چند روز پیش بخش « پرگار» بی بی سی از نیک آهنگ کوثر کاریکاتوریست و مسیح علی نژاد فعال سیاسی اصلاح طلب وبا حضور علی میرشاهی و اردوان اسدی پرسشی تحت نام «آیا می توان هم خبرنگار حرفه یی بود و هم فعال سیاسی؟ این دو در یک اقلیم می گنجند؟» را طرح کرد .در ابتدا همه ی طرفین در گیر این بحث می پذیرفتند که اصولا حرفه خبرنگاری با فعالیت سیاسی ، عضویت در احزاب و جابنداری سیاسی مغایر است .اما خانم مسیح علی نژاد با تاکید خاصی که بر وضیعت استبدادی در ایران و نبود آزادی احزاب واقعی در کشور و اینکه روز نامه ها و خبر نگاران بدون اینکه بخواهند ، عملا جای خالی احزاب اپوزیسیون را گرفته اند....از اصل بی طرفی روزنامه نگاری عدول می کرد در حالی که اقای نیک آهنگ کوثر کاریکاتوریست از این اصل اساسی روزنامه نگاری برای همه دورانها و شرایط دفاع می نمود .

نیک آهنگ از سد سیوند مثال می زد که نقشه و کلنگ آن توسط هاشمی رفسنجانی زده شد ولی کلیه انتقادات به احمدی نژاد برگشت ویا در مورد کشتار 4500 انسان در زندانهای جمهوری اسلامی در سال 1367انجام گرفت و اصلاح طلبان در همه این سالها سکوت کرده اند...... زمانی که خمینی در نوفل شاتو برای روزنامه نگاران ایرانی سخنرانی می کرد ، بنی صدر و قطب زاده به روزنامه نگاران توصیه می کردند که کدام بخش از سخنان خمینی چاپ و یا منتشر نشود در حالی که در صورت انتشار همه ی سخنان قرون وسطایی خمینی مردم ایران زود تر از اینها آگاه می شدند . در زمان انقلاب ؛ مصلحت گرایی انقلابیون ضد شاه پرده سیاهی بر حقایق جنبش سیاسی ایران کشیده شد و دیدیم که اتفاقا همین انقلابیون بودند که توسط خمینی به اعدام محکوم و یا فراری شدند ولی امروز با گذشت سی ویک سال ، هنوز مدافعان اصلاح طلبی در غرب راه مصلحت خواهی را پیش خود می سازند ...

در مقابل خانم مسیح علی نژاد که دائما کلام دیگران را می شکست و بدون اجازه سخن می گفت و به بهانه وجود زندان ، شکنجه و وضیعت استبدای در ایران به توجیه مسایل و ماست مالی کردن مباحث می پرداخت و سر انجام به توجیه عدم انتشار حقایق تاریخی از جمله کشتار سال 67 توسط اصلاح طلبان می پرداخت .

در پایان نیک آهنگ کوثر مطرح کرد که 30 درصد کاریکاتور های ایشان به خودی ها و اصلاح طلبان اختصاص دارد که آن دو جوان پرسشگر اصلاح طلب با شگفتی مطرح نمودند که اتفاقا همین 30 در صد کار های شما موجب رنجشش اصلاح طلبان در داخل کشور می شود .

نتیجه : در حالی که هر چهارنفر گفت و گو از طرفداران اصلاح طلبان و روند اصلاح طلبی در ایران بود ند که خود همین گزینش افراد از سوی بی بی سی نقص بی طرفی این بنگاه سخن پراکنی است چرا که یک دست بودن شرکت کنندگان به لحاظ سیاسی آنهم در یک بحث حرفه ای چقدر می تواند جانب دارانه باشد . اصول خبرنگاری و نگاه مستقل به قدرت تابع شرایط سیاسی نیست در هر زمان و هر کجا و تا آنجا که ممکن است بایستی حقایق را به مردم گفت چه در مورد سد سیوند و چه د رمورد کشتار 67 ....

اما اگر من در آن میزگرد بودم ، سئوال مشخص از جناب نیک آهنگ طرح می کردم بدین شرح : چند ی پیش، شما پرسش امین موحدی در باره عکس ابراهیم نبوی در جلوی زندان اوین همراه با اسداله لاجوردی رئیس زندان اوین که در سایت شما «خودنویس » انتشار داد آن را حذف کردید ...و در مقابل اعتراض نویسنده ؛ نوشته بودید که این عکس متعلق به ابراهیم نبوی نیست و شما ایشان را زا سال 1370 می شناختیتد در حالی که عکس مربوط به سال 1360 در جلوی زندان اوین بود....براستی این جانبداری شما به طنز شباهت ندارد وقتی که ابراهیم نبوی در کلیه رسانه ها ی فارسی زبان و در سایت های پر تیراژ حضور روزانه دارد چرا شما وکیل مدافع او می شوید و به دفاع از او بر می خیزید ... چون ایشان به شما اعتراض کرد ... این بده و بستان ها یعنی بی طرفی در حرفه خبرنگاری ... در این باره چه می گوئید ؟

اما شما سرکار خانم مسیح علی نژاد که پس از مهاجرت به انگلیس ؛کلاه را بجای روسری انتخاب کرده اید نباید به بهانه افراط گرایی در حکومت و در اپوزیسیون از بیان حقایق خودداری نمائید و در همین جا بایستی تاکید نمود که به دلیل اینکه اصلاح طلبان در همه رسانه ها و به ویزه سایت های اینترنتی دست بالا را دارند ...خطر ایجاد یک باند مافیایی ؛خطری جدی است ... انان هم اکنون 300 سایت و وبلاگ را در بالاترین به دلایل واهی مسدود کرده اند در لینک دونی گویا به سایت های منتقد اصلاح طلبان لینک نمی دهند و در سانه های فارسی زبان خارجی گفتگو شنوندگان به لحاظ سیاسی یک دست از اصلاح طلبان انتخاب می شوند ......خبر نگاران واقعی کسانی هستند که از مصلحت گرایی گذر نمایند و حقایق را آنطور که هست بیان نمایندو مستقل از قدرت سیاسی در بالا و پائین عمل نمایند.

لینک فیلم مصاحبه بی بی سی «آیا می توان هم خبرنگار حرفه یی بود و هم فعال سیاسی؟ این دو در یک اقلیم می گنجند؟»

در سال های اخیر، رسم شده که رسانه ها را رکن چهارم دمکراسی بنامند. شاید این بیان، کمی آرمانخواهانه و تا حدی متاثر از ذهنیت ما اهالی رسانه ها باشد. اما کم و بیش پذیرفتنی ست که آگاهی بر قدرت افکار عمومی، همزمان است با آگاهی بر قدرت و نفوذ عواملی که بر افکار عمومی تاثیر می گذارند، از جمله نفوذ رسانه ها و در درجه اول، خبرنگاران. این نقش و نفوذ، چه مسئولیتی برای خبرنگار ایجاد می کند؟ در گوهر کار خبری نوعی تعهد نهفته است، اما تعهد به کی و به چه؟ کدامیک از این دو بهترین بیان تعهد حرفه یی خبرنگار است: تعهد به اطلاع رسانی دقیق و منصفانه یا تعهد به اطلاع رسانی برای پیشبرد دمکراسی و حقوق شهروندی؟

ازمهمانان این هفته پرگارمی پرسیم، آیا می توان از خبرنگار انتظار داشت فارغ از هر گونه گرایش و مرام سیاسی باشد؟ اگر این انتظار بیجاست، چطور می توان در عین حفظ گرایش سیاسی به روش کار حرفه یی در محیط خبری وفادار ماند؟

در این برنامه، مسیح علی نژاد خبرنگار و نیک آهنگ کوثر خبرنگار و کاریکاتوریست، به سوالات علی میرشاهی و اردوان اسدی پاسخ می دهند.