...sayıqlama
Ankara
Əski bir apartmanın altıncı qati
121 pillə
Asansorsuz
Otağımın pəncərəsi açıq
Quşlar mənə daha yaxın uçurlar
Günəş də gülür bu günlər
əriyib deyəsən bu boz şəhərin buzları
... sovuşub qara qara buludları
bir də damlardakı sayısız uydu antenlərinə gülürəm
!bu insanlar nəyin peşindədirlər görəsən
Nəysə bir şeylərin şeir olması gərəklidir sanki
Bəlkə yoxluğunun acığını
sayıqlayaraq sözcüklərdən çıxartmaq istəyirəm
bilməyirəm
yanlız bu şəhərin ən yüksək noqtasına çıxıb bağıraraq
səni
səni
səni
... səni mən yaman özləyirəm
سرسام
آنکارا
طبقه ششم آپارتمانی قدیمی
121 پله
بدون آسانسور
پنجره اتاقم باز
پرندگان خیلی نزدیکتر به من پرواز میکنند
خورشید هم اینروزها میخندد
مثل اینکه یخهای این شهر خاکستری آب شده است
ابرهای تیره و سیاهش گذشته اند...
دیگر
به آنتن های بیشمار "سرگرمی و فریب" میخندم
نمیدانم این آدمها بدنبال چه هستند!
بهرحال
گویی شعر شدن بعضی چیزها
ضروری ست
شاید سرسام گرفته میخواهم
خشم "نیستی"ا ش را بر وازه ها بگیرم
نمیدانم
تنها بر بلندترین نقطه این شهر فریاد میزنم
ترا
ترا
من ترا سخت چشم براهم
səni gözlürən
Qan-yaş axıtdı elim
Urmu gölü
hər saat
hər gün
...quruyub boşalar kən
Mən
Good morning
...Guten Morgen
Ruz be xeyr-lər ilə doldum
...beton göydələnlar içində
Uşağıdım
anama
ipididim
doğanağa
...qayıtdim
Yolar yurquni
Yanqın
... gözü yolda
Həyə həyə "
..."Hən- baba hən
diyər kən
yolu bağlı çaylarımdan
... səni bağırdım
Orda bir dəniz
burda bir çay
sevgilə coşur
şeirilə axir
Axı bizim ölkdə
NAZLI dənizə axar
yolu kəsilsə
...coşub bağırar
Səni
səni bağırıram
bu qatarin
...son durağının boşluqlarında
bir görəcəkəm mi
o şirin
?dalğali üzün
arayıram səni mən
bu suyuz sözcüklərin
dəli şerlərində
Ay! dəli yolar yurqunu
gözlürən səni
ترا چشم براهم
مردمم اشک خون گریست
زمانیکه
هرساعت
هر روز
دریاچه اورمو
خشک و خالی میشد
من با
Good morning
...Guten Morgen
روز بخیر ها پرشدم
درمیان آسمانخراشهای بتونی...
بچه بودم
به مادرم
طناب بودم
به قلاّب
برگشتم...
تشنه
خسته راهها
چشم براه...
آری آری"Häyä häyä
آری باباHän- baba
آری...hän"
گویان
از میان رود های در بند
ترا فریاد زدم ...
دریایی ست
آنجا!
رودی ست
اینجا!
در جوش و خرش
با شیفتگی
روان
با شعر...
آخر
در سرزمین ما
"نازلی" به دریا میریزد
اگر راهش را
به بندند
میغرد ومیخروشد...
ترا
ترا فریاد میزنم
در تهیگاههای آخرین ایستگاه این قطار...
آیا آن چهره ی شیرین پر اهتزازت را
خواهم دید؟
میجویمت
در شعرهای دیوانه ی این واژگان عطشناک
آی خسته ی راههای دیوانه
ترا چشم براهم
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!