کیانوش جان. دستت درد نکنه که یادواره ای از برادرم جلیل قدیمی رو منعکس کرده ای. من متنی رو اینجا میذارم که برای دوست عزیزمان "علی صدیقی" در انعکاس خبر درگذشت جلیل برادرم منعکس کرده. با مهر: ... علی جان، ممنونم از شما برای انعکاس خبر درگذشت جلیل. کارنامه هنری جلیل طبعاً بدون یادها و یادآوری های ویژه خصلت و خصوصیات منحصر بفردش در دوستی و رفاقت، ناکافی بنظر میرسد هرچند میدانم تو عزیز، بیشتر از همه برایت این نکته مد نظر بود که علاقه مندان و دست اندرکاران هنری چه در استان زادگاه ما گیلان و چه در حلقه دوستان پراکنده در اقصا نقاط جهان نه تنها از درگذشت وی بلکه از نقش و حضورش در حیات هنری و بالاخص عرصه نمایشی با خبر گردند. من اما علیرغم وضعیتی که در زندگی شخصی خودم داشتم و کمتر در محافل و مجامعی حضور می یافتم که جلیل صحنه گردان اصلی آن بوده اما بطور مرتب توسط حاضرین در آن جمع ها از حس خوشآیند آنها با خبر میشدم. یک نمونه منحصر بفردش که من هم کم و بیش از نزدیک شاهدش بودم، مراجعه و ملاقات وی با من در بیمارستان پورسینای رشت بود زمانی که بعنوان یک زندانی در آنجا بستری بودم. با توافقی که با نگهبان شخصی خودم انجام داده بودم، خواستم تا دیدار ما در محیط باز حیاط بیمارستان باشد تا تعداد زیاد رفقا و دوستان من بتوانند با من دیداری حضوری داشته باشند. حضور جلیل اما تمام صحنه را به گونه دیگری شکل داد. در آن روز تعداد زیادی از رفقایم دور جلیل جمع شده بودند و صدای قهقهه آنها در فواصلی چند بگوش می رسید. جلیل به هر گوشه و کنار دنیای سیاست دستی می کشید و آنرا با سناریوهای دلخواه خود بگونه ای طرح میکرد که شنوندگانش - که عموماً از بچه های چپ و با تمایلات نزدیک به اندیشه های فدائیان اکثریت و حزب توده ایران بودند - با مضامین مطروحه آشنائی کامل داشتند. از نحوه تبلیغاتی که در رادیو مسکو مطرح میشد و تقلید صدای گویندگانش گرفته تا، نحوه صحبت کردن احسان طبری، تا چگونه گی صحبت کردن اردبیلی و مفاهیم بی ربطی که خودش هم از جمع و جور کردن موضوعات مطروحه عاجز می ماند تا... صدا و گفتار خمینی و ... من کسی را در حلقه دوستانم سراغ ندارم که با برادرم جلیل آشنا شده باشند اما، به نیکی از او یاد نکنند. در سالهای گذرانش در اروپا هر زمانی دوست یا دوستانی به دیدار من می آمدند، قطعاً یکی از برنامه هایم سفری به شهر محل اقامت خانواده جلیل و دیداری با او بود و روزی بسیار خوش و بی نظیر در کنار وی. جلیل انسانی دوست داشتنی و آدمی بسیار آرام در برخورد با سایرین بود. از هرگونه درگیر شدن با دیگران در هر شکل و وضعی دوری می کرد. درخانه جلیل همیشه حد معینی از هارمونی و صفا و خنده و آرامش برقرار بود. آرزومند دستیابی و کسب فلان و بهمان موقعیت مالی و هنری و جایگاه و غیره هم نبود. به یک زندگی ساده قانع بود - فقط یک پیکی اگر در کنار می بود، طبعاً بیشتر لذت می برد! - در بیان خاطرات خود از هیچ تعریف و تمجیدی فروگذار نمی کرد از ترشی های خوشمزه ای که در خانه گلاب آدینه و مهدی هاشمی خورده... جلیل انسان خوشبختی بود و خوب زندگی کرد و شریفانه گذراند و دوست داشتنی بود و طبعاً در یاد دوستانش باقی خواهد ماند!