سخنگوی سازمان ملل اعلام کرد که هیئت اعزامی به قرهباغ هیچ مدرکی دال بر خشونت علیه غیرنظامیان ارمنی پیدا نکرده و زیرساختهای غیرنظامی در منطقه مورد هدف قرار نگرفته است.
استفان دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل متحد در خصوص بازدید هیئت اعزامی این سازمان گزارشی ارائه کرد.
وی با بیان اینکه هیئت اعزامی دنبال شناسایی نیازهای بشردوستانه در منطقه است، گفت: این هیئت متشکل از نمایندگانی از سازمان بهداشت جهانی (WHO)، صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف)، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) و دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه (OCHA) است.
سخنگوی سازمان ملل متحد در ادامه تصریح کرد: هیئت مذکور از ایست بازرسی مرزی در لاچین و شهر خانکندی بازدید کرده و گزارش دادند که هیچ مدرکی دال بر خشونت علیه غیرنظامیان ارمنی پیدا نکردهاند و زیرساختهای غیرنظامی در منطقه مورد هدف قرار نگرفته است.
دوجاریک گفت: بیمارستانها، مدارس، خانهها، مراکز مذهبی و فرهنگی هدف قرار نگرفتهاند و دولت آذربایجان برای ارائه مجدد خدمات بهداشتی بدون وقفه، تلاشهایی را آغاز کرده است. همچنین طبق مشاهدات آنها به اراضی کشاورزی و حیوانات آسیبی وارد نشده است.
وی افزود که هیئت مذکور با نمایندگان جامعه ارامنه در منطقه نیز دیدار کرده است.
ارمنستان در قرن نوزده تشكيل يافت با حمايت مستقيم شوروى و قدرتها غربى بخصوص انگلستان و فرانسه و تماما درقلمرو آذربایجان.بعدها استالين زنگه زور را هم ضميمه ارمنستان كرد. در سال ١٩٩٢ بعد از فروپاشی شوروی دوباره ارمنستان از ضعف و أشفتگی آذربایجان استفاده كرد و با حمايت إيران و روسيه به آذربيجان حمله كرد وتمام قره باغ و هفت استان اطراف آنرا تصرف كرد. اهالى بومى مناطق تحت اشغالش را يا قتل عام كرد مانند شهر خوجالى يا اسیر کرد و اکثر اسیرها را هم کشت يا بزور از سرزمینهای اشغال كرده خود خارج كرد.فاكت: در خود ارمنستان و جاهايي كه اشغال كرده بود حتى يك نفر آذربایجانی نمانده بود. همه اينها با فاكت و سند و همه چیز لاز موجوداست.ارمنستان هر قدر دوست دارد دروغ ببافد.سازمان ملل چهار بار از سال ۱۹۹۲ به این طرف ارمنستان را به اشغال خاك آذربایجان محكوم كرد و خواسته خاك آذربایجان را ترک کند، اما ارمنستان از این کار امتناع کرده که هیچ در سال ۲۰۱۷دوباره به آذربایجان لشكر كشى كرد و ميخواست گنجه را هم بگیرد که شکست خورد. حالا که در دو جنگ تازه ،۲۰۲۰ و ده روز قبل شکسته خورده دادو فریاد به راه انداخته< آهای دنیا کمک کمک، آذربایجاني ها ما را ميكشند و دست به پاکسازی اتنیکی زده وفلان در حالیکه دولت آذربایجان و خود الهام علييف بارها و بارها گفته است: هر ارمنی که شهروندی آذربایجان را قبول كند مي تواند بماند وآنهاييكه دست به جنايت زده اند بايد دادگاهی شوند . حالا ارمنی ها و دو ستان و هم پیمامانشان هر طوری كه خواستند مسئله را به پیچانند، تاثیری ندارد فاکت همین است.
بعد از آزاد سازی سرزمین اشغالی قره باغ، دولت آذربایجان اعلام کرد امنیت زندگی و احتیاجات ارامنه قره باغ را تضمین میکنبم و ارامنه ای که تبعیت و قوانین آذربایجان را بپذیرند از کلیه حقوقی که آذربایجانیهای دیگر دارند، آنها هم برخوردار خواهند شد.
اما یک روز پس از تسلیم تروریستهای مسلح قره باغ، فرودگاه خوجالی با ارامنه ای که میخواستند قره باغ را ترک کنند پر شد. در روزهای بعد، ترک شهرهای «خانکندی» و دیگر شهرهاییکه ارامنه در آن ساکن بودند شروع شد تا جاییکه جاده خانکندی- لاچین از ترافیک سنگین قفل گردید.
مهاجرت ارامنه قره باغ به ارمنستان با میل و رغبت خود و بدون اجبار صورت میگرفت حتی نیروهای امنیتی آذربایجان از پیر زنان و پیرمردان و کودکان با آب و غذا و بیسکویت پذیرایی میکردند و دارو به مریضها داده و با جمله «یاخشی یول» بدرقه اشان میکردند!
امروز و در هشتیمن روز تسلیم خانکندی، خبرنگار بی بی سی در آخرین ساعت روز اعلام کرد که حدود نصف جمعیت قره باغ ( بی بی سی جمعیت قره باغ را صدو بیست هزار نفر اعلام می کند) این منطقه را به سوی ارمنستان ترک کرده اند.
با اینکه هیچ ارگانی و هیچ کسی نه تنها ساکنین ارامنه قره باغ را تهدید نمی کند، بلکه از طرف دولت امنیت آنها هم تضمین میشود، با این تفصیل چرا آنها مهاجرت و ترک منطقه و محل زندگی خودرا ترجیح میدهند؟
به نظر می آید بیشتر انها شریک جنایت «فاجعه خوجالی» و قتل و شکنجه سالهای هزارونهصدو نود تا نود سه مردم بی دفاع آذربایجان در قره باغ بوده اند و شرمندگی، ترس و واهمه تلافی آن سالها توسط مردم آذربایجان را دارند که آنها را مجبور به ترک منطقه و پناه بردن به ارمنستان می کند.
این قتلعام به مدت هفت روز ادامه داشت، بیش از چهارصد شهروند ارمنی، از جمله زن و کودک و سالمند، به فجیعترین شکلی شکنجه شده و به قتل رسیدند. در این جنایت بسیاری از منازل ارمنیان این شهر مورد غارت قرار گرفته و به آتش کشیده شدند.[۲۲]
بنا بر اعلام سازمان دیدهبان حقوق بشر، این قتلعام یک اقدام از قبل طراحی شده بود چرا که مهاجمان پان ترکیست فهرست اسامی و نشانی منازل ارمنیان شهر را در اختیار داشتند. در پی این کشتار، کمیته فرانسوی سازمان حقوق بشر هلسینکی با انتشار نامه سرگشاده، با اشاره به سلسله کشتارهایی که با رویهای مشابه در باکو و سایر نقاط جمهوری آذربایجان علیه ارمنیان رخ داد، اعلام نمود که این جنایات اتفاقی نبودهاند بلکه به صورتی حساب شده و سازمان یافته و به منظور پاکسازی قومی و نسلکشی ارمنیان در این جمهوری به اجرا درآمدهاند.[۲۳]
حزب (جبهه خلق آذربایجان) در روز ۱۳ ژانویه ۱۹۹۰ گروه عظیمی از تظاهرات کنندگان که در میدان (لنین) باکو جمع شده بودند، با فرارسیدن شب، با شعارهای، باکو بدون ارمنیها و درود بر قهرمانان کشتار سومقاییت شروع به حمله به منازل ارمنیهای باکو نمودند.[۲۴]
اعتبار محمد اف، از اعضاء (جبهه خلق)، در یک سخنرانی در روز ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ در محل نمایندگی جمهوری آذربایجان در مسکواظهار داشت:
«من شخصاً شاهد چگونگی قتل دو ارمنی بودم. مهاجمان روی آنها بنزین ریختند و آنها را به آتش کشیدند.»[
اعترافات تکان دهنده نویسنده مشهور ارمنی به سلاخی و تجاوز به کودکان
یکی از شعرا و نویسندگان مشهور ارمنی به نام زوری بالایان درکتابی تحت عنوان؛ حیا دوباره روحمان؛ از قتل عام خوجالی در تاریخ ۲۶ فوریه ۱۹۹۲ که خود نیز در آن شرکت داشته چنین مینویسد: با خاچاتوریان به خانه ای که تصرف کرده بودیم وارد و کودک 1۳ ساله ترکی رادیدیم که توسط سربازان ارمنی به پنجره اتاق میخکوب شده بود خاچاتوریان برای اینکه جلوی گریه و فریادهای کودک را بگیرد پستان بریده شده مادرش را به زور در دهان وی فرو برد بعد از آن من پوست سر و سینه و شکم کودک را کنده و تایم گرفتم کودک در عرض هفت دقیقه براثر شدت خونریزی جان داد و من با این عمل دچار شادی و شعف زاید الوصفی شدم و تمام روحم سر شار از غرور گردید. اتفاقاتی که در این متن فقط به گوشه هایی از آن اشاره می شود ؛ وقایع تکان دهنده ای است که در جریان تجاوز ارمنستان به آذربایجان با حمایت روسیه و ایران صورت گرفت ؛ این تجاوز در سال ۱۹۹۲ به خاطر ادعای ارضی ارمنستان علیه آذربایجان رخ داد در این جنگ یک طرفه ارتش ارمنستان وارد خاک کشوری شد که هنوز دولت مرکزی نداشت .
از سوی دیگر روسیه که متحد تاریخی و هم کیش ارامنه بود ارتش و تسلیحات دراختیار ارمنستان قرار داد اما چون با این کشور مرز مشترک نداشت ؛ از طریق خاک ایران نیروهای نظامی و تسلیحات روسی عبور کرده و جهت حمله به آذربایجان و قتل عام مردم بی سلاح و زنان و کودکان آذری مورد استفاده قرار گرفت .
ضمنا ایران سوخت؛غذا و دیگر مایحتاج ارامنه را تامین کرد و حمایت کامل لجیستیکی از ارامنه نمود تا جایی که علاوه بر قتل عام هزاران انسان بی گناه مسلمان ؛ یک میلیون نفر نیز آواره گشتند و یک پنجم از خاک آذربایجان به اشغال ارمنستان درآمد.
سرکار خانم ساوجی،
آیا شما این درخواست را در سال ۱۹۹۰-۱۹۹۲ هم فرمودید یا آن موقع نبودید یا خیلی جوان بودید. آن موقع مالکان اصلی سرزمین کوچ نکردند بلکه با کشت و کشتار و قتل و تجاوز و پوست کندن زنده دختر بچه خردسال از خانه و کاشانه خود رانده شدند. هیستری ضد ترک در این مملکت کار دستتان خواهد داد!
من شاید چیزی از سیاست و منظماتش ندانم ولی این اصلا نه قانونی میتواند باشد و نه انسانی که صدوبیست هزار نفر را از خانه و زندگیشان کوچ بدهند به جایی دیگر.
پس این سازمان ملل و اینهمه دنگ و فنگ بچه درد میخورد با اینهمه مخارج و نشست و برخواست. یک قطره اشک کودکی که از خانه ی خود رانده میشود گرانبها تر از تمام تشکیلات عریض و طویل سازمان بی خاصیت ملل متحد و ضمایمش است.
بگمان من سازمان ملل باید فورا مداخله میکرد و با همه ی توانی که داشت سلامت ارمنی ها را در محل تضمین میکرد.
بابا خیرسرشان قرن بیست و یکمه نه عصرحجر که یکی چون قدرت داره زن وبچه را آواره ی کوه و دشت کنه.
بمجرد اینکه اولین گروه ارمنی ها خانه های خود را از ترس علیف ترک کردند باید سازمان ملل نیروهای خود را در محل مستقر میکرد.
دیدگاهها
کوچ صد هزار...
سخنگوی سازمان ملل اعلام کرد که هیئت اعزامی به قرهباغ هیچ مدرکی دال بر خشونت علیه غیرنظامیان ارمنی پیدا نکرده و زیرساختهای غیرنظامی در منطقه مورد هدف قرار نگرفته است.
استفان دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل متحد در خصوص بازدید هیئت اعزامی این سازمان گزارشی ارائه کرد.
وی با بیان اینکه هیئت اعزامی دنبال شناسایی نیازهای بشردوستانه در منطقه است، گفت: این هیئت متشکل از نمایندگانی از سازمان بهداشت جهانی (WHO)، صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف)، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) و دفتر سازمان ملل متحد برای هماهنگی امور بشردوستانه (OCHA) است.
سخنگوی سازمان ملل متحد در ادامه تصریح کرد: هیئت مذکور از ایست بازرسی مرزی در لاچین و شهر خانکندی بازدید کرده و گزارش دادند که هیچ مدرکی دال بر خشونت علیه غیرنظامیان ارمنی پیدا نکردهاند و زیرساختهای غیرنظامی در منطقه مورد هدف قرار نگرفته است.
دوجاریک گفت: بیمارستانها، مدارس، خانهها، مراکز مذهبی و فرهنگی هدف قرار نگرفتهاند و دولت آذربایجان برای ارائه مجدد خدمات بهداشتی بدون وقفه، تلاشهایی را آغاز کرده است. همچنین طبق مشاهدات آنها به اراضی کشاورزی و حیوانات آسیبی وارد نشده است.
وی افزود که هیئت مذکور با نمایندگان جامعه ارامنه در منطقه نیز دیدار کرده است.
جنگ در قره باغ
ارمنستان در قرن نوزده تشكيل يافت با حمايت مستقيم شوروى و قدرتها غربى بخصوص انگلستان و فرانسه و تماما درقلمرو آذربایجان.بعدها استالين زنگه زور را هم ضميمه ارمنستان كرد. در سال ١٩٩٢ بعد از فروپاشی شوروی دوباره ارمنستان از ضعف و أشفتگی آذربایجان استفاده كرد و با حمايت إيران و روسيه به آذربيجان حمله كرد وتمام قره باغ و هفت استان اطراف آنرا تصرف كرد. اهالى بومى مناطق تحت اشغالش را يا قتل عام كرد مانند شهر خوجالى يا اسیر کرد و اکثر اسیرها را هم کشت يا بزور از سرزمینهای اشغال كرده خود خارج كرد.فاكت: در خود ارمنستان و جاهايي كه اشغال كرده بود حتى يك نفر آذربایجانی نمانده بود. همه اينها با فاكت و سند و همه چیز لاز موجوداست.ارمنستان هر قدر دوست دارد دروغ ببافد.سازمان ملل چهار بار از سال ۱۹۹۲ به این طرف ارمنستان را به اشغال خاك آذربایجان محكوم كرد و خواسته خاك آذربایجان را ترک کند، اما ارمنستان از این کار امتناع کرده که هیچ در سال ۲۰۱۷دوباره به آذربایجان لشكر كشى كرد و ميخواست گنجه را هم بگیرد که شکست خورد. حالا که در دو جنگ تازه ،۲۰۲۰ و ده روز قبل شکسته خورده دادو فریاد به راه انداخته< آهای دنیا کمک کمک، آذربایجاني ها ما را ميكشند و دست به پاکسازی اتنیکی زده وفلان در حالیکه دولت آذربایجان و خود الهام علييف بارها و بارها گفته است: هر ارمنی که شهروندی آذربایجان را قبول كند مي تواند بماند وآنهاييكه دست به جنايت زده اند بايد دادگاهی شوند . حالا ارمنی ها و دو ستان و هم پیمامانشان هر طوری كه خواستند مسئله را به پیچانند، تاثیری ندارد فاکت همین است.
آزاد سازی قره باغ
بعد از آزاد سازی سرزمین اشغالی قره باغ، دولت آذربایجان اعلام کرد امنیت زندگی و احتیاجات ارامنه قره باغ را تضمین میکنبم و ارامنه ای که تبعیت و قوانین آذربایجان را بپذیرند از کلیه حقوقی که آذربایجانیهای دیگر دارند، آنها هم برخوردار خواهند شد.
اما یک روز پس از تسلیم تروریستهای مسلح قره باغ، فرودگاه خوجالی با ارامنه ای که میخواستند قره باغ را ترک کنند پر شد. در روزهای بعد، ترک شهرهای «خانکندی» و دیگر شهرهاییکه ارامنه در آن ساکن بودند شروع شد تا جاییکه جاده خانکندی- لاچین از ترافیک سنگین قفل گردید.
مهاجرت ارامنه قره باغ به ارمنستان با میل و رغبت خود و بدون اجبار صورت میگرفت حتی نیروهای امنیتی آذربایجان از پیر زنان و پیرمردان و کودکان با آب و غذا و بیسکویت پذیرایی میکردند و دارو به مریضها داده و با جمله «یاخشی یول» بدرقه اشان میکردند!
امروز و در هشتیمن روز تسلیم خانکندی، خبرنگار بی بی سی در آخرین ساعت روز اعلام کرد که حدود نصف جمعیت قره باغ ( بی بی سی جمعیت قره باغ را صدو بیست هزار نفر اعلام می کند) این منطقه را به سوی ارمنستان ترک کرده اند.
با اینکه هیچ ارگانی و هیچ کسی نه تنها ساکنین ارامنه قره باغ را تهدید نمی کند، بلکه از طرف دولت امنیت آنها هم تضمین میشود، با این تفصیل چرا آنها مهاجرت و ترک منطقه و محل زندگی خودرا ترجیح میدهند؟
به نظر می آید بیشتر انها شریک جنایت «فاجعه خوجالی» و قتل و شکنجه سالهای هزارونهصدو نود تا نود سه مردم بی دفاع آذربایجان در قره باغ بوده اند و شرمندگی، ترس و واهمه تلافی آن سالها توسط مردم آذربایجان را دارند که آنها را مجبور به ترک منطقه و پناه بردن به ارمنستان می کند.
قتلعام سال ۱۹۹۰ میلادی
قتلعام سال ۱۹۹۰ میلادی:
این قتلعام به مدت هفت روز ادامه داشت، بیش از چهارصد شهروند ارمنی، از جمله زن و کودک و سالمند، به فجیعترین شکلی شکنجه شده و به قتل رسیدند. در این جنایت بسیاری از منازل ارمنیان این شهر مورد غارت قرار گرفته و به آتش کشیده شدند.[۲۲]
بنا بر اعلام سازمان دیدهبان حقوق بشر، این قتلعام یک اقدام از قبل طراحی شده بود چرا که مهاجمان پان ترکیست فهرست اسامی و نشانی منازل ارمنیان شهر را در اختیار داشتند. در پی این کشتار، کمیته فرانسوی سازمان حقوق بشر هلسینکی با انتشار نامه سرگشاده، با اشاره به سلسله کشتارهایی که با رویهای مشابه در باکو و سایر نقاط جمهوری آذربایجان علیه ارمنیان رخ داد، اعلام نمود که این جنایات اتفاقی نبودهاند بلکه به صورتی حساب شده و سازمان یافته و به منظور پاکسازی قومی و نسلکشی ارمنیان در این جمهوری به اجرا درآمدهاند.[۲۳]
حزب (جبهه خلق آذربایجان) در روز ۱۳ ژانویه ۱۹۹۰ گروه عظیمی از تظاهرات کنندگان که در میدان (لنین) باکو جمع شده بودند، با فرارسیدن شب، با شعارهای، باکو بدون ارمنیها و درود بر قهرمانان کشتار سومقاییت شروع به حمله به منازل ارمنیهای باکو نمودند.[۲۴]
اعتبار محمد اف، از اعضاء (جبهه خلق)، در یک سخنرانی در روز ۲۴ آوریل ۱۹۹۰ در محل نمایندگی جمهوری آذربایجان در مسکواظهار داشت:
اعترافات تکان دهنده
اعترافات تکان دهنده نویسنده مشهور ارمنی به سلاخی و تجاوز به کودکان
یکی از شعرا و نویسندگان مشهور ارمنی به نام زوری بالایان درکتابی تحت عنوان؛ حیا دوباره روحمان؛ از قتل عام خوجالی در تاریخ ۲۶ فوریه ۱۹۹۲ که خود نیز در آن شرکت داشته چنین مینویسد: با خاچاتوریان به خانه ای که تصرف کرده بودیم وارد و کودک 1۳ ساله ترکی رادیدیم که توسط سربازان ارمنی به پنجره اتاق میخکوب شده بود خاچاتوریان برای اینکه جلوی گریه و فریادهای کودک را بگیرد پستان بریده شده مادرش را به زور در دهان وی فرو برد بعد از آن من پوست سر و سینه و شکم کودک را کنده و تایم گرفتم کودک در عرض هفت دقیقه براثر شدت خونریزی جان داد و من با این عمل دچار شادی و شعف زاید الوصفی شدم و تمام روحم سر شار از غرور گردید. اتفاقاتی که در این متن فقط به گوشه هایی از آن اشاره می شود ؛ وقایع تکان دهنده ای است که در جریان تجاوز ارمنستان به آذربایجان با حمایت روسیه و ایران صورت گرفت ؛ این تجاوز در سال ۱۹۹۲ به خاطر ادعای ارضی ارمنستان علیه آذربایجان رخ داد در این جنگ یک طرفه ارتش ارمنستان وارد خاک کشوری شد که هنوز دولت مرکزی نداشت .
از سوی دیگر روسیه که متحد تاریخی و هم کیش ارامنه بود ارتش و تسلیحات دراختیار ارمنستان قرار داد اما چون با این کشور مرز مشترک نداشت ؛ از طریق خاک ایران نیروهای نظامی و تسلیحات روسی عبور کرده و جهت حمله به آذربایجان و قتل عام مردم بی سلاح و زنان و کودکان آذری مورد استفاده قرار گرفت .
ضمنا ایران سوخت؛غذا و دیگر مایحتاج ارامنه را تامین کرد و حمایت کامل لجیستیکی از ارامنه نمود تا جایی که علاوه بر قتل عام هزاران انسان بی گناه مسلمان ؛ یک میلیون نفر نیز آواره گشتند و یک پنجم از خاک آذربایجان به اشغال ارمنستان درآمد.
درایت یک مقدار هوش هم لازم دارد!
سرکار خانم ساوجی،
آیا شما این درخواست را در سال ۱۹۹۰-۱۹۹۲ هم فرمودید یا آن موقع نبودید یا خیلی جوان بودید. آن موقع مالکان اصلی سرزمین کوچ نکردند بلکه با کشت و کشتار و قتل و تجاوز و پوست کندن زنده دختر بچه خردسال از خانه و کاشانه خود رانده شدند. هیستری ضد ترک در این مملکت کار دستتان خواهد داد!
چه کسی باور دارد که این کار قانونی و انسانیست؟
من شاید چیزی از سیاست و منظماتش ندانم ولی این اصلا نه قانونی میتواند باشد و نه انسانی که صدوبیست هزار نفر را از خانه و زندگیشان کوچ بدهند به جایی دیگر.
پس این سازمان ملل و اینهمه دنگ و فنگ بچه درد میخورد با اینهمه مخارج و نشست و برخواست. یک قطره اشک کودکی که از خانه ی خود رانده میشود گرانبها تر از تمام تشکیلات عریض و طویل سازمان بی خاصیت ملل متحد و ضمایمش است.
بگمان من سازمان ملل باید فورا مداخله میکرد و با همه ی توانی که داشت سلامت ارمنی ها را در محل تضمین میکرد.
بابا خیرسرشان قرن بیست و یکمه نه عصرحجر که یکی چون قدرت داره زن وبچه را آواره ی کوه و دشت کنه.
بمجرد اینکه اولین گروه ارمنی ها خانه های خود را از ترس علیف ترک کردند باید سازمان ملل نیروهای خود را در محل مستقر میکرد.
افزودن دیدگاه جدید