تخریب، تحریف و در نهایت نابود کردن فرهنگ و هویت ایرانی از برنامه های نظام اسلامی از آغاز بوده است. ایدئولوژی اسلامی بطور عموم خود را با دشمنی با فرهنگ و آداب و رسوم مردم این آب و خاک تعریف کرده است. ایدئولوگ های نظام پنهان نمی کنند که این رژیم آمده است تا با کوبیدن چوب تعلیم قرآن بر سر ایرانیان همه را در خط اسلام ناب محمدی به صف کند. آنها 45 سال است پروژه اسلامی کردن ایران را نه «یک کلمه کم» و نه «یک کلمه زیاد» پی گرفته اند. برای آنها مهم نیست که دین و باورمدنی ایرانیان چیست و اصولا اهمیتی ندارد که ایرانی چه دینی دارد یا اصولا بی دین است، مهم آنست که همه در خط اسلام ناب دولتی و ضد ایرانی به صف شوند. در این نگاه آداب و رسوم فرهنگی و تاریخی ایرانی «دلیل خریت» و «سند حماقت» معرفی می شوند (سخنان معروف مطهری) و در عوض آداب و رسوم و سنت های بی ریشه و تحمیلی، اصیل، راستین و سبب رستگاری و عاقبت بخیری وانمود می گردند.
پروژه های ویران کردن ایران بدست مزدوران و بعضا نا آگاهان تمامی ندارد و در هر روز و به هر مناسبتی برنامه ای را برای از کار انداختن نیروی اندیشه ایرانیان رو نمایی می کنند. آنها فکرها و ذهن ها را هدف ترکش های مرگ آور ایدئولویک قرار می دهند تا راه برای نیات پلید ضد ایرانی شان بازتر گردد.
ملایان و کارفرمایان بی وطن آنها، تقارن ماه رمضان با نوروز باستانی 1403 را فرصتی شمرده اند تا با طرح برنامه ای موسوم به «مسطورا» فکر و اندیشه ایرانیان را در روزهای نوروز از تمرکز بر سنت های اصیل خود، بزرگ داشت آداب و رسوم کهن و باز خوانی تاریخ و فرهنگ شان منحرف سازند. روزهای آخر سال و چند روز مانده به جشن نوروز و همزمان با اغاز ماه رمضان رسانه های دیداری و شنیداری رژیم تبلیغات هماهنگ و گسترده ای را برای اجرای طرحی ایدئولوژیک برای به حاشیه راندن جشن نوروزی و اهدافی در همان راستا به راه انداخته اند.
پروژه مسطورا چیست؟
مسطورا طرحی است بسیار وسیع برای مقابله با نوروز و منحرف کردن افکار از بر پایی جشن کهن شان. این طرح بوسیله رهبر معظم انقلاب در محفل باصطلاح انس با قرآن کریم در آغاز ماه رمضان امسال کلید خورد . بنا به فرموده رهبر « یکی از وظایف ما تلاوت قرآن است. در دنیای اسلام هیچکس نباید پیدا شود که یک روز بر او بگذرد و آیاتی از قرآن را تلاوت نکند....در طول سال روزی نباشد که شما قران را باز کنید و و قران را تلاوت نکنید».
بنا بر این طرح قرار است «سطر سطرِ» (مسطورا از همین واژه سطر گرفته شده است) زندگی و ذهن مردم با آیه های قرآن آنچنان پر شود که فراموش کنند سال گذشته 600 نفر در خیابان ها به گلوله بسته شدند. آنقدر باید به خواندن آیه ها معتاد شوند که فراموش کنند، 60 درصد از جمعیت در زیر خط فقر به فلاکت افتاده است، آنقدر در گوش آنها باید قرآن خوانده شود تا چنان گیج و منگ شوند که سر مستی و فساد و غارت گری کارگزاران حکومتی را نبینند. متولی این طرح که عنوان «زندگی با آیه ها» نیز به ان داده شده امپراتوری تبلیغات اسلامی و دارالفران های سراسر کشور هستند و کلیه رسانه های عمومی در خدمت آنها قرار می گیرند.
این طرح با هدف مبارزه با نوروز و سنت های ایرانی و اهداف امنیتی و سیاسی دیگر طراحی شده است. سازندگان طرح از روی ترس و زبونی از بیان صریح هدف طرح خود داری کرده اند. این طرح ضد ایرانی در لفافه «زندگی با آیه ها» تبلیغ می گردد تا هر گونه انتقاد به ان با اتهام کفر و الحاد و مخالفت با قران سرکوب شود. هدف جایگزین کردن گفتمان قرآن به جای گفنمان ایران است. این طرح بوسیله امپراتوری تبلیغات اسلامی و مجامع و نهادهای قرآنی تدارک دیده شده است. علاوه بر این شبکه بزرگی از از نهادهای دولتی و شبه دولتی مانند اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی،صدا و سیما، حوزه علمیه خواهران، کمیته امداد، بهزیستی، بنیاد شهید،سپاه و بسیج در این پروزه مشارکت دارند. این طرح در چهار سطح به اجرا در می آید:
- در سطح گفتمان سازی باصطلاح ملی 30 میلیون نفر در کشور،
در سطح انس با مفاهیم 5 میلیون نفر
و در سطح سوم حفظ ایات 15 میلیون نفر
و سطح چهارم کنشگری در سطح کشوری برای 200 هزار نفر را در بر می گیرد (مدیر کل تبلیغات اسلامی استان قزوین).
این پروژه عظیم در مجموع بسیج 50 میلیون نفر را زیر چتر آیه خوانیهدف گذاری کرده است. با چنین لشگر کشی بزرگی آنها می خواهند ریشه فرهنگ ایران را بکنند. برنامه ریزان برای پنهان کردن اهداف شانتصمیم گرفته اند که طرح لوگویی نداشته باشد تا از آن طریق اسررشان لو رود. پروژه ای با چنین ابعادی قطعا یک طرح امنیتی است که مبارزه با جلوه های فرهنگ ایران تنها یکی از اهداف آن آنست. این طرح را باید مکمل مجلس دست چین شده خبرگان و مجلس شورای اسلامی در انتخابات اخیر و در ردیف طرح هایی ارزیابی کرد که برای ورود «رهبر سوم» طراحی شده اند. تعیین یک مدت سه ساله برای طرح مسطورا نشانه ای است از زمانی که برای تغییر رهبر در نظر گرفته شده است.
برای کوری چشم طراحان و توطئه گران، نوروز امسال را نیز مانند هزاران سال گذشته بزرگ می داریم و برای کوشش در راه ماندگاری اش با خود و با یکدیگر و با آنانی که جان عزیز و سلامتی شان را فدای ایران کردندپیمانی معنوی می بندیم.
نوروز پیروز
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
دیدگاه‌ها
نوروز
سالام
فقط تاسف دارد،که تعدادی بجای تحلیل
ازجشن نوروز، ودیگر جشن ها که در ایران ومنطقه وجهان یادگار انسانهای دوران بوده وباید برای شادکردن مردم
استفاده شوند،
بجای نطرات سازنده و پیشرو ،این
یادگارهای انسانها رابه ایدئولوژی تبدیل
کرده وعقده های درونی خودرا بیرون
ریخته اند،
بعد آمده به ایدئولوژی کمونیستی،اسلامی،حتی راسیستی و
فاشیستی ایرادمیگیرند،
خوب منهم اعتقاددارم ،که آنها ایرادهای
اساسی وبنیادی داشتند،
مگر تفکرشماها بهترازآنهاست؟
مگراین ایران ،ایران گویی،میترایی،
باستانگرایی،ایدئولوژی نیست؟
یاشما این تفکررا به ایدئولوژی تبدیل
نکرده اید؟
مگر همین نوروز را مختص ایران دانستن
ودیگران راحذف کردن،خودش تفکر فاشیستی نیست؟
این ایران شماکجاست؟
ازکجا معلوم که شماهم مثل آخوندها
شعار توخالی نمی دهید؟
مگرماسونهایی که توسط استعمارگران
مسیحی وارد سیاسیون مشروطه شدند،
مثل تفکرات شماهانداشتند؟
دست بردارید،
چه فرقی بین تفکرات شماها باتفکرات آخوندها،و دوران ۵۷ ساله پان ایرانیست
های پالانی است
من که فرقی نمی بینم،
اتفاقا، مولاهای ومدیران پشت سر وخارجی آنها از حاکمان پالاتی ها وشماها هم مخوف تردرمورد تفکر
پان ایرانیست پان فارسی وکوروش پرستی عمل میکنند.
با وسیله ایی غیر قابل دفاع سرهرکس
که برعلیه پان فارسیسم حرکت میکند،
یافکرمیکنند،عمل این گروه وفرد درآینده
برای سیستم پان فارسی خطردارد،
وحشتناکترومخوفترعمل میکنند.
ما ازبس مارخورده ایم،خودافعی گشته ایم.
لطفا شماها لاقل مارامنترنکنید.
قبلا نوشته بودم
الان هم دوست دارم،
نظرشماهارا درمورد یومورتاهای نقاشی شده خانم فاطمه دادش زاده درتبریز
که آقای داوری یکیازمسئولین حکومتی درخواست سرب داغ بردهن این خانم را
داشت،چیست؟
آیا شماها بهترازاین مسئولین هستید
مومنت مومنت
چند روز پیش دوستی یک پست دردناک از .... را برایم فرستاد. خواستم بنویسم ... جان... از نوروز نگو و شاه نامه بر سفره‌ات نگذار شاه نامه از آیین شهریاری می‌گوید و شاه نامه است.. از خوالیگران ضحاک بیزار است.. می‌دانیم ضحاک مغز خوالیگران خود را نیز خورده است. شاهنامه ارمایل و گرمایل را ارج می‌نهد.. تو نه پاک‌دینی و نه پیش‌بین. آراممان بگذار که اگر نبودید و انقلاب مردم ایران را به تعصب و تفرقه و قومگرایی نمی‌کشیدید...ایرانیان همه کاوه بودند و امروز فریدون ایران را آزاد کرده بود. اگر نبودید قومگرایی و فاشیسم دوباره پا نمی‌گرفت. در شاه نامه کردها آزادی‌خواهانی هستند که چون ما از خورشخانهٔ آژیدهاک گریخته‌اند تا مغزها و اندیشه‌هایشان را نجات دهند تا در کوهستانها بیاندیشند و ایران را نجات دهند. ما ایرانیان دیاسپورا کردهای شاهنامه‌ایم. کردها مثل تو .... مغز‌خوردهٔ ضحاک نیستند! کاش صدای خروش مردم درون ایران را می‌شنیدید چنان‌که شاهنامه می‌گوید:
خروشی برآمد ز ایران به زار
که گیتی نخواهیم بی شهریار
شاه نامه بر سفره‌ات نگذار ... جان!
خواستم اینها را بنویسم اما .... جان از شدت باور به آزادی بیان.. کامنتها را بسته بود
بلاهتی که زرنگ خان متکبّر را به زمین خواهد زد!
درووود بر آقای تاج الدّینی گرامی!
حرفهایی از لب پنجره شیشه شکسته و چارچوق پوسیده.
تصوّر نکنید که خصومت با تاریخ و فرهنگ ایرانیان، عمرش از دوران اقتدار خلفای الله از حدود چهل و پنج سال پیش تا امروز آغاز شده است. خیر اینطور نیست. جنگ زماداران نالایق و بی فرّ علیه بُنمایه های فرهنگی و تاریخی و پیکارهای مردمی به قدمت تاریخ حضور و وجود ایرانیان است. از عصر میترائیسم تا همین دقیقه که ملاحظه می فرمایید. در گذشته تا قبل از اقتدار اخانید، مبارزه در لایه های پنهان و رگ و پی جامعه ایرانی به شکلهای مختلف ادامه داشت. از تحریف و تقلیب «نامها و متون گرفته تا مصادره به مطلوب کردنهای دلبخواه و به حساب و کتاب خود نوشتنهای زحمات فکری و پژوهشی و ابتکاری متفکّران و شاعران و نویسندگان و غیره و ذالک ایران و همچنین سند جعلی صادر کردن برای اموالی که هرگز به غارتگران و خاصمان میهن و مردم، هیچ تعلّقی نداشته اند».
اگر فرض را بر این بگذارید که آخوندها پانصد سال دیگر بر ایران حکومت خواهند کرد به دلیل اینکه طیف «کنشگر و تحصیل کرده ایرانی»، هنوز خودش را به نام «ایرانی» نمیشناسد و دوغ و دوشاب را از همدیگر تمییز و تشخیص نمیدهد که چه خطر هولناکی بیش از چهل و پنج سال آزگار است در بیخ گوشش کمین کرده و همچون خوره به جانش افتاده است و مدام در بیابانگردیهای دور دنیا برای «سکولار، لائیسیته، آته ایسم، دمکراسی و امثالهم» با زبانی از حدقه درآمده له له میزند، و همچنان خوار و زار مونده است، یک چیز را هرگز از یاد نبرید و آن هم اینکه «سُرخی» را هیچکس نمیتواند از برگ گل بزداید و آن را علیحده و مجزّا از گل سرخ به همانشیوه که خودش میخواهد رنگ آمیزی کند. هسته و مغزه چیزی که گوهرش سرخی است، در هر مرتبه شکوفا شدن به رنگ سرخ در خواهد آمد. اسلامیّت نوع تفسیر و تعبیر ایرانی اش که همان تشیّع باشد، تا ابد به حیث «زیر مجموعه فرهنگ و تاریخ ایران» خواهد ماند؛ ولی هیچگاه و هرگز نخواهد توانست که «هویّت فرهنگی و تاریخی ایرانیان» را متعیّن کند؛ ولو در طول تاریخ امروز و فرداها با کاربست شمشیر و گیوتین به دست انواع و اقسام متولیّان و جلّادان الهی اش مصدر آمریّت باشد.
چیزی که در این کشاکش فرهنگی مابین مردم ایران در جامعیّت وجودی و حکومتگران عقیدتی خفته در باتلاق اسلامیّت به شدّت شایان نکوهش است، نقش «مدّعیان تحصیلی و کنشگری و پژوهشگری» است که نمیدانند چه خاکی به سر خودشان بریزند؛ زیرا تا امروز نتوانسته اند به یک پرسش ساده، پاسخ فردی بدهند و آنهم اینکه: «من ایرانی کیستم و چیستم؟». هر گاه طیف تحصیل کرده و کنشگر ایرانی آموخت که به چنین پرسشی پاسخ درخور بدهد که محصول کنکاویها و تامّلات فردی خودش باشد، مطمئن باشید که پروسه اضمحلال و محو شدن اسلامیّت نوع شمشیر اقتلویی برای همیشه و ابد از سرزمین ایران اتّفاق خواهد افتاد و متعاقبش نیز ایران و ایرانیان به همان جایگاهی صعود خواهند کرد که از سپیده دم تاریخ خودشان در گستره فرهنگ جهانی، لیاقتش را داشته اند. در اروپا، متفکّری به نام «رنه دکارت» از خودش پرسید که «من از کجا میتوانم تشخیص بدهم که شناختهایم متّقن هستند؟». با یک ستوال ساده، سراسر زیر و بم جوامع اروپایی را متحوّل کرد و به راهی انداخت که نزدیک به پنج قرن است برغم تلاطمهایی خاص خودشان همچنان در حال تحوّل و دگرگشتهای نو به نو هستند. ما هنوز به طرح «پرسش خودمان» نیز هیچ راهی پیدا نکرده ایم؛ چه برسد به آنکه بخواهیم طرحش کنیم و در صدد پاسخش بر آییم.
شاد زی و دیر زی!
فرامرز حیدریان.
بالاخره بعد از 45 سال یواش یواش و پاورچین پاورچین داریم میرسیم ب
به سخن بزرگمردی که 45 سال پیش چنین روزی را میدید. اینست روشنفکر و سیاست مدار لایق.
شخصی که گفت « اینها میخواهند ایران را بنابودی ببرند ولی من میایستم که نگذارم».
بله دکتر شاپور بختیار. بنظر من ایرانیان باید مجسمه چنین مردی را در خانه داشته باشند و هر روز باو درود بفرستند و به مخالفینش لعنت.
افزودن دیدگاه جدید