در این بانگ شوم و ملال آور، برای آنان که واقعا به آزادی، دمکراسی، عدالت اجتماعی، حقوق ملیت ها و اقلیت های دینی، جنسی و...باور دارند و کوشش می کنند، تنها این جمله نویسنده،" فراوانند کسانی که به پای این کشور بایستند!" کافی است که به نیت او پی ببرند.در حقیقت این معنائی جز تهدید جمع کثیری از مردم ایران را ندارد.نویسنده محترم به این بسنده نمی کند تا در جمله بعدی خود، " عبور از جمهوری اسلامی به هر قیمت و از هر راه ممکن نیست." آب پاکی بر دستان مردم و ملیت های ایران بریزد.ایشان تردیدی باقی نمی گذارد و در واقع می گوید یا راه او و همفکرهایش، یا جمهوری اسلامی! این شالوده و اساس پان ایرانیسم مردود و متروک است.آقای کشگر حتی ذره ای به بانی اصلی نفاق و مصیبت کنونی مردم ایران اشاره نمی کند تا چماق تفرقه و تجزیه را بر سر ملیت های ایران و سازمان های مطبوع آنان، در نهایت بی انصافی و جانبدارانه، فرود آورد.
در این بانگ شوم و ملال آور،
در این بانگ شوم و ملال آور،
ناشناس
باقی متن نیز مقداری نقل قول و ماخذ، همچنین ما گفتیم و گفته بودیم به همین میزان چندش آور است.اساسا نه تنها ایشان بلکه همفکر و همراهان او نیز در نوشته های خود به تسلسلی مزمن دچارند.تمامی کار آنها برای مدینه مد نظر خود ایجاد و برجسته کردن اختلافات و دشمنی ها در میان ملیت های ایران است.حال پرسش این است که مردم ایران دیگر چه قیمت و راهی را برای سرنگونی حکومت جهل و جنایت اسلامی باید بپردازند و بروند که شما آنان را اینگونه مخاطب قرار می دهید.آقای کشگر، شما و هم کیسه های شما جای و راه خود را در کنار حکومت ننگین اسلامی مشخص کرده اید، حال روشن کنید که چه هزینه و قیمتی مردم ایران از این بابت به شماها بدهکار می شوند.