تولدم تبریکی ندارد .تبریک نگو!
چکیده صحبت با یک دوست که سه سال قبل هم ماحصل صحبت خود با وی را در همین صفحه منتشر کردم .
حال برایم بسیار جالب است که ببینم در این فاصله سه ساله ارزیابی او چه میزان عوض گردیده است.سه سال قبل درجواب تبریک تولدش گفت 
:"ممنونم اما چه تبریکی که این پدر سوخته ها جای تبریک وخوشی نگذاشته اند.باور کن رنجی که در این یک ساله برای چرخاندن چرخ زندگی بسیار ساده در حد گذران کشیده ام با تلخی ودرد چهل سال مرارت برابری می کند.
هفتاد ساله شدم دیگر از رمق افتاده ام! اما مجبورم به هر جان کندنی است این طرف آن طرف بدوم تا چرخ حداقلی زندگی بچرخد.گاه فکر می کنم مرگ راحتتراز این همه استرس، بدبختی ،عصبیت وترس از آینده هست .حالت غریقی را دارم که با یک دست تخته پاره ای را چسبیده ام وبا دست دیگر باید یک خانواده را نجات دهم.
میتوانی تجسم کنی؟
 باور کردنی نیست. هر روز صبح که از خواب بر میخیزم از خانه خارج می شوم حالت اصحاب کهف را دارم. در فاصله یک روز همه چیز تغیر کرده قیمت ها بالا رفته و مردم حال وروزشان نسبت به روز قبل بدتر شده. پولت دیگر ارزش روز قبلش را ندارد. مردم تحملشان کمتر وصدای فریادشان بر سر یک دیگر بالا تر رفته است .هر روز فاصله بیشتری از هم می گیرند. هر کس تلاش می کند یک جوری جل و پلاس خودش را از داخل این سیلی که دارد همه چیز را ویران می کند! بیرون بکشد.کشوردرحال پاشیدن کامل است.
دیگرعادی شده که برای نان پاره ای،  پا روی سر وصورت هم بگذارند و رد شوند .حرمتی نمانده مسابقه تلخ و نفس گیری است برای ادامه حیات که دسته دسته نفس بریده گان از پا می افتند وتلخ تر این که اکثر از پا افتاده گان جوان ها هستند. 
فاصله ها بیشتر شده ،محبت ها کمتر.بهر دری می زنم هر کاری را می کنم که هیچ ربطی به درس و تخصصم ندارد! تا شب با دستی که هر روز خالی ترمی شود به خانه بر نگردم. 
سفره ها بی رمق ،حوصله ها تنگ،چشم انداز ها تیره ! دعواهای درون خانواده ها بیشتر گردیده است . زن با همسر پدر با فرزند ،برادر با خواهر، همسایه با همسایه ورهگذر با رهگذر! باور کن اغراق نمی کنم حتی رابطه عاشقانه من با همسرم هم دیگر بقدری سرد شده که تنها به سلام عیک روزانه رسیده است.
اخبار تلخ وناگوارازبگیر وببند ،اعدام ، از مجلس ، دادگاه های فرمایشی،شنیدن لاطائلات جندش آورمشتی عقب مانده که اعصابت را در هم می ریزد.بخصوص وقتی که میبینی کاری از دستت ساخته نیست.با کوچکترین بهانه طومار خودت و خانواده ات می پیچند .
صنحه روزانه زندگی در این مملکت مانند صحنه تئاتری است که همه با هم در گیرند هرکس در حال بر داشتن کلاه دیگری است. سلامت اخلاق اجتماعی به حداقل رسیده، زشتی وپلیدی در رفتار اجتماعی در حال افزایش روزانه است. بزرگترین جنایت این رژیم از بین بردن ،اعتقاد بی تمنا بخدا و اعتماد درون مردم نسبت بهم دیگربود. این بی وجدان ها همه چیز را ازبین بردند . بقدری بی شرمی ،وآشکارا حق کشی کردند،در لباس دین کثافت کاری انجام دادند ،که دیگر قبح همه چیز بهم ریخته،خشونت ،فساد،دزدی، دروغ گوئی، تجاوز ،قلدری و رعایت نکردن حقوق دیگری به امری عادی وروزانه بدل شده.سقوط کردیم ،سقوط! 
ویروسی بنام جمهوری اسلامی که برهر کجای پیکر جامعه نشست آن را فاسد میکند و از بین می برد.
 حال درست بر گلوی مردم نشسته و راه نفس بسته است .ما داریم بسختی نفس می کشیم . چشمانمان سوی خود از دست داده است.دیگر هیچ چیز ما را متعجب نمی کند! نه دیدن این همه فساد، نه هزاران زباله گرد و نه قداره کشیدن لات ها وحتی مردم عادی بر روی هم و نه ویرانی مملکت.
هرگز فکر نمی کردم به این روز گرفتارشویم .روزی که بی تفاوتی نه تنها نسبت به حال روزمردم، بلکه به حال وروز خودمان نیز عادی شود."
بغضی سخت راه گلویش را گرفته است.می پرسم "احوال سیاسی را چگونه می بینی؟"
 " خودت بهتر می دانی همه سر در گم ومستاصل . اما شما سردرگم تر ازهمه! اپوزیسیون خارج از کشوری که معلوم نیست چه می گوئید وچه می کنید ؟ شنیدم که شما ها سخت در گیرهمان مسائل ذهنی سابق هستید و هنوز دنبال هویتید ؟بابا این بچه های خودم من را نمی شناسند .این نسل جدید اصلا در دنیای دیگری است شیوه فکر و عمل آن ها با نسل ما زمین تا آسمان فرق می کند! اصلا نه شما ونه بحث های شما برایشان جذابیت دارد ونه حتی ماوالدین حی وحاضر. ما مقصران به تقصیریم که با انقلابمان آن ها را به این حال وروز انداخته ایم. 
 آنها دنیای دیگری دارند. نه ما آن را درک می کنیم ونه آن ها مارا . اکثریت مردم درحالتی بین ترس وانتظارند. ترس از سرکوب شدن وانتظار این که دامنه این اعتراضات ونا کار آمدی و ورشکستگی حکومت بیشتر گردد سدی که در بدنه خود ترک های بزرگ واساسی برداشته فروپاشد!
 می گویم:" سه سال گذشت .سه سال قبل می گفتی اوضاع بقدری نا بسامان است که قابل تصور نیست .بهر حال تکلیف این حکومت با مردم بزودی معلوم می شود. چه شد؟" می گوید "میدانی امروزبعد از دیدن این خیزش بزرگ جوان ها ودردا سرکوب آن ها . به این نتیجه رسیده ام که پدر سوخته تر از این حکومت آخوندی دردنیا وجود ندارد.بی شرمان بزرگ شده حوزه ها که بدو ریال روضه می خواندند .ده بار سر اما م حسین می بریدند ودریوزگی می گردند.حال بقدرت رسیده اند.برای این جنایتکاران ماندن در قدرت بهر قیمت شرم آور نیست!
گردو مذهب ها چسبیدند به روسیه وچین که معلوم نیست چه میزانش فرمان بگیر مستقیم از این دو هستند .مهم این است که منافع آنها چگونه تامین می شود .
مطمعن باش نقش این هادر راه اندازی  حماس وبراه انداختن چنان فاجعه در اسرائیل، اگر با اشاره روسیه نباشد .اما مطمعنابا علم به این که از حمایت آن ها برخوردارخواهندشد صورت گرفته .
برای جمهوری اسلامی مهم نیست که از کدام طرف کشته می شوند.مهم این است که با تمام این کثافت کاری ها باز در سر جای خود بماند.
اگر شده با قتل عام تمامی مخالفان و نابودی ایران  .
ما سال هاست عادت کرده ایم که در تمام حوادث "خودم را می گویم"سر خود را بدزدیم ،سر خود در چاه کرده فریاد بزنیم .حال که دنیای مجازی جای همین چاه راپر می کند .می نویسیم !بحث می کنیم !این عمل را مبارزه تلقی کرده.با همین توجیه تن به زندگی درزیر سایه منحوس جمهور اسلامی می دهیم . 
 در تفکر بسیاری از جمله خود من  این طور شده که یقین داریم این حکومت زیر فشار افکار واعتراض مردم ونبود یک آلترناتیو جدی  به این راحتی ها سرنگون نخواهد شد.
خیلی ها بدشان هم نمی آید که این حکومت که مردم توان در افتادن با او را از دست داده اند. باقدرت های بزرگ در گیر شود. توان سرکوب از دست بدهد.مردم به کوچه وحیابان بریزند دخلش را در آورند.هر طور میخواهد بشود! بشود بسیار بهتر از این حکومت فلان فلان شده است که حتی در داخل خانه نیز مجالت نمی دهد راحت وآزاد باشی!
مانند صدام وقذافی طومارشان پیچیده شود . 
می گویم ووحشت می کنم .اما بجان توحداقل صادقانه  بگویم که نه به این قوم امید ازدست داده فکر می کنم  !نه بوضعیت حاصل از سرنگونی این جانیان! می گوئید هرج ومرج می شود .آیا بدتر ازاین وضعیت لعنتی گرفتار درچنگ مشتی لات ،قاتل کودک کش،طفیلی که معلوم نیست برای که کار می کنند!خواهد شد ؟
نه آقا جان بدتر ازاین نوع حکومت دزد، غارتگر،جانی ،بی مسئولیت وبی جوابگو در مقابل مردم هیچ حکومتی نیست! ایکاش ده درصداز آزادی های این امپریالیسم جنایتکارامریکا! در این مملکت بود.
 حال هر طور که دلت می خواهد بنویس.من یکی که میدان بیا نیستم! ملت خسته است ! جوان ها در غلیان .اما مگر بدون پشت بانی ملت می توان در میدان تاب آورد؟
چهره زیبا اما درد کشیده دختر مرندی که وسط خیابان در تبریزچنان بر افروخته  ازبیداد خامنه ای از ته دل  فریاد می زد . تصویر تمام نمای! حال روزمن و این ملت است.
اما همه شهامت اورا ندارند. تولد من؟که تبریکی ندارد . ابوالفضل محققی