هیتلر شهرهای اروپا بخصوص لندن را به خاک و خون کشید و متفقین شهرهای آلمان را به خاک و خون کشیدند.   مردم آلمان مسئول اعمال هیتلر بودند و تقاص آنرا نیز پس دادند و سالها هم خسارت هردو جنگ جهانی را پرداختند. پس از جنگ هم در اروپا کسی شیون و ناله و نفرین نکرد. مردم اروپا پذیرفتند که جنگ صدماتی دارد. نه آلمان ها متفقین را نفرین کردند و نه متفقین آنها را. اما در خاورمیانه.. لعن و نفرین از آداب اعراب بود که به سرزمین های بزور مسلمان شده راه یافت. 

ما در ایران هم دستگاه نظام پادشاهی و هم انقلابیون در بوجود آمدن این وضع امروز ایران کمابیش شریک هستیم. ما مردم خمینی و نظام نظری او را در یک فرایند دمکراتیک پذیرفتیم. این درست که ما نفهمیدیم به چه رای میدهیم اما آنچه مورد قبول جهانیان است رای است نه عذر و بهانه بعدی. ایرادها وارد است که در کردستان رای به نظام اسلامی داده نشد اما در مجموع مردم مخالفتی با برقراری جمهوری اسلامی نکردند. از نگاهی چهانی، مردم ایران مسئول اعمال و رفتار جمهوری اسلامی هستند. خوشبختانه پس از دهه ها جهانیان بین حکومت اسلامی و مردم ایران فرق می نهند. 

حماس در انتخابات دمکراتیک در سال 2006 در  پارلمان فلسطین رای زیادی آورد. این رای را مردم غزه و دیگر نقاط فلسطین دادند و برنامه سیاسی و نظامی حماس را تایید کردند. حماس بعدها باقی مانده نیروهای سازمان فتح را از نوار غزه بیرون راند. مردم غزه و لبنان سالها از جیب مردم ایران زندگی شان را به شادی و رفاه گذراندند و هرگز محرومیت هایی که مردم ایران می کشیدند را نکشیدند و از این بابت از حماس و حزب الله همواره متشکر و قدردان بوده اند.  

امروز.. همانگونه که مردم آلمان در روی کار آوردن هیتلر مقصر هستند و خسارت پرداخت کردند و بمب ها را تحمل کردند، همانگونه که ما مردم ایران به نظام اسلامی رای دادیم (من رای نه دادم) و حتا اگر دمکراتیک تر از آن هم بود و زیر نظر سازمان ملل بازهم این مردم به نظام اسلامی رای میدادند- ما مردم باید مسئولیت رای سال 58 مان را بپذیریم. ما مردم داریم پیامد های رای مان را تحمل می کنیم و مردم نوار غزه هم باید پیامد انتخاب شان را که بر عکس ما که ناآگاهانه رای دادیم اما مردم غزه با آگاهی از اهداف حماس و حزب الله به آنها رای داده اند و باید پیامدهایش را نیز مرد و مردانه تحمل کنند و ناله نکنند.

 مردم غزه  به حماس و برنامه تروریستی آن رای دادند و در این سالها هرگز ندیدیم تظاهراتی در نوار غزه بر علیه حماس بشود. آقای مسعود مویدی روزنامه نگار در داخل کشور بارها در کلابهاوس اظهار کرد که  بجز یک ویدیو که مادری که فرزندانش را در بمباران اسرائیل از دست داده بود از سر سوز حماس را نفرین میکرد بقیه مردم غزه بابت حمله 7 اکتبر حماس به اسرائیل و کشتار 1400 نفر و گروگانگیری هیچ اعتراضی به حماس نکردند و برعکس با آتش بازی و فشفشه این کار را جشن گرفتند. مردم غزه  حتا به حماس اعتراض نمی کنند که چرا زیر ساختمان های مردم و بیمارستان ها پنهان می شوند و اسرائیل که افراد حماس را هدف میگیرد، از عوارضش کشته شدن زن و کودک و پیر و جوان فلسطینی است و .. نه مردم اعتراضی ندارند! من که ندیدم اگر شما دیدید به من هم خبر بدهید. 

جالب اینجاست که آقای مسعود مویدی روزنامه نگار در داخل کشور در کلابهاوس میگوید ما ایرانیان نمیتوانیم سرکوب مردم در داخل کشور توسط جمهوری اسلامی را محکوم کنیم اما حملات اسرائیل به نوار غزه را محکوم نکنیم چرا که اگر محکوم نکنیم نگاهی دوگانه به حقوق بشر داریم! ایشان اضافه کردند که که اگر ما ایرانیان حملات اسرائیل به نوار غزه را محکوم نکنیم پس نباید اعتراضی به جمهوری اسلامی و برخوردهایش با اعتراضات مردم در ایران را که در جنبش مهسا دیدیم داشته باشیم! با شنیدن این حرف از آقای مسعود مویدی دانستم که اگر نوبت حرف زدن به من برسد ممکن است با اخلاق تندی که دارم کنترل از دستم بدر رود و فحش های رکیکی نصیب او و اربابانش در اطلاعات سپاه بکنم لذا از تالار بیرون زدم. (این آقا خیال میکند که با هالو طرف است. مظلوم نمایی میکند که مرا وزارت اطلاعات میگیرد و «نصحیت» میکند! یعنی وقاحت از روی صداقت اینها من یکی رو کشته). 

مسعود مویدی راست می گوید مردم غزه بمب ها را تحمل می کنند اما به حماس بابت حمله 7 اکتبر و کشتار اسرائیلی ها اعتراضی ندارند. من واقعا  شجاعت مردم غزه  را می ستایم.  خودشان خواسته اند. مثل مردم آلمان که هیتلر را در یک روند دمکراتیک روی کار آوردند و هرگز به او نه در هنگام بمباران شهرهای شوروی و انگلستان اعتراض کردند و نه به هنگام بمباران شهرهای آلمان هرگز و هرگز به هیتلر اعتراضی نکردند. مردم غزه هم خودشان حماس و برنامه هایش را که علنان در طی سالیان در معرض دید همگان گذاشته که یک سازمان تروریستی است در یک روند دمکراتیک به فرمانروایی پذیرفته اند و بابت بمب هایی که در اثر اعمال حماس در 7 اکتبر از اسرائیل میخورند شکایتی از حماس ندارند. والا من آدم منصف در دلرحمی هستم اما هرچه میکنم اگرچه بابت کشته شدگان نوار غزه متاسفم و ابراز همدردی میکنم اما هرچه میکنم نمیدونم چرا نمیتونم از اسرائیل گله مند باشم یا محکومش کنم. 

راستی.. زیاد حرفهای مرا جدی نگیرید. من نه سر پیازم نه ته پیاز مثل بقیه شما ایرانیان عزیز. ما کاره ای نیستیم و اینجا گپی میزنیم. اما تعجب میکنم از کسانی که خودشان را زیادی جدی میگیرند. انگار اگر اعلام موضع نکنند یه وخ مردم جهان نگران میشوند اینا لال از دنیا نروند!  حزب چپ را میگویم. یا بهتر بگویم: حزب خائن چپ را می گویم. من هرگز حزب توده و کردارش در زمان شاه را به خیانت تعبیر نمی کنم. اما حزب چپ امروز بازماندگان آن جوانان ناآگاه  قدیم را بخاطر مواضعی که امروز و از سر آگاهی دارد را یک حزب خائن به مردم ایران و شریک جنایت های جمهوری اسلامی میدانم. حزبی که بسیاری افرادش به ایران رفت و آمد دارند و اینقدر که سنگ مردم غزه را به سینه میزنند برای بچه های ایران دل نمی سوزانند. سایر دوستان پنبه این نابخردان را زده اند قلمم را بیش از این کثیف نکنم. اینها هم نه سر پیازند و نه ته پیاز اما موقعیت را برای ابراز ارادت به خامنه ای از دست نمی دهند.