در ادامه آزار و اذیت سیستماتیک بهائیان از سوی جمهوری اسلامی، خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز سه‌شنبه ۱۸ مهر خبر داد چهار شهروند بهائی مجموعا به ۱۲ سال حبس محکوم شده‌اند.
این چهار شهروند شادی شهیدزاده، منصور امینی، عطاءالله ظفر و ولی‌الله قدمیان نام دارند که از سوی شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به ترتیب به پنج، سه و دو سال حبس محکوم شده‌اند.
این افراد اوایل تیر امسال در دادگاه بدوی به اتهام «عضویت در گروه‌ها و دسته‌جات غیرقانونی با هدف بر هم زدن امنیت کشور» به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده بودند.
آنان یازدهم اردیبهشت امسال بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شدند.
دادگاه بدوی این شهروندان بهائی دهم خرداد برگزار شد اما بر اساس گزارش هرانا، بازجویی‌هایشان تا یک ماه بعد از تشکیل این جلسه نیز ادامه یافت.
ابلاغ حکم این افراد پس از دادگاه بدوی و در ۱۲ مهر امسال، یک روز پیش از بیانیه وزارت امور خارجه بریتانیا درباره ضرورت توقف آزار و اذیت بهائیان از سوی جمهوری اسلامی بود.
این وزارت‌خانه روز ۱۳ مهر، آزار مستمر شهروندان بهائی را «غیرقابل قبول» خواند و از جمهوری اسلامی خواست تا همه زندانیان بهائی، به ویژه افراد سالمند، نیازمند درمان و آسیب‌پذیر را آزاد کند.
بریتانیا همچنین در بیانیه خود خطاب به جمهوری اسلامی تاکید کرد که قوه قضاییه باید دست از مطالبه وثیقه‌های سنگین برای بهائیان بردارد.
از چهارم مهر تاکنون دست‌کم هشت شهروند بهائی به نام‌های سحر محب‌پور، رکسانا وجدانی، ستاره طعامی و بهاره قادری در شیراز و مژگان بصیری، جمال قدیرزاده، ویدا احراری و شکوفه بصیری در یزد بازداشت شده‌اند.
پیش از آن و در اواخر شهریور، جامعه بهائیان آمریکا در بیانیه‌ای گفت سرکوب بهائیان در هفته‌های اخیر نیز ادامه داشته و ۶۰ نفر از این شهروندان بازداشت و املاک ۵۹ شهروند بهائی دیگر نیز توقیف شده است.
همان زمان مجلس نمایندگان آمریکا با تصویب قطعنامه‌ای آزار و اذیت بهائیان از سوی حکومت ایران را محکوم کرد و از جمهوری اسلامی خواست زندانیان بهائی و سایر افرادی را که به دلیل مذهبشان بازداشت هستند، آزاد کند.
این قطعنامه از دولت آمریکا خواست ناقضان حقوق بهائیان در ایران را تحریم کند.
بهائیان بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند که از زمان انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ به طور سیستماتیک هدف آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
دیدگاه‌ها
منسوخ کردن آنچه باید منسوخ شود.
دروووود!
جنبش باب و بدنیالش بهائیّت، رویدادهایی بودند که سنگ قبر بزرگی را بر لاشه پوسیده و متعفّن تشیّع کینه توز گذاشتند. زخمی که از این راه به متشرّعین رسید بیش از یکصد و پنجاه سال است که اصلا التیام نیافته و روز به روز از نو، سر باز میکند و خرخره متشرّعین را فشار میدهد. تعقیب و حبس و کشتار و محروم کردن بابیان و بهائیان از دیر باز تا همین امروز نه تنها نتوانسته کوچکترین مشکلی را در جامعه ایرانی حلّ و فصل کند؛ بلکه بر بیدادگری و خباثت و رذالت شیعیان شمشیر به دست در حقّ هر کسی یا گرایشی که خلاف باتلاق الهی تشیّع و اقتدار و مرجعیّت متولّیان کپک زده شیعه گری بزیید، با شدّت تمام افزوده است. آنچه را «علی محمد باب» با دلاوری به منسوخ شدنش فریاد زد؛ باید بر تکرار منسوخ شدنش مدام تاکید کرد و تذکر داد. اسلامیّت؛ آنهم نوع شیعه گری فقط با منسوخ شدن مداوم است که زهر کشنده اش خشک و ریشه کن خواهد شد.
شاد زیید و دیر زیید!
فرامرز حیدریان
افزودن دیدگاه جدید