اینکه این اقا که عینکی بر چشم

اینکه این اقا که عینکی بر چشم و کروات سرخ رنگ بر پیراهن ، نشسته بر روی صندلی راحتی ، چشم دوخته بر دوربین دیجتالی و پرچشم شیرو خورشیدی _که گویند نشان از نظام سابق دارد_در کنار ... ..ساعت ها ی شهر های جهان را بدون اینکه نامی از ساعت در تهران را بر زبان جاری نماید ، تکرار می نماید......او روزانه از همه خرده می گیرد که چرا رادیکال عمل نمی کنند و منتظر است که در گوشه ای تعدادی از بنام جمهوری و یا سلطنت دور هم جمع شوند تا خوراک روزانه تلویزیون « میهنش» فراهم شود تا او سکولارهای اتحاد جمهورییخواهان ، لائیک ، ملی مذهبی و رضا پهلوی و......مدافع رفسنجانی بنامد و....تنها کار روزانه اش حرف ....حرف ، حرف و باز هم حرف و کمی چرخیدن نشیمنگاهش بر روی صندلی راحتی در امریکا ......او که حتی جرئت اینکه ساعت تهران را اعلام نماید؛ را ندارد و تنها حرف های گنده گنده و رادیکال می زند و از همه طلب کار است .آخه یکی نیست بگه اگر تو راست می گی و خیلی رادیکال و انقلابی است ..پاشو برو ایران و در انجا ...حرف هایی را که اینجا راحت می زنی برو آنجا عمل کند تا بفهمیم که ژس رادیکال نمی گیری و راست می گویی....خوب سعید بهبانی در پاسخ خواهد گفت ...خوب اگر بروم ایران منو می کشند....برادر جان انگار مرگ خوب است برای ایرانیان داخل کشور ....دست بردار این تاکتیک های کنار گودی دیگر نخ نما شده است .حال که سخن می گویی ؛ حداقل بگونه ای باشد که مردم بتونند به حرف هایت عمل کنند .سیاست یعنی یعنی جمع ممکنات.... هر وقت اینو درک کردی بهت می گویند سیاسی وگرنه در حد یک فحاش سیاسی تلویزیونی در امریکا باقی خواهی ماند