مناظره عطا هودشتيان با رامین پرهام درباره جنبش اعتراضی امروز در ایران
05.10.2022 - 10:26
مناظره عطا هودشتيان با رامین پرهام در رادیو فردا درباره جنبش اعتراضی امروز در ایران. یکشنبه دوم اكتبر ٢٠٢٢. رامين پرهام اعتراضات فعلي در ايران را جنبش تلقي نميكند و بران است كه همه اقشار نيامده اند و اين اعتراضات نمودي از همبستگي ملي نيست. عطا هودشتيان برعكس، معتقد است اعتراضات اخير يك جنبش به تمام است و البته نيازمند رهبري ست و نمودي از بالاترين سطح همبستگي ملي بوده و تمام اقشار ميهن را در نورديده و نقش زنان جلوه تمام نماي ان است.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
ایران گلوبال
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
دیدگاهها
من هم رد پای رژیم را در این…
من هم رد پای رژیم را در این حرکات اعتراضی حس میکنم. رژیم هر چند گاه راه مفری برای بیرون آوردن فشار های اجتماعی که زیر پوست جامعه در حال غلیان است باز میکند. کسانی را که پتانسیل رهبری دارند شناسایی میکند نمایش قدرت به راه می اندازد و برای مدتی ترس در دل جامعه میکارد. گر چه زخم های بزرگ تری بر پیکر جامعه بر جای میگذارد ولی برای مدتی برای خود زمان میخرد. این بار گویا محاسباتش نا درست ارزیابی شده بوده است و در باره نقش ایرانیان خارج از کشور و حمایت های بین المللی هیچ فکر نکرده بوده است.
اگر ما قادر نباشیم که گونه…
اگر ما قادر نباشیم که گونه ایی از انقلاب فرهنگی که در زیر پوست جامعه ایران در حال شکل گیری و تکوین است را نبینیم و چنان احساس خود کم بینی به ما دست بدهد که هر حرکت و هرجنبشی را یاخوار و خفیف وکوچک کنیم یا به نوعی به ملایایان فوکلی نسبت بدهیم ، پس از تاریخ چه آموخته ایم ؟
جنبش شگفت آفرین و تحسین…
جنبش شگفت آفرین و تحسین برانگیزی که پس از قتل پرقساوت مهسا امینی دختر ایران، قریب چند هفته به عرصه های متنوع و پردامنه ای کشید، علاوه بر کنش عمومی و فراجغرافیایی، برخی فعالین سیاسی عمدتا خارج کشور را به این امید و فرض رساند که سرانجام پس از چهار دهه و اندی ستم و اعتراض، براندازی قریب الوقوع حاکمیت پر تبعیض و ستم و سرکوب ولایت فقیه و نظامیان سپاهی همبسته ی آنان، فرارسیده است. امری که بی تردید آرزوی همه ی ماست. شتاب و رویدادهای پیاپی، از یک سو خرسندی و رویاپردازی می آفریند و از سوی دیگر بسیاری اندیشه و واقعیت های پیش روی، داشته های نه چندان کارآمد و نادانی های مکرر و فرصت سوز اپوزسیون را هر روز برملا می کند. کنشگران میدانی عملا کنترل و امکان اندیشیدن به زمان را از این اپوزسیون و کسانی که خود را رهبران و مصلحان جنبش فرض می کنند، همچون موارد مشابه دیگر، برگرفته است. هیجان و غلبه ی شور و امید های ناهمزمان و ناساز، این «رهبران و مصلحان»، با همه نیت خیر و آرزوهای بهبود خواه، می تواند همچون نمونه های مشابه در مشروطه، ملی شدن نفت، رویدادهای منجر به تغییر حکومت در سال 57، و تکاپوی همه این چهار دهه و اندی، این نادانی و ناتوانی های خودآفریده و شتابزده و ناهمساز با آن چه در بطن و لایه های جامعه ی ایران گذشته و می گذرد را آشکار کند. نمونه ها پیش روی ما در تکاپویند. سهم خواهی ناساز و بی ارتباط از گستردگی، تنوع و ژرفای کم سابقه ی جنبشی که به حول «زن ،زندگی ،آزادی»، در جریان است، آرزوهای انباشته ی عمدتا شخصی، ایدئولوژیک محور و سیاست زده؛ همچون موارد مشابه، می تواند بستر ساز پراکندگی، ناامیدی، فرصت سوزی و به هرزبردن توان و امکانات در دسترس شود. برخی سخن از این می رانند که چون جنبش ایدئولوژی و رهبری از نوعی که «مشروطه نوین» می خوانند، ندارد، در زیر جلد دست بخشی از حاکمیت که تغییر می خواهد و بر بستر این اعتراضات خطر کرده است، هویداست. اتهامی ناشی از نگره و هراس ای خودکامانه و سنتی، که در پی کنترل و عقب بردن فضای مدرنی است که توسط دختران آزاده و حق طلب آغاز شده است.
ریشه یابی و تبارسازی ها نباید موجب شود، که به تدریج همچون گروه های سیاسی برآمده ی دهه های چهل و پنجاه و شکست خورده ی دهه ی شصت، در حباب خودآفریده ای به دور و بی ربط با نیاز و واقعیت های جنبش و کنشگران اصلی آن، فضایی خودکامه، رویاپرور و «خانه های تیمی» وار بیافریند. ما به همه ی نیروهای مان برای آینده ی بهتر نیاز داریم. بحث های چون ایدئولوژی، نوع پرچم و شخصیت هایی که گویا قرار است از گور نخبه گان پیشین یا برون و فراز جنبش، به حکومت برسند، سهم خواهی مردانه که گویا آنان بیرون مانده اند و.... کمتر ربطی به آن چه در درون ایران می گذرد، دارد. کسی قرار نیست تکلیف روزگار پس پایین کشیدن دستاربندان و سربازان امام زمان، دراین روزهای مبارزه، بی برو برگرد روشن و جاری نماید. راه درازی پیش روی است ،مبارزه، اتحاد، امید، تواضع، صداقت و آزادگی نیاز امروز است. جامعه ی ما از مصلحان خودکامه خیری ندیده است.
حضور پر دامنه و محسوس زنان و دختران ایرانی در صف اول جنبش، باید به ما نشان داده باشد، که با جنبشی سرآپا متفاوت و متمایز با پیش روبرو هستیم. تاثیر و تاثر ملی و جهانی، این تمایز نوین را نمایان کرده است. زنان حق طلب جهان در شگفت و حیران و تحسین به این هم جنسان ایرانی خود نگریسته و امیدوارند. زنان بیش از هرچیز خواهان کنترل بر بدن خود و سبک زندگی خویش اند. پافشاری و تجلی استبداد و تبعیض و سرکوب حکومت ایران برای کنترل و اداره ی این بدن های زنانه، خود نشان می دهد که پاشنه ی آشیل حکومت، رهایی و آزاد زیستن زنان است. آزادی که زیست و روزگار همه ی افراد و جوامع از جمله مردان را دگرگون و به سوی جامعه ای آزاد و بهینه سوق خواهد داد.
Mehrdad Haririخیلی مهم نیست…
Mehrdad Hariri
خیلی مهم نیست اون چی فکر میکنه. مهم همینه که میلیون ها نفر از مردم ایران و جوانان تو خیابون ها میخوان مملکت را از آخوندها پس بگیرند. همین.
Mo Behboudiآقای هودشتیان…
Mo Behboudi
آقای هودشتیان گرامی, بحث و مناظره کردن با فردی مانند اقای پرهام, سوزاندن انرژی و هدر دادن وقت است. تلاش شبانه روزی ایشان کسب نام و نششانی از خود در میان مردم است. اگر کتابش را بخوانید که حتمن خونده اید, متوجه خواهید شد که غیر از مشتی اراجیف و صحبتهای سر در گم چیز دیگری ندارد.
Mahmoud Tadjallimehrدر…
Mahmoud Tadjallimehr
در اندیشه های پرهام گرایش های فاشیستی عمیقی دیده می شود.احیانا او به اندیشه ها و دستاوردهای امروزی علوم اجتماعی آشنا نیست و علاقه ای هم به تردید و پژوهش ندارد که این گونه مطلق و با قاطعیت احکام خود را صادر می کند. اعتقاد عجیبی هم به وجود آدم و حوا دارد که اتفاقا با روش تحلیلش هم می خواند.
افزودن دیدگاه جدید