی مردمی است که توسط تظاهر کنندگان مورد سوء استفاده قرار می گیرد.

 و می افزاید:

بسیاری باور دارند سازمان های امنیتی ایالات متحده پشت این ماجرا می باشند و به نوعی هدف چرخاندن گوش شریک فرانسوی خود هست، شریکی که تلاش دارد از زیر چتر تسلط ایالات متحده بر کشورش خارج شود و اخیرا پیشنهاد تشکیل ارتش مستقل اروپایی را داده.

آبشناس بعد از بررسی نحوه برخورد رسانه ها با این سوژه خلاصه میکند:

به هر حال این ماجرا نشان می دهد که صابون آمریکایی ها به تن همه کشورها می خورد حتی همپیمانانشان و کشورهای جهان از جمله اروپایی ها نباید تصور کنند چون همپیمان آمریکایی ها هستند پس از این ماجرا مستثنی می باشند.

"از دی ایران تا آذر فرانسه"https://ir.sputniknews.com/opinion/20181202422800…