ژوئن 2022

Hossein Djavadzadeh
سعديا مردنكونام نميرد هرگز
مرده ان است كه نامش بنكويي نبرد
امروز ٣٠ خرداد مصادف است كودتا بر ضد منتخب مردم ايران ، بني صدر ، شير مرداني كه برحق و ازادي و استقلال وفادار ماندند، و جانشان را بخاطر ايران بر طبق اخلاص گذاشتند ، چه ، بني صدر برحق گفت ، " ما مي رويم كه بمانيم و انها مي ايند كه بروند " یاد و خاطره جملگی شهیدان این کودتا زنده یادان حسین نواب صفوی، منوچهر مسعودی،لقایی ها، مصطفی انتظاریون، رشید صدرالحافظی، محمد ذوالفقاری و.. . گرامی و نامشان گلگون باد.

Sadgh Haschemzadeh
خدمت شما عرض شود اینکه آیا سی خرداد به لحاظ استراتژی حرکت درست یا غلطی بود تا باحال صد ها تحلیل جامعه شناسانه صورت گرفته و تکرار آن ضروری نیست
ا
فرض را بر این بگیریم که دران شرایط میلیونها نفر طرفدار خمینی نبودند
فرض بگیریم که همه مردم بر فراز خیال به مجاهدین می پیوستند
فرض بگیریم تمام اپوزسیون مترقی به مجاهدین می پیوستند آنگونه بعد پیوستند و شورای ملی مقاومت شکل گرفت
اصلا فرض کنیم مجاهدین به قدرت می‌رسیدند ضمن اینکه هم اکنون نیز به قدرت رسیدن آنها محال نیست
خوب بعدش چی ؟!
ای شهان کشتیم ما خصم برون
ماند خصمی صد بدتر اندر درون
چون که فارغ گشته از خصم برون
باز گشتیم به آن جنگ درون

Delkhasteh Mahmood
با سلام
چند نکته:
- در 14 خرداد مجاهدین میلیشای خود را که شاید چند صد نفری بودند از چند ساعت قبل به دانشگاه فرستاده بود و بیشترشان پشت دیوار توری دانشگاه قرار داشتند. اینها هم وقتی بنی صدر خواست که چماقدارها را از دانشگاه بیرون کنند، در کنار دیگران، در بیرون کردن آنها شرکت داشتند و خود می دیدم.
- این گروه هیچ نقشی در محافظت از گرد همایی نداشتند. در واقع گرد همایی نیازی به محافظت نداشت. محافظت از چی؟ بنی صدر که در ساختمان بود و محافظان مسلح نظامی خود را داشت. در پایین که تا بنی صدر نگفته بود، کسی به چماقدارها کاری نداشت و در میان جمعیت با شعار و پلاکارد حرکت می کردند و تنها وقتی که دست به خشونت و قطع کردن سیمهای بلندگو ها در شرق دانشگاه کردند و پلیس میر سلیم با دست خالی ایستاده و نگاه می کرد و کاری نمی کرد، خواست که آنها را بیرون بریزند.
- در 30 خرداد، بله برنامه ریز مجاهدین و فداییان اقلیت بودند و منهم از طریق یکی از بچه محلهای مجاهد خبر دار شدم (هنوز که هنوز است هر شب آروز می کنم که هم زنده مانده باشد و هم مرتکب خیانت رفتن به عراق نشده باشد.) قبلا هم چندین باری برنامه ریخته بودند از جمله در میدان رضایی ها، که لو رفته بود و از تمام تهران چماقدارها را به آنجا رسانده بودند ...و با کمک مردم ساکن محل بود که دستگیر نشدم. ولی وقتی جمعیت بر خود افزوده شد و موج بر داشت، کنترل شعارها بطور کامل از دست مجاهد ها و فدایی خارج شد و بر عکس زمان شروع، از نیمه تظاهرات ببعد دیگر هیچ شعاری جز در حمایت از بنی صدر نمی شنیدیم.
- می گویید که عصری به آنجا آمدید! این برای من عجیب است. چرا که تا قبل از عصر در میدان فردوسی/دانشجو کشتار انجام و تظاهر کنندگان پراکنده شده بودند و میدان در اشغال چماقدارها و آدمکشان کمیته بود.
- بنابراین اینکه می گویید عصر آمدید، بمن می گوید که شما در تظاهرات (اگر درست خاطراتم مانده باشد حدود ساعت دو شروع شد.) شرکت نداشتید و بنا برای نمی فهمم که چگونه من را براحتی متهم به دروغ گفتن می کنید؟! امیدوارم از این توهین معذرت بخواهید. البته من نیازی به معذرت خواهی شما ندارم، بلکه برای خودتان و سلامت نفس تان این امید را دارم.
- آخر اینکه نمی دانم خارج شدن بنی صدر از ایران با کمک مجاهدین را چرا در اینجا آورده اید و ربطش را نمی فهمم! این را که همه می دانند و خود بنی صدر هم بارها در این باره صحبت کرده است.
البته تعدادی از دوستان بنی صدر با این نوع خروج موافق نبودند و خود طرح خروج داشتند، همانگونه که خانم بنی صدر را و نیز خود را خارج کردند. بهر حال تصمیمی بود که گرفته شد و انجام شد و ارتباطی با خاطرات من از این روز ندارد.

من دقیقا یادمه که تعدادی بنام حزب فقط حزب الله رهبر فقط روح الله ونیز عده ای از مردم عادی فریب آخوندها را خورده و به ما بعنوان ضدانقلاب حمله میکردند و وقتی ما گروههای چپ و مجاهدین مخفی شدیم بازهم بسیج محله که در مساجد دور آخوندها جمع میشدند نقش جاسوس و مخبر را بازی کرده و چون مسلح بودند راسا اقدام به دستگیری آنهای میکردند که توسط صاحبخانه ها لو رفته بودند . رژیم از طریق بنگاههای اجاره خانه هم به آدرس مبارزین حمله و دستگیر میکردند خیلیها مجبور به فرار به دیگر شهرها و غالبا به کردستان که تا حدودی آزاد بود میکردند.
لازم به ذکر است که در پروسه دمکراتیک کوتاه 58 و اوایل 59 که بیحجابی با وجود فعالیت پاترولهای کمیته انقلاب هنوز هم رواج داشت بحثهای خیابانی زیادی بصورت علنی در اطراف دانشگاه و پارکها و میدانها صورت میگرفت که همه گروهها آزادانه با هم بحث میکردند غافل از اینکه توده ایها و بسیجیها با نقشه در این اجتماعات آمده و شناسایی و عکسبرداری میکردند. معاودین عراقی در این میانه همکاران خوبی برای کمیته و سپاه بودند. همه اینها بعدا در شناسایی دستگیر شدگان با لاجوردی و کمیته مشترک کمک میکردند.
بسیاری از مبارزین توسط همسایه ها و حتی وابستگان و در مواری خانواده خود لو رفته و به مسلخ برده میشدند.
در همه موارد بالا آخوندها در ستاد سراسری امام جمعه های مساجد منبع و محرک و رهبری جلب مخالفین را عهده دار شدند من شخصا در سال 59 با نشریه کار دستگیر و در کمیته چهار راه وصال با فتوای یک آخوند قین پیزوری که اسمش یادم نیست هشتاد ضربه شلاق خوردم و موهای سرم چهار راه تراشیده شد و با تنی مجروح آزاد شدم البته که من بهمان صورت در میدان ولی عصر و خیابان ولی عصر لخت شده و افشا گری کردم .
من مسوول بساط اقلیت در بلوار کشاورز میدان ولی عصر بودم یک هوادار علنی شناخته شده که بعلت موقعیتم هواداران زیادی حتی کروههای دیگربا من رابطه داشتند و این بعد از دستگیریم برای بازجوها روشن بود بهمین خاطر شدیدترین شکنجه هارا متحمل شدم تا افراد را لو بدهم ولی خوشبختانه من تنهایی بدون معرفی فردی دستگیر و بزیر اخیه رفتم